Ξέρω ότι μ` ακούς
κι ας κάνεις ότι όχι.
Αποσύρω το αίτημα,
καταπίνω το συναίσθημα
κι ας ξέρω πως ναι.
Επανέρχομαι εκ νέου,
εμμένεις στο δήθεν όχι,
εμμένω στο ναι.
Παιχνίδια των ρόλων μας,
δύσκολη η πρόσβασή σου
κι η επικοινωνία.
Άραγε
τι είδους πρότυπα
μητρικού δεσμού
στις σχέσεις μας αναπαράγουμε;
Πληκτρολογώ στο google
τη λέξη κλειδί,
μου βγάζει:
«Ανασφαλής τύπος δεσμού
μ` απόσυρση».
Τι να τον κάνω εγώ
το τύπο του δεσμού,
όταν η αρχική υπόθεση
είν` όλη λάθος;
Μητέρα μου `λειψες
Πατέρα μου `λειψες
κι ας κάνω ότι όχι ...
Φοβάμαι το καιρό,
που δεν θα μπορώ
πια να κάνω ότι ναι ...
Ευγενία Βογιατζή
από τη συλλογή Μικρές αντιφάσεις, 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
9 σχόλια:
Ξέρω ότι μ` ακούς
κι ας κάνεις ότι όχι.
Αποσύρω το αίτημα,
καταπίνω το συναίσθημα
κι ας ξέρω πως ναι.
Επανέρχομαι εκ νέου,
εμμένεις στο δήθεν όχι,
εμμένω στο ναι.
...
εδώ ας πούμε πάμε σε ένα σοκ..
άλλο ύφος και συμπυκνωμένο κάτι που μόνο με τον νου- αν τον αφήσεις λευτερο- προσδιορίζεται..
θα δώσω απλά συγχαρητήρια..και θα πω "καλημέρα!"
ΤΟ "ωωχ θεέ μου"
σε....ποιητική μορφή !!!!
(με ενδιάμεσο διάλειμμα...)
Μητέρα μου `λειψες
Πατέρα μου `λειψες
κι ας κάνω ότι όχι ...
Φοβάμαι το καιρό,
που δεν θα μπορώ
πια να κάνω ότι ναι ...
Καλημέρα στο...Βορρά
(σε σκεφτόμουν όταν έβλεπα στο ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης αφίσσες για αφιέρωμα στην ποίηση ...έψαχνα τ'όνομά σου ....)
Κι εμένα μ' αρέσουν, Στρατή, αυτά τα λιτά λεκτικά παιχνίδια που υποδηλώνουν κάτι σημαντικό.
Την καλησπέρα μου.
Δεν έχω πάει ποτέ στην Κοζάνη, ο ασυγχώρητος. Ούτε ποιητικά. Αν όμως ήξερα ότι θα είχε τέτοιο φεγγάρι, ίσως και να πήγαινα.
Οι επικλήσεις, φευ, πέφτουν στο κενό. Και οι απώλειες παραμένουν απώλειες.
Ο βορράς σήμερα είναι κρύος, βροχερός και υγρός. Καλησπέρα στον πιο φιλόξενο νότο.
Tόλη μου καλημέρα!
Η Ευγενία μας με συγκινεί!
Φιλάκια
Καλημέρα, Ουρανία μου.
Κι εμένα μου αρέσει η λιτή, αδρή, χαμηλόφωνη συγκίνηση που συχνά μας αγγίζει πιο πολύ.
Τί να πώ; Τα είπατε όλα και με συγκινήσατε...(Αχ εσύ Ολγα!!!!)
Η Ξωτικιά μας καλεί στη Κοζάνη; Καλή ιδέα...Ειδικά εκεί στη Νεράιδα!
Γενικώς απέχω από τη πολλή δημοσιότητα. Ξέρετε κάποτε ανήκα σε μια ομάδα , που πολλοί ενδιαφερόταν πιο πολύ για τη προβολή τους. Δεν είναι καλύτερα να μιλάμε απλά με τη φωνή μας;
Να μιλάμε απλά με τη φωνή μας και να κοιτάζουμε τον άλλο ίσια στα μάτια. Κι όποιον του αρέσει, Ευγενία μου. Εκείνος που του αρέσει θα είναι πιθανότατα αδερφός μας. Και θα επικοινωνήσουμε πραγματικά. Αλλιώς υποκρισία και ... μοναξιά. Το τίμημά της.
Ευγενία, εδώ βγάζεις στην επιφάνεια ένα σημαντικότατο θέμα: τη σχέση του παιδού με τους γονείς του.
Το ποίημα μου άρεσε γιατί εξομολογείται καταστάσεις,αποκαλύπτει βαθιά συναισθήματα.
Με την καλημέρα μου.
Δημοσίευση σχολίου