Έρχεται και με βρίσκει ίδια απαράλλαχτος
εξαίσιος μέσα στη λύπη του
ο Γρηγόρης Αυξεντίου
νύχτα είναι
το φως της σελήνης του πλένει το καμένο του κορμί
κι η νύχτα δακρύζοντας ασημώνει τα ξέπλεκα μαλλιά του
δάσος στοιχειωμένο το σώμα του
ρίζες τα πόδια του
τα χέρια του κλαδιά
ο Γρηγόρης ταξιδεύει αμίλητος μέσα στο φως
μέσα στο στοιχειωμένο φως του δάσους
λούζεται ο Γρηγόρης
εισέρχεται ολόλευκος
τα δέντρα σκύβουν και τον προσκυνούν
τα ελάφια και οι λαγοί του χαϊδεύουν τα πόδια
κι αυτός εξαίσιος μέσα στη λύπη του
με τα μαλλιά του δοσμένα στο ασήμι της νυχτός
ανεμίζει τους φθόγγους της φωνής
τις φλόγες ανεμίζει που τον στοίχειωσαν
τον θάνατο ανεμίζει
ο Γρηγόρης εξαίσιος
μέσα στους στοιχειωμένους φθόγγους της νυχτός
συλλαβίζει τον έρωτά του
έφηβος είναι ο Γρηγόρης
λουσμένος ολόκληρος στο φως
το στοιχειωμένο δάσος τον προϋπαντά
τα δέντρα τον σκεπάζουν
σμήνος ελάφια τον ακολουθούν
το άλογο της νύχτας χλιμιντρίζει
καθώς ανεβαίνει μαζί του στο φως
στο φως της σελήνης ανεβαίνει ο Γρηγόρης
έφιππος τροπαιοφόρος
μαζί με τις φλόγες
μαζί με το ασήμι της νυχτός
μαζί με τα πουλιά
που μαρμάρωσαν στα κλαδιά του δάσους
μαζί με την πάχνη της αυγής
που σκέπασε τα άνυδρα τοπία μας.
10 Απριλίου 2001
Νίκος Ορφανίδης
από τη συλλογή Η Λυπημένη στο Μαγεμένο Δάσος,
ενότητα Σύναξις Κεκοιμημένων, 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
5 σχόλια:
Ο Γρηγόρης Αυξεντίου, που αντίκρυσε κατάμματα το θάνατο,δεν δείλιασε αλλά τον νίκησε με το ίδιο όπλο, τον θάνατο του κι έγραψε με το αιμα του και το καμένο σώμα του τη λέξη ελευθερία.
συγκινητικό το ποίημα για ένα συγκλονιστικό θάνατο ταγμένο στον αγώνα ελευθερίας.
Καλημέρα Τόλη
Κάποτε υπήρχαν ήρωες με όλη τη σημασία της λέξης. Κάποτε η έννοια της πατρίδας ήταν ιερή. Σήμερα δεν ξέρω. Όσοι επιβιώνουν είναι καλά κρυμμένοι ενώ στις οθόνες παρελαύνουν πόρνες, δημαγωγοί, εκβιαστές, τομάρια κάθε κάθε είδους.
Καλησπέρα, Ανδρέα, καλησπέρα, Έλενα.
Θλίψη νιώθω Τόλη μου,
για αυτό το κάποτε σε σύγκριση με το τώρα...
Συγκινήθηκα και βαριαναστέναξα...
Να είσαι καλά.
Αλήθεια είσαι καλύτερα;
Φιλάκια
Καλό βράδυ
Νομίζω ότι κάποτε οι ιστορικοί θα χαρακτηρίσουν την εποχή μας ως «περίοδο παρακμής».
Ναι, είμαι καλύτερα, Ουρανία μου, σ' ευχαριστώ. Καλό βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου