Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Ό,τι έμεινε


Ό,τι έμεινε
Είναι φως
Μια στιγμιαία φωτογραφία
Στην κορνίζα της απουσίας

Ό,τι έμεινε είναι φως
Παγιδευμένο
Στο κεχριμπάρι του χρόνου
Ήχος χαρτιού που σκίζεται
Ποίημα ημιτελές

Ό,τι έμεινε
Είναι μόνο το φως
Που αναθρώσκει

Τα άλλα συνθέτουν το κενό

Τζούλια Φορτούνη
αδημοσίευτο

18 σχόλια:

Poet είπε...

Με συγκίνησε πολύ αυτό το ποίημα σου, Τζούλια. Και ως άνθρωπο και ως ποιητή. Ταυτίστηκα όχι μόνο με τα συναισθήματά σου αλλά και με τη γραφή σου. Λιτή, δυνατή και με τρόπο έξοχο ποιητική.

Το κοριτσάκι της φωτογραφίας είναι και το παιδί που υπήρξα εγώ. Και παραμένω.

kanella16 είπε...

Είναι πολύ συγκινητικό, απλό και καταπληκτικό το ποιημα αυτό! Πόσα λίγα κρυσταλλώνονται στο κεχριμπάρι του χρόνου και τι πολλά είναι κενό...

Appelsinpigen είπε...

δεν ειχα ξαναδιαβασει κατι της Τζουλιας,

ευχαριστω πολυ γι αυτη την ευκαιρια :)

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Λιτό, περιεκτικό καιεύστοχο..
Μοσχοβολάει κεχριμπαρένια ομορφιά!
Καλησπερίζω!

Margo είπε...

Αυτό το φως είναι που μένει κι ας το αγνοούμε εν ζωή.
Πολύ όμορφο.. ταρακουνά το προσωρινό της ύπαρξής μας..

Ευχές σε όλους για το Πάσχα.. καλή Ανάσταση να έχουμε!
Καλό βραδάκι

Dinos-Art είπε...

"Άνοιξε στο φώς το παραθύρι, δέσε μια κορδέλλα στα μαλλιά...", όπως το κοριτσάκι της φωτογραφίας, καθώς και στην ψυχή μας. Ναι, αυτό το φως μένει εδώ, σ'αυτήν τη φλούδα γης και κανείς δεν μπορεί να μας το πάρει. Και όσο φως, τοσο και ελπίδα. Ωραίο το ποίημα της Τζούλιας.

ξωτικό είπε...

σαν φωτεινό βέλος που βρίσκει με ακρίβεια και ταχύτητα το στόχο οι στίχοι σου !!!!
Αφωνη με άφησε !!!

55fm είπε...

Συγκινητικό και όμορφο το ποίημα της Τζούλιας μας!
Χαίρομαι πολύ Τόλη μου, που το βλέπω στο λιβάδι.
Σας στέλνω την αγάπη μου!
Αυτή μου έμεινε και δεν πρόκειται να την αφήσω να φύγει με τίποτα!

Αγγελικούλα είπε...

Αχ, Τζούλια...

Poet είπε...

Φυσικά, θα σας απαντήσει όλους η Τζούλια. Εγώ απλώς χαίρομαι για την τόσο θερμή ανταπόκριση στο ποίημά της.

Καλή Ανάσταση!

Τζούλια Φορτούνη είπε...

Το κοριτσάκι της φωτογραφίας είναι το παραπονεμένο παιδί που παραμένω κι εγώ Τόλη...
και ναι Ευγενία, το παράπονο αυτό είναι ανάμεσα στα λίγα που κρυσταλώθηκαν στο κεχριμπάρι του χρόνου...πλαισιωμένο με το απόκοσμο φως αυτών που λείπουν. Φως - αγάπη που κανείς δεν μπορεί να μας το πάρει Ντίνο μου, αρκεί να έχουμε την ψυχή μας ανοιχτή να το βλέπουμε και να μην το αγνοούμε Margo μου...και να ξεγελάμε τη ματαιότητα...
Όσο για την αγάπη Όλγα μου, αυτό είναι το δικό μας φως... κι εσύ ξέρω ότι φεγγοβολείς ολόκληρη...
Σας Ευχαριστώ όλους καθώς και τους φίλους Appelsinpiken, Στρατή Παρέλη και ξωτικό για τα όμορφα τους λόγια.
Όσο για σένα Τόλη τι να πω... Μόνο μια λέξη που την παίρνω από τη Λίνα μας:
Αχ Τόλη...

***
Εύχομαι καλή Ανά(σ)ταση σε όλους και όλες!

το πετάλι είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΥΑΚΙΝΘΗ είπε...

"Ότι έμεινε" κι ότι θα μένει είναι φως.
Τόσο όμορφο ,τρυφερό και μελαγχολικό το ποίημα της Τζούλιας .
Στο κλίμα των ημερών του Πάσχα και στο μόνιμο της ζωής
Κρατώ το υπέροχο κόκκινο απ΄το λιβάδι που πάει και κάθεται τόσο ζεστά στην καρδιά μαζί με τα λόγια σου Τόλη για τα "θαύματα που κρύβονται μέσα στο φως"
Το φως της αγάπης "παγιδευμένο στο κεχριμπάρι του χρόνου " είτε ανθίζοντας σ΄ότι χαρίζουμε την ψυχή μας .

Με την αγάπη μου και τις ευχές μου
για Κ Α Λ Η Λ Α Μ Π Ρ Η !
σε όλους .

55fm είπε...

Eπειδή θέλω να σπάσω το 13 σχόλια έτσι για γούρι,επανέρχομαι και αγκαλιάζω το λιβάδι μας!
Τόλη μου,Αγγελικούλα μου.Τζούλια μου,Ντίνο μου,σας στέλνω τις ομορφότερες ευχές μου!
Φεύγω...η Κύθνος με αναζητάει!

Poet είπε...

Καλό ταξίδι, Ουρανία μου, και υπέροχες νησιώτικες διακοπές. Με πολλή αγάπη και πολλές εαρινές αταξίες.

Τις πιο θερμές ευχές μου, Νίκο και Υακίνθη, για Καλή Ανάσταση και ανοιξιάτικη αναγέννηση. Όλα μέσα από την αγάπη. Να είστε καλά.

Alexandra Bakonika είπε...

Τζούλια μου, άρεσε το ποίημά σου, τόσο ουσιαστικό και τόσο γνήσια διατυπωμένο μέσα στη λιτότητά του. Η αίσθησή του μου έμεινε στο μυαλό όλη τη μέρα. Καλή Ανάσταση.

Yiannis είπε...

Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό το ποίημα.Σοφά λιτό με απόλυτη αρμονία μορφής και νοήματος.

Poet είπε...

Συμφωνώ με όσα επισημαίνετε, Αλεξάνδρα και Γιάννη. Ένα εξαιρετικό ποίημα.