αφιερωμένο στη Μαρίνα Κ.
Και πίσω από την κουρτίνα
ένα μπαλκόνι με θέα ένα άλλο μπαλκόνι
μία άλλη κουρτίνα
και μία πόρτα αντικριστά.
Η ερημιά οριοθετήθηκε
ντυμένη στα στολίδια της
κρύβει το χαμόγελο στη φωτογραφία,
το δάκρυ στο μαξιλάρι
ανταλλάσσει την υπόστασή της
με ό, τι προσφέρει η οθόνη.
Και πίσω από την κουρτίνα
ένα μπαλκόνι με θέα ένα άλλο μπαλκόνι
μια άλλη κουρτίνα
κι ο ήλιος μια ουτοπία.
Μαρία Πισιώτη
από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία;
Ποιήματα 2001-2008, 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Η Μαρία Πισιώτη με τη δικιά της ευαισθησία ζωγραφίζει με στίχους τη μοναξια της καθημερινότητας.
Ναι, Ανδρέα μου. Φυσιολογικό φαινόμενο η μοναξιά του ανθρώπου μέσα στα λαμπερά φώτα της καταναλωτικής κοινωνίας. Και ο θρήνος τώρα ότι θα μας κόψουν ένα κομμάτι από το παντεσπάνι για να πληρώσουμε τα χρέη μας. Μας πώς είναι δυνατόν να ζήσει κανείς χωρίς τρίτο αυτοκίνητο;
Δημοσίευση σχολίου