Υπέρβαση

Ναοί αδειανοί βουβά κωδωνοστάσια
αλλοτινής λατρείας -
τώρα σημάδια
εμπύρετου μόνο περάσματος.
Οι προσευχές σου εσπερινά πουλιά
με κέρινα φτερά, σωριάστηκαν
στο πρώτο άγγιγμα των ακτίνων
και η βασιλεία των ουρανών
άδειος πια θρόνος …

Τώρα εκεί θα καθίσει
με πόδια τις ρίζες των βουνών
με μάτια τις ατάραχες λίμνες,
ο κόσμος που ξυπνά το πρωί
και με τη δύση του ήλιου πάει για ύπνο.
Τίποτε άλλο τώρα εμπρός σου
απ’ ό, τι φωτίζεται κάθε αυγή
κι ό, τι ακούς στις φυλλωσιές των δέντρων
ή με τ’ αυτί κολλημένο στο χώμα.
Τίποτε άλλο εκτός
απ’ τα αιώνια των γενιών μονοπάτια
τ’ ακρογιάλια όπου σπάει το κύμα
και το ρίγος της πηγής πάνω στο δέρμα.

Ανδρέας Πετρίδης
από τη συλλογή Νόστου και φυγής, ενότητα Διαλογισμοί,
Ποιήματα 1989 – 2000, 2001