Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Η αιτία της θλίψης μου


Δεν είναι που δεν ξέρω τι θα γίνει
Ύστερ’ απ’ το θάνατό μου
Δεν είναι που φοβάμαι το σκοτάδι.
Είναι που ξεδιψάω τον έρωτα
Σκοτώνοντας ανελέητα
Τους πιο καλούς μου φίλους.
Είναι που απώλεσα το νου
Και τη νηφάλια γνώση
Όταν
Σπρωγμένος απ’ τον πυρετό και την υπέρταση
Τριγύριζα
Σε μονοπάτια λάγνα και απροσπέλαστα
Για τους καλούς ανθρώπους.
Είναι που γεύτηκα
Πονηρά στέκια
Και τύπους ύποπτους
- χάλκινους σαμουράι -
Στην αγορά του έρωτα
Και των λειψών ονείρων.
Είναι που ξέρω απόξω κι ανακατωτά
Το νόμο του Λαβουαζιέ
Της αφθαρσίας της ύλης
Για να γνωρίζω
Πως όλη ετούτ’ η λογική διάταξη
Μεθοδικά που οικοδόμησα
Ποτέ
Ποτέ μαζί με μένα δε θα ξαναϋπάρξει.

Νίκος Χειλαδάκης
από τη συλλογή ΥΚΣΩΣ ή ΙΞΩΣ, 1993,
ενότητα Τοπία μεταφυσικής

9 σχόλια:

Alexandra Bakonika είπε...

Το ποίημα εκφράζει μια ακραία κατάσταση ψυχής. Οι ακραίες καταστάσεις σχίζουν παραπετάσματα, αποκαλύπτουν το πανέμορφο άδυτο της ψυχής μας- που η λογική, και οι συμβάσεις ποτέ δεν φανερώνουν.Καλημέρα.

Poet είπε...

Μακάρι, Αλεξάνδρα μου, το άδυτο της ψυχής μας να ήταν πάντοτε πανέμορφο. Κάθε άλλο παρά συμβατικός υπήρξα στη ζωή μου και η λογική υποχωρούσε μπροστά στο συναίσθημα, ξέρω όμως ότι η λογική μερικές φορές χαλιναγωγεί την τίγρη και δεν της επιτρέπει να κατασπαράξει τους αθώους. Δυστυχώς, η εκπλήρωση και έκσταση του ενός μπορεί να είναι η συντριβή του άλλου, συχνά του εντελώς ανυπεράσπιστου.

55fm είπε...

O ουρανός μου συννέφιασε...
Νιώθω ανυπεράσπιστη διαβάζοντας το...
Καλό μεσημέρι,Τόλη μου!

Alexandra Bakonika είπε...

Δεν μίλησα απόλυτα, αλλά με βάση το ποίημα. Το ποίημα εκφράζει μία αλήθεια, σχετική αλήθεια. Εκφράζει την αχαλίνωτη μέθη, που είναι μέρος της ζωής,αποθέωση της ζωής- και γι' αυτό κάτι επικίνδυνο όπως η φωτιά.Εξάλλου τα μεγάλα πάθη σπανίζουν, είναι δυσεύρετα.

Alexandra Bakonika είπε...

Δεν μίλησα απόλυτα, αλλά με βάση το ποίημα. Το ποίημα εκφράζει μία αλήθεια, σχετική αλήθεια. Εκφράζει την αχαλίνωτη μέθη, που είναι μέρος της ζωής,αποθέωση της ζωής- και γι' αυτό κάτι επικίνδυνο όπως η φωτιά.Εξάλλου τα μεγάλα πάθη σπανίζουν, είναι δυσεύρετα.

Poet είπε...

Με βάζεις στον πειρασμό, Ουρανία μου, να επαναλάβω τον αφορισμό, «η μοναδική δικαιολογία του θεού είναι ότι δεν υπάρχει». Ανυπεράσπιστοι είμαστε όλοι μας, βορά του θηρίου. Ας ζήσουμε λοιπόν τις μοναδικές στιγμές της έκστασης, που περιγράφει η Αλεξάνδρα. Ως κάποια αποζημίωση για τα δεινά του κόσμου.

Poet είπε...

Συμφωνώ μαζί σου, Αλεξάνδρα μου.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

μου άρεσε πολύ αυτό το ποίημα... το ξεκάθαρο ύφος του... το απόλυτο της θλίψης του...

Poet είπε...

Κι εμένα μου άρεσε πολύ η εικόνα σου. Αποδίδει θαυμάσια τη θλίψη του ποιήματος.