Δυο φίλες μου ζωγράφοι από την Αθήνα, η Αθηνά (πρώτη δεξιά με το γλυκό χαμόγελο) και η Λυδία (δεύτερη δεξιά με τη φοβερή φράντζα), μετά ένα ταξίδι στη μαγευτική Καστοριά, ήρθαν τη δεύτερη μέρα του Πάσχα στη Θεσσαλονίκη και βγήκαμε το βράδυ στο ιστορικό Ντορέ (έτος ιδρύσεως 1917).
Ευτυχώς έφεραν μαζί τους τη μαμά τους, Μαρία (τρίτη δεξιά), και τον μπαμπά τους, Δημήτρη (δεύτερο αριστερά), εξίσου γλυκούς και χαμογελαστούς. Η Αθηνά και η Λυδία επέμεναν να γνωρίσουν τον ζωγράφο, Ντίνο Παπασπύρου (τέταρτο δεξιά), για τον οποίο είχαν ακούσει πολλά και είχαν μάθει περισσότερα από το ιστολόγιό του.
Τις μέρες εκείνες στη Θεσσαλονίκη βρισκόταν και ο φίλος μου ο Στέφανος για το πρωτάθλημα τένις (ήταν κουρασμένος και έφυγε, γι’ αυτό απουσιάζει από τη φωτογραφία). Ε, να μην έφερνε και ο Στέφανος στη συνάντηση τη μαμά του, Τζούλια (πέμπτη δεξιά) και τον μπαμπά του Νίκο (τέταρτο αριστερά); Κι ο Ντίνος τη γυναίκα του, Ελένη (πρώτη αριστερά) όπως κι εγώ τη γυναίκα μου, Σοφία (έκτη δεξιά); Όπως καταλαβαίνετε τώρα, εγώ είμαι αυτός που απομένει στην αρίθμηση, ο τρίτος αριστερά.
Περάσαμε πολύ ωραία, εγώ και οι φίλες μου, μαζί και με όλους τους άλλους βέβαια। Η Αθηνά και η Λυδία, όταν δεν χαμογελούσαν, ζωγράφιζαν, και όταν δεν ζωγράφιζαν, χαμογελούσαν. Εκτός από τις στιγμές που χαμογελούσαν ζωγραφίζοντας. Να και μια υπέροχη ζωγραφιά τους εκείνης της βραδιάς.
Αθηνά και Λυδία, θα μας λείψετε, να ξανασυναντηθούμε σύντομα, έτσι; Μαζί και με τους άλλους της παρέας, όπως και με τους άλλους φίλους μας του διαδικτύου που δεν κατάφεραν να έρθουν αυτή τη φορά.
Αναρτήσεις
19 σχόλια:
Τώρα Τόλη μου να δεις ζήλιες μερικές, μερικές με τα όσα όμορφα γράφεις. Ποιος τους φταίει, τους καλέσαμε τόσες φορές και βέβαια η αγκαλιά μας συνεχίζει να παραμένει ανοιχτή.
Α, να μην ξεχάσω, η Ελένη μου είπε να ευχαριστήσω τη Μαρία για την ωραία φράουλα μαρμελάδα που μας έφερε, κι εγώ για το γευστικότατο ποτό με φρούτα βουνού.
Φιλιά σε όλους, παρόντες και απόντες της παρέας.
Καληνύχτα.
Τι είστε εσείς βρε αδέλφια οι Θεσσαλονικείς;
Με τρόπο εξαιρετικά ντελικάτο με κάνατε μα ζουλεύω τρια ημερόνυχτα!
Και έχω πάρει και τη σχετική μου εκπαίδευση με το Σαλονικιό Κώστα...
Φαντάσου να ήμουν και άπειρη...θα διαλυόμουν!!!
Θαυμάζω τη χαρούμενη παρέα και λυπάμαι που έχασα τη συντροφιά σας.
Πάντα υπάρχει μια άλλη φορά...είμαι σίγουρη!
Γλυκύτατοι όλοι στην παρέα και με δυνατή ενέργεια!
Τόλη μου είφες τι όμορφα ζωγραφίζουν τα κορίτσια;
Δες πως έχουν ζωγραφίσει το στήθος στη γοργόνα,δεν είναι σαν γυαλιά;
Σημείο που βγάζει αρσενικό μάτι,οπότε το γυαλί είναι απαραίτητο!
Πραγματικά χαίρομαι πολύ, για το δέσιμο της παρέας μας!
Σας γλυκοφιλώ
Και σε άλλα με υγεία!
Μ΄ακούς πειραχτήρι Ντίνο;με έσκασες!
Επειδή έψαχνα τα πρεσβυωπικά μου γυαλάκια και δεν τα έβρισκα γιατί δεν τα έβλεπα...αφού δεν τα φορούσα,συγχωρέστε μου τα λαθάκια στο προηγούμενο σχόλιο!
Κανείς δεν είναι τέλειος!!!
Δεν το κάνουμε για να υποφέρεις Όλγα μου, αλλά για να καταγραφεί και αυτή η όμορφη στιγμή της παρέας... (και για να μην τολμήσεις να λείπεις πάλι...)
Το εκπληκτικό σ΄αυτή τη ζωγραφιά πέρα από την τεχνοτροπία που στα παιδιά πάντα σε εκπλήσσει, είναι το πώς ενσωμάτωσαν το θέμα στο ντεσέν του χαρτιού. Επειδή το μπλοκάκι είχε αστερίες, τι πιο αρμονικό από μια γοργόνα που να έχει αστερίες στην ποδιά της...
Πραγματικά όμορφη η παρέα και απίθανη η ζωγραφιά!
Μάλλον θα πρέπει την επόμενη φορά να έρθω να σας βρω κι εγώ, εκτός αν πειστούν μερικοί μερικοί (ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε... Θα είναι και άσκηση για... μελλοντική χρήση) να ταξιδεψουν στη νησιωτική Ελλάδα και να επαναληφθεί η μάζωξη στην... Άνδρο!
Βέβαια δεν ξέρω αν θα βρούμε αγώνα τέννις εδώ για τον φίλο σου τον Στέφανο, αλλά υπάρχουν και γνωριμίες (βλέπε Δημοτικό Σχολείο Μπατσιού ή Γαυρίου) και ποιος ξέρει τι μπορεί να οργανώσουμε!
Φιλιά σε όλους/ες από την ανεμοδαρμένη! Ναι ακόμα εδώ είμαι, επιστρέφουμε με την κόρη μου με το τελευταίο καράβι απόψε!
Να τι θυμήθηκα τώρα με τα σχόλια σας. Πρώτα ότι ξέχασα να ευχαριστήσω τη Μαρία για τα δώρα της. Τι να κάνω, στη μνήμη μου επικρατούσαν ολοκληρωτικά οι φατσούλες της Αθηνάς και της Λυδίας.
Ωραίο το Ντορέ βέβαια αλλά πολύ σκληρές οι καρέκλες του, ρε παιδιά. Μετά 3,5 ώρες περίπου, διαμαρτυρήθηκε εντόνως η μέση μου και όχι μόνο.
Ουρανία μου, ομολογώ την αδυναμία μου (και) για το γυναικείο στήθος. Αμαρτία εξομολογημένη κτλ, κτλ. Να παρατηρήσω ακόμη ότι, με τα πρεσβυωπικά γυαλάκια, τα ματάκια γίνονται πιο γλυκά. Και αυτό δεν είναι λάθος.
Προτείνω, τέλος, προς τιμήν της Τζούλιας, η παρέα να ονομαστεί μωβ. Η μωβ παρέα. Και να επισημάνω μια ακόμη μεγάλη απουσία. Πού είναι η Αγγελικούλα μας; Στην Άνδρο θα μου πείτε. Ε, είναι πράγματα αυτά;
Την καλημέρα μου σε όλους. Σαλονικιούς και επίτιμους Σαλονικιούς.
Δεν πρόλαβα να γράψω το σχόλιο μου, και εμφανίστηκε η απούσα. Είναι να μην πιστεύεις μετά στις υπερφυσικές δυνάμεις;
Αγγελικούλα, τώρα που γέμισες τις μπαταρίες σου με νησιώτικη ομορφιά και με Γεωργία, δεν επιτρέπονται άλλες απουσίες από το Λιβάδι και από τις μαζώξεις. Γιατί, πρόσεξε, τέσσερις δασκάλους είχαμε στην παρέα και κρατάνε απουσίες. Κι ας λένε ότι δεν τιμωρούν τα άτακτα παιδιά.
Ωραία η ιδέα σου για την Άνδρο. Κάπως φιλόδοξη όμως για τις δικές μου κινητικές δυνατότητες. Πιστεύετε στα θαύματα; Τίποτα δεν αποκλείεται. Όλη η ζωή κι όλος ο κόσμος ένα θαύμα δεν είναι;
Πιστεύω στα θαύματα!
Πιστεύω στη δύναμη της παρέας!
Πιστεύω στην ενέργεια της αγάπης!
Πιστεύω στον απέραντο ουρανό,που μας προστατεύει!
Πιστεύω στα ευλογημένα ταλέντα όλων σας!
Να αρχίσω τα τάματα...μήπως βοηθήσουν να απολαύσουμε μια Ανδριώτικη μάζωξη;
Υπόσχομαι ότι δεν θα κουραστείτε καθόλου!Όλα στα πόδια σας θα είναι!
θα σκεφτώ, τρόπους!
Τόλη μου, αφου έχεις και το ταξίδι στην Πάρο.
Μήπως να κάνεις μια προβούλα με Άνδρο!
Για χάρη σας, μέχρι που παντρεύομαι για να σας δελεάσω να έρθετε!
Θα αφήσετε την Ουρανίτσα,νυφούλα ασυνόδευτη;
Ποτέ ασυνόδευτη !!! Μόνο θα το αφήσουμε το κορίτσι; Εξάλλου το καλύτερο (δηλαδή, σουρεαλιστικό) δρομολόγιο με πλοίο είναι Ραφήνα-Άνδρος-Πάρος.
Φανταστικό πιστεύω. Αυτός είναι θεός, όχι των παπάδων. Αμήν, Ουρανία μου.
Μια μέρα λείψαμε για ένα ταξιδάκι αστραπή στην Τήνο και τι έγινε εδώ! Τι γάμους ακούω, τι θαύματα, τι εγγονάκια που έρχονται κ.λ.π., κ.λ.π. Καταρχάς πολλές ευχές για το Νίκο και την Υπαπαντή να κάνουν μια ζεστή κι ευτυχισμένη οικογένεια. Δεύτερον, μου αρέσει πολύ η ιδέα να ονομαστεί η παρέα μας "μωβ". Αυτό που με ξετρελαίνει όμως, είναι η ιδέα της μάζωξης στην `Ανδρο.
Υ.Γ. `Ολη η οικογένειά μας σας ευχαριστεί για τα τόσο γλυκά σας λόγια και σας στέλνει πολλά φιλιά.
κι εγώ για Άνδρο...πολύ καλή ιδέα!
κι επειδή είναι κοντά στη Ραφήνα,
λέω να έρθω με το... κανό μου,
έτσι για "λίγη προπόνηση" πριν το φαγοπότι...
φιλιά στην τρελή παρέα!!!
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν βρει τη λύση για να μη διαμαρτύρεται, όπως λες Τόλη, η μέση τους: Τα ανάκλιντρα.
Βέβαια στα συμποσιακά φαγοπότια τους δεν συμμετείχαν γυναίκες. Λοιπόν, διάλεξε: Σκληρές καρέκλες σε οποιοδήποτε Ντορέ με γυναίκες, ή ανάκλιντρα χωρίς γυναίκες.
Χα, χα, χα και καλό βράδυ.
Σε ευχαριστούμε θερμά, Μαρία μου. Απόψε ήταν το γεύμα προς τιμήν των νεονύμφων στο εστιατόριο του Ηλέκτρα στην Πλατεία Αριστοτέλους. Και μετά φιλότιμες, ελπίζω, προσπάθειες για το εγγονάκι.
Κατακυρώθηκε λοιπόν. Μιλάμε για τη μωβ παρέα που θα εκδράμει στην Άνδρο. Επίσημοι ζωγράφοι της η Αθηνά και η Λυδία.
Όσο για τα γλυκά λόγια, τα δικαιούστε απόλυτα.
Νίκο μου, μην είσαι τόσο αθλητικός. Έχω ήδη εξαντληθεί και μόνο με τη σκέψη της κωπηλασίας.
Καλό ξημέρωμα.
Όταν ο Νίκος πλησίαζε τα τρία, τον ρώτησα : «τι θέλεις να σου πάρει ο μπαμπάς για τα γενέθλια σου, ένα δώρο και μεγάλο ή πολλά και μικρά;» Με κοίταξε πονηρά με τα ματάκια του και απάντησε: «πολλά δώρα και μεγάλα».
Σοφοί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, Ντίνο μου, αλλά όχι αλάνθαστοι. Τι να τα κάνεις τα ανάκλιντρα χωρίς γυναίκες; Και τα πολλά δώρα και μικρά χωρίς το μεγάλο;
Καλό ξημέρωμα.
Mωβ παρέα,πρέπει να οργανωθούμε!
Άν η "λίγη προπόνηση" του Νίκου είναι Άθήνα -Άνδρος με κανό,εγώ λέω να ξεκινήσω από σήμερα κολυμπώντας και να σας περιμένω!
Τόλη,Ντίνο πάρτε και εσείς τα κορίτσια σας, και ξεκινήστε με τα πόδια σιγά-σιγά για Ραφήνα!
Ολοι οι άλλοι, κάτι ξεκούραστο θα βρούν και αυτοί και με αθλητικό τρόπο θα κοπιάσουν!
Έτσι αποφεύγουμε και την ταλαιπωρία του ταξιδιού με πλοία κ.λ.π,ενώ θα είμαστε πανέτοιμη για το μεγάλο φαγοπότι!
Νίκο παιδί μου,τι σε ταιζει η Τζούλια σου;Σπανάκι;
Τόλη μου η απάντηση του Νίκου σου σχετικά με τα δώρα,καταπληκτική!
Σας γλυκοκαλημερίζω!
Ιδού λοιπόν το σχέδιό μας, Ουρανία μου. Θα ξεκινήσουμε από δω με τον Ντίνο και την Ελένη (με τα πόδια φυσικά), θα περάσουμε από τη Σαρακήνα να πάρουμε το πειρατικό ζεύγος του Νίκου και της Τζούλιας και θα φάμε από το σπανάκι της για να δυναμώσουμε κι εμείς.
Από τη Ραφήνα μετά, θα καταπλεύσουμε στην Άνδρο με μονόξυλο (το κανό ήταν παραπλανητικό). Φυσικά, θα υψώσουμε τη μωβ πειρατική σημαία (skull and crossbones) και θα καταλάβουμε σε πρώτη φάση το Μπατσί. Αναίμακτα ελπίζω αν δεν υπάρξει αντίσταση.
Ελπίζω επίσης το υπόλοιπό πλήρωμα της Mωβ Πειρατικής Παρέας (ελαφρά τροποποίηση της ονομασίας της) να μας περιμένει εκεί. Στην συνέχεια θα επιδοθούμε σε κάθε λογής πειρατικές ενέργειες, κορυφαία μεταξύ των οποίων θα είναι να γράψουμε ποιήματα. Πολλά και μικρά; Όχι βέβαια. Πολλά και μεγάλα.
Την επιδρομή θα απαθανατίσει εικαστικά ο Ντίνος με τη βοήθεια της Αθηνάς και της Λυδίας. Τα σχετικά με την εξ ύψους βοήθεια θα φροντίσει η Ουρανία.
Έχω σκάσει στα γέλια!
Τόλη δε φαντάζεσαι...
Χίλιες ευχές σου δίνω που με έκανες να γελάσω τόσο μέσα από την καρδιά μου!
Δηλαδή ακόμα γελάω...
Μιλάμε για το σχέδιο!!!
Υποκλίνομαι
Ματς μουτς, γλυκιά μου.
Δημοσίευση σχολίου