Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
18 σχόλια:
Με συγκίνησε πολύ αυτό το ποίημα σου, Τζούλια. Και ως άνθρωπο και ως ποιητή. Ταυτίστηκα όχι μόνο με τα συναισθήματά σου αλλά και με τη γραφή σου. Λιτή, δυνατή και με τρόπο έξοχο ποιητική.
Το κοριτσάκι της φωτογραφίας είναι και το παιδί που υπήρξα εγώ. Και παραμένω.
Είναι πολύ συγκινητικό, απλό και καταπληκτικό το ποιημα αυτό! Πόσα λίγα κρυσταλλώνονται στο κεχριμπάρι του χρόνου και τι πολλά είναι κενό...
δεν ειχα ξαναδιαβασει κατι της Τζουλιας,
ευχαριστω πολυ γι αυτη την ευκαιρια :)
Λιτό, περιεκτικό καιεύστοχο..
Μοσχοβολάει κεχριμπαρένια ομορφιά!
Καλησπερίζω!
Αυτό το φως είναι που μένει κι ας το αγνοούμε εν ζωή.
Πολύ όμορφο.. ταρακουνά το προσωρινό της ύπαρξής μας..
Ευχές σε όλους για το Πάσχα.. καλή Ανάσταση να έχουμε!
Καλό βραδάκι
"Άνοιξε στο φώς το παραθύρι, δέσε μια κορδέλλα στα μαλλιά...", όπως το κοριτσάκι της φωτογραφίας, καθώς και στην ψυχή μας. Ναι, αυτό το φως μένει εδώ, σ'αυτήν τη φλούδα γης και κανείς δεν μπορεί να μας το πάρει. Και όσο φως, τοσο και ελπίδα. Ωραίο το ποίημα της Τζούλιας.
σαν φωτεινό βέλος που βρίσκει με ακρίβεια και ταχύτητα το στόχο οι στίχοι σου !!!!
Αφωνη με άφησε !!!
Συγκινητικό και όμορφο το ποίημα της Τζούλιας μας!
Χαίρομαι πολύ Τόλη μου, που το βλέπω στο λιβάδι.
Σας στέλνω την αγάπη μου!
Αυτή μου έμεινε και δεν πρόκειται να την αφήσω να φύγει με τίποτα!
Αχ, Τζούλια...
Φυσικά, θα σας απαντήσει όλους η Τζούλια. Εγώ απλώς χαίρομαι για την τόσο θερμή ανταπόκριση στο ποίημά της.
Καλή Ανάσταση!
Το κοριτσάκι της φωτογραφίας είναι το παραπονεμένο παιδί που παραμένω κι εγώ Τόλη...
και ναι Ευγενία, το παράπονο αυτό είναι ανάμεσα στα λίγα που κρυσταλώθηκαν στο κεχριμπάρι του χρόνου...πλαισιωμένο με το απόκοσμο φως αυτών που λείπουν. Φως - αγάπη που κανείς δεν μπορεί να μας το πάρει Ντίνο μου, αρκεί να έχουμε την ψυχή μας ανοιχτή να το βλέπουμε και να μην το αγνοούμε Margo μου...και να ξεγελάμε τη ματαιότητα...
Όσο για την αγάπη Όλγα μου, αυτό είναι το δικό μας φως... κι εσύ ξέρω ότι φεγγοβολείς ολόκληρη...
Σας Ευχαριστώ όλους καθώς και τους φίλους Appelsinpiken, Στρατή Παρέλη και ξωτικό για τα όμορφα τους λόγια.
Όσο για σένα Τόλη τι να πω... Μόνο μια λέξη που την παίρνω από τη Λίνα μας:
Αχ Τόλη...
***
Εύχομαι καλή Ανά(σ)ταση σε όλους και όλες!
"Ότι έμεινε" κι ότι θα μένει είναι φως.
Τόσο όμορφο ,τρυφερό και μελαγχολικό το ποίημα της Τζούλιας .
Στο κλίμα των ημερών του Πάσχα και στο μόνιμο της ζωής
Κρατώ το υπέροχο κόκκινο απ΄το λιβάδι που πάει και κάθεται τόσο ζεστά στην καρδιά μαζί με τα λόγια σου Τόλη για τα "θαύματα που κρύβονται μέσα στο φως"
Το φως της αγάπης "παγιδευμένο στο κεχριμπάρι του χρόνου " είτε ανθίζοντας σ΄ότι χαρίζουμε την ψυχή μας .
Με την αγάπη μου και τις ευχές μου
για Κ Α Λ Η Λ Α Μ Π Ρ Η !
σε όλους .
Eπειδή θέλω να σπάσω το 13 σχόλια έτσι για γούρι,επανέρχομαι και αγκαλιάζω το λιβάδι μας!
Τόλη μου,Αγγελικούλα μου.Τζούλια μου,Ντίνο μου,σας στέλνω τις ομορφότερες ευχές μου!
Φεύγω...η Κύθνος με αναζητάει!
Καλό ταξίδι, Ουρανία μου, και υπέροχες νησιώτικες διακοπές. Με πολλή αγάπη και πολλές εαρινές αταξίες.
Τις πιο θερμές ευχές μου, Νίκο και Υακίνθη, για Καλή Ανάσταση και ανοιξιάτικη αναγέννηση. Όλα μέσα από την αγάπη. Να είστε καλά.
Τζούλια μου, άρεσε το ποίημά σου, τόσο ουσιαστικό και τόσο γνήσια διατυπωμένο μέσα στη λιτότητά του. Η αίσθησή του μου έμεινε στο μυαλό όλη τη μέρα. Καλή Ανάσταση.
Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό το ποίημα.Σοφά λιτό με απόλυτη αρμονία μορφής και νοήματος.
Συμφωνώ με όσα επισημαίνετε, Αλεξάνδρα και Γιάννη. Ένα εξαιρετικό ποίημα.
Δημοσίευση σχολίου