Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Ένας μικρός πολεμιστής

Μόλις σκοντάψει ένα παιδί
στη σκάλα των αγγέλων
και δει από κάτω
στα χίλια χρόνια μια φορά
το παραμύθι
ξεφεύγει από το μύθο του.

Τα χερουβείμ τότε στα γρήγορα
γυμνώνουν την αλήθεια
με το ραβδί του χάους
χτυπούν τον αθωράκιστο
μετανιωμένο μάγο
κι όλα ξεγίνονται, ξεχύνονται
απ’ του παραμυθιού τα σπλάχνα
οι λεπτομέρειες περίοπτες.

Οι προβολείς ξανά
στης Μαίριλιν τα στήθη
διάφανη η θλίψη η αγάπη διάφανη
φωτίζουν μιαν αιμάτινη καρδιά
και τριάντα αντάρτικα φιλιά
στο στόμα της Χιονάτης
πριν το φαρμακωμένο μήλο
βάφουν τριαντάφυλλο άλικο
στον κρόταφο του ποιητή
όλα μαζί πώς στροβιλίζονται
περίστροφο βαλσάκι
ενός αυλού που σέρνει στον γκρεμό
ποντίκια και παιδιά.

Ποιοι χάνονται
ποιοι κρύβονται στο κόκκινο σκουφάκι
του τρομαγμένου λύκου
ποιοι πιάνονται ανύποπτοι
στου πειρατή το γάντζο
ποιους η μικρή νεράιδα ξεγελάει
με ψέματα γοργόφτερα
στη μύτη του Πινόκιο
ποιοι λιώσαν σα μολύβι με τη χρυσή καρδιά
του ευτυχισμένου πρίγκηπα
και το νεκρό του φίλο χελιδόνι.

Τ’ αριστερό γοβάκι της όμορφης
στη λάσπη πατημένο
κι η παγερή χλαμύδα της Μέδουσας
αφόρετη σαπίζει στον πάτο του βυθού
κι ο θάνατος που πέτρωσε
στη φτέρνα του Αχιλλέα.

Αφύλακτα τα μάτια του παιδιού
με ηδονή βυθίζονται στο Νικημένο
ως να κερδίσει το δικό του πόλεμο
ενάντια στο παραμύθι
την πρώτη ασήμαντη
δική του πύρρεια νίκη
Μεγαλώνοντας.

Ελένη Μερκενίδου
από τη συλλογή Νύχτες μέσα στη νύχτα,
ενότητα Μιαν άνοιξη πριν από κάθε άνοιξη, 2009

6 σχόλια:

IZA είπε...

Η πρώτη μεγάλη απογοήτευση, το χάσιμο της παιδικής αθωότητας έρχεται όταν αποκαλύπτεις την ουτοπία των παραμυθιών. `Οταν καταλάβεις ότι ο γενναίος πρίγκηπας που περιμένεις, δεν πρόκειται να 'ρθει για να σε σώσει, ούτε στο δρόμο σου θα συναντήσεις νεράιδες, δράκους και μάγους φοβερούς τότε καταλαβαίνεις πως σε ξεγέλασαν. "Καλώς ήρθες στον κόσμο των μεγάλων, μικρέ".

Poet είπε...

Εγώ όμως είχα την τύχη/ατυχία να τους συναντήσω όλους αυτούς και στον κόσμο των μεγάλων, Μαρία μου. Τον κόσμο που όλα τα διαψεύδει και όλα τα επιβεβαιώνει ανάλογα με τη ματιά και την καρδιά του καθενός μας.

Νομίζω ότι κι εσύ θα είχες ανάλογες εμπειρίες. Μπορεί να έμοιαζαν με κοινούς ανθρώπους αλλά στην ουσία ήταν ήρωες/εφιάλτες στο πιο μεγάλο παραμύθι. Εκείνο που ξεπερνά κάθε φαντασία, το παραμύθι της ζωής.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Το παραμύθι της ζωής είναι γεμάτο από πειρατές, ποινόκιο που μπροστά τους ο λύκος είναι τόσο καλός. Υπάρχουν όμως κι οι νεράιδες κι οι πρίγκηπες, αυτοι που ομορφαίνουν τη ζωή στο ταξίδι της.
Καλό βράδυ από τη Κύπρο

Poet είπε...

Έτσι είναι, Ανδρέα. Άντε, πολύ έμεινες εκεί, σε περιμένουμε να γυρίσεις. Καλό βράδυ.

Yiannis είπε...

Περάσαμε πολύ ωραία με τον Ανδρέα Τόλη.Φάγαμε φρεσκότατα πουρέκια της "΄σάτζης" στο χάνι στην κατεχόμενη Λευκωσία.Ο Ανδρέας ένιωσε μια παράξενη γαλήνη για τους αργούς ρυθμούς και το χαμηλό προφίλ των ανθρώπων.Έκανε σαν μικρό παιδί γιατί άλλα περίμενε.Εγώ σιωπούσα και απολάμβανα το ξεδίπλωμα των συναισθημάτων ενός ευαίσθητου πρόσφυγα ποιητή που ξαναανακαλύπτει έναν κόσμο ανυποψίαστο πέρα από στερεότυπα και αγκυλώσεις.Το βραδάκι συναντήσαμε τις συμμαθήτριες μας από τη Μόρφου και ήταν απόλαυση να τον ακούς να περιγράφει τον καινούργιο κόσμο που άνοιξε διάπλατα τα μάτια της ψυχής του.Τόλη είναι στιγμές που λειτουργεί το θαύμα και τότε καταξιώνεται η μικρή και μάταιη οντότητά μας.Είναι στιγμές που αίρεται ο θάνατος και πάλλει η ζωή.Συνέχεια σε θυμόμασταν και σαν να ήσουν μαζί μας.Θα στα πει όλα ο Ανδρέας.

Poet είπε...

Χαίρομαι πολύ, Γιάννη μου. Ξέρω, έστω και σε μικρότερο βαθμό, τι σημαίνει η επιστροφή στην πατρίδα, τι σημαίνει ένα τέτοιο reunion, πόσο φορτισμένες από γνήσια συγκίνηση είναι οι στιγμές αυτές. Χαίρομαι για σένα και για τον Ανδρέα και συμφωνώ, φυσικά, με το κάθε τι που γράφεις. Πράγματι, τότε λειτουργεί το θαύμα και καταξιώνεται η μικρή και μάταιη οντότητά μας, η ανθρωπιά μας.

Να είστε καλά και οι δύο και να αξιωθείτε και άλλες παρόμοιες εμπειρίες στο μέλλον.