Δεν ήμασταν εμείς που λιώσαμε
στο φως δεν ήμασταν εμείς τα μεσημέρια
μαζί δεν περπατήσαμε στα κάστρα
ούτε μας είδαν τα σοκάκια λάμποντας
που μιλήσαμε με μάτια χέρια χείλη
ποτέ δεν είδαμε το ηλιοβασίλεμα
ποτέ δεν σβήσαμε τη νύχτα
πνιγμένη στα όνειρα
με όσα δεν ζήσαμε αγριεμένη
- ή μήπως ζήσαμε.
Δεν ήμασταν εμείς που λιώσαμε
ο ένας μες στον άλλο το καλοκαίρι αυτό
κάνοντας παρουσία την απουσία
πέρασε άδειος ο καιρός χωρίς εμάς.
Μόνο μαζεύαμε στιγμή στιγμή τις ώρες
να φτιάξουμε ένα άλλο καλοκαίρι
πέρα μακριά σ' έναν άλλο γαλαξία
πέρα απ' τα χρόνια εσύ κι εγώ
εσύ ακόμα δεκαοκτώ χρονώ
κι εγώ αγιάτρευτα δεκάξι.
Ελένη Μερκενίδου
από τη συλλογή Νύχτες μέσα στη νύχτα, 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
23 σχόλια:
Ένα πολύ τρυφερό ποίημα. Τη ποίηση της Μερκενίδου τώρα τελευταία την διαβάζω,που είδα την ίδια σε κάποιες παρουσιάσεις και μου άρεσε και ο λόγος της και η ποήση της.
Όσο τρυφερά κι ανυπεράσπιστα είναι τα δεκάξι μας χρόνια, Ανδρέα. Στα οποία όλοι μας ξαναγυρίζουμε με αφόρητη νοσταλγία.
Πού είναι όμως τα κορίτσια της παρέας να μας πουν για τις εφηβικές αταξίες τους; Τι κάνατε, καλέ, στα δεκάξι με τους δεκαοκτάχρονους; Και μη φοβάστε. Όλα αυτά όχι μόνο έχουν συγχωρεθεί τώρα αλλά και είναι καθαγιασμένα. Το πρώτο άγγιγμα, το πρώτο φιλί και το πρώτο χάδι, ο πρώτος αδέξιος έρωτας. Ενώ έτρεμε το φυλλοκάρδι σας μην το μάθουν οι γονείς σας.
Αχ και να ξανάρχιζαν όλα απ' την αρχή!!
Τι το ψάχνεις Τόλη μου.
Ό,τι έγινε, ή δεν έγινε, είναι παρελθόν.
Σήμερα τι γίνεται.
Το σχολίασαν χωρίς φραγμό ήδη τα κορίτσια στο προηγούμενο ποίημα.
Καλό απόγευμα.
Ωραίο ποίημα Τόλη.
Θα σε απογοητεύσω αλλά η εφηβεία μου θεωρώ ότι ήταν η πιο άσχημη περίοδος της ζωής μου και δεν θα ήθελα με τίποτα να την ξαναζούσα.. μόνο ίσως αν την ζούσα αλλιώς.
Προτιμώ να αναπολώ την ηλικία των 19 έως 25.
Καλό απόγευμα..
Εγώ πάλι, περνάω περίφημα τώρα, που διάγω την δεύτερή μου εφηβεία, καταπώς λέει η δεσποινίς κόρη μου, αλλά νιώθω και η ίδια!
Την καλησπέρα μου στην παρέα!
Η Αγγελικούλα σας
εξαιρετική
η Ελένη Μερκενίδου!
από τους έρωτες της εφηβείας
μια γλυκόξινη γεύση μου έχει μείνει...
Ντίνο μου, η περιέργεια και η διερεύνηση είναι βασικές ιδιότητες του συγγραφέα. Κι αν μάθω κάτι κατά την κρίση μου ενδιαφέρον, δεν αποκλείεται καθόλου να το χρησιμοποιήσω σε ένα επόμενο βιβλίο μου, όπως έχω κάνει πολλές φορές στο παρελθόν. Ακόμη και η μυθοπλασία μου βασίζεται σε πραγματικά πρόσωπα και πραγματικά γεγονότα. Το ξέρεις εξ άλλου.
Εδώ όμως είναι δημόσιος χώρος και, όπως είχα πει από την αρχή, τα κορίτσια, ακόμη και γυμνά, φοράνε τη μπούργκα της αιδημοσύνης. Από τα 16 ως τα 106.
Ναι, Έλενα, η εφηβεία είναι μια ταραγμένη εποχή. Και η δική μου ήταν δραματική από κάθε άποψη. Παρ' όλα αυτά, παραμένει ακέραια μέσα μου η συγκίνηση της ανακάλυψης του έρωτα, της δημιουργίας, ενός κόσμου σκληρού, παράξενου και μαγικού ταυτόχρονα.
Καλό βράδυ.
Τυχερούλα Αγγελικούλα. Σίγουρα η εφηβεία της ωριμότητας είναι το τέλειο.
Πιστεύω ότι με το βιβλίο αυτό η Ελένη κάνει μια στροφή, Νίκο μου. Στροφή από την εγκεφαλική ποίηση σε μια πιο συναισθηματική, πιο λυρική και πιο προσιτή έκφραση. Τα ποιήματα αυτής της συλλογής μου άρεσαν πολύ περισσότερο από τα προηγούμενά της.
Λοιπόν κορίτσια, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν. Βγάλτε τη μπούργκα και εξομολογηθείτε αβίαστα, ξεδιπλώνοντας τα άδυτα της πρώτης σας νιότης. Ο βραβευμένος συγγραφέας μας είναι έτοιμος να σας περάσει στην αιωνιότητα.
Καλό βράδυ σε όλους.
Αδικαιολόγητα σαρκαστικό το σχόλιό σου, Ντίνο.
Τόλη μου ειλικρινά δεν κατάλαβα γιατί το εξέλαβες το σχόλιό μου ως "σαρκαστικό" και μάλιστα "αδικαιολόγητα".
Μία στενή φιλική παρέα είμαστε, επικοινωνούμε χωρίς να υπονοούμε κάτι διαφορετικό από αυτό που λέμε μέσα στα πλαίσια του χαριτολογήματος.
Με στενοχώρησες.
Καληνύχτα.
Ντίνο, λυπάμαι αν σε στενοχώρησα. Πρέπει να καταλάβεις όμως ότι το σχόλιό σου ήταν ένα σοκ για μένα. Ο σαρκασμός είναι εμφανέστατος, τι άλλο να πω; Σε περισσότερα από ένα σημεία. Και είναι αδικαιολόγητος γιατί πιστεύω ότι δεν έκανα τίποτα για να τον προκαλέσω. Και, βέβαια, γιατί είμαστε παλιοί φίλοι.
Εκείνο που μπορώ να δεχτώ είναι ότι δεν είχες πρόθεση και απλώς σου βγήκε έτσι. Συμβαίνει αυτό καμιά φορά.
Καλημέραααααααααααααααα στην εφηβική παρέα!
Τι να πω για τη ηλικία της εφηβείας που διανύω...είναι λαμπρή!
Καρδιοχτύπια μπόλικα... η αιτία δεν έχει σημασία...το καλό είναι ότι υπάρχουν!
Στα δεκάξι όμως έχω να θυμηθώ τα ομορφότερα!
Μουσικές,πάρτυ,αταξίες,παρέες και ο έρωτας την πρώτη και την καλύτερη θέση!
Θυμάμαι,το πρώτο φιλί έκανε το νεαρό που το κέρδισε να μη μπορεί να κοιμηθεί όλο το βράδυ!
Όργωσε με τα πόδια όλη τη νύχτα την Ηλιούπολη,μάζεψε από κήπους λουλούδια,μιλάμε για πάρα πολλά μα πάρα πολλά, και το πρωί με κόκκινα μάτια περίμενε έξω από το Γυμνάσιο των Θηλέων...
Η Ελένη Μερκενίδου, ξεσηκώνει τα πλήθη με τα ποίηματά της!
Αυτό μ΄αρέσει ιδιαίτερα Τόλη μου!
Όπως μ΄αρέσει και η πολύ χαριτωμένη Αγγελικούλα μας!
Τόλη,Ντίνο στην υγειά της αγιάτρευτης εφηβείας μας!
Τι λέτε, είστε για καμιά κοπάνα αύριο από το σχολείο;
Σας γλυκοφιλώ!
Τόλη, συνεχίζω να μην καταλαβαίνω,
παραμένω στο "είμαστε παλιοί φίλοι" και συμπληρώνω 60 συναπτά χρόνια.
τρυφερότατα γλυκόπικρο το ποίημα αν και δεν αναπολώ καθόλου τα δεκαέξι μου ούτε τα δεκαοχτώ μου ούτε τίποτα ακόμα δόξα τω θεώ ..
όμως εσείς Ντίνο και Τόλη είστε αθεράπευτα....δεκαέξι χαχαχα !!!
Τόλη σ'ευχαριστούμε για την ευαισθησία αλλά ...συγχώρεσέ τον δεν το εννοούσε όπως ακούστηκε...και μικρούλης είναι θα ....στρώσει !!!
άντε γιατί θα βάλω τα κλάμματα
Χαριτωμένο το περιστατικό που αναφέρεις, Ουρανία μου. Και τόσο εφηβικό! Ωραίο θα ήταν να κάναμε και τώρα μερικές τέτοιες τρέλες. Και άσε τον κόσμο να λέει!
Όσο για τις κοπάνες απ' το σχολείο, είχα ένα πολύ βεβαρυμένο μητρώο. Ακολούθησαν οι κοπάνες απ' το γραφείο. Μόνο τώρα από την γλυκοαίματη παρέα του διαδικτύου δεν μπορώ να κάνω σμπόμπα.
Την καλημέρα μου, του ξενύχτη.
Ας παραμείνουμε λοιπόν εκεί, Ντίνο. Εκείνο έχει διάρκεια και σημασία.
(.-)
Εκεί που έλεγα να αλλάξουμε κλίμα με ένα ποίημα της Ελένης για το πένθος, να σου και το ευσυγκίνητο ξωτικό. Ε, λοιπόν περίμενε λιγάκι, φεγγαρόφωτη (καθιερώνεται εφεξής), και θα ρίξεις το δάκρυ κορόμηλο. Ετοίμασε το δοχείο των δακρύων σου. Ένας κλαυσίγελως δεν είναι η ζωή;
Τόλη,Ντίνο,
Ντίνο,Τόλη,μπορεί να βρέξει σε λίγο στη Θεσσαλονίκη...
Άν συμβεί αγαλιάστε τη βροχή... είναι βροχή από δάκρυα...είναι από συγκίνηση για αυτό το πολύ δυνατό που έχει διάρκεια και σημασία!
Οι ουρανοί πάντα ανοίγουν και ποτίζουν τέτοιες σχέσεις ουσίας!
Η Ουρανίτσα,κουρνιάζει και σας αγκαλιάζει!
Μη στενοχωριέσαι, καλέ Ουρανία, δεν τρέχει τίποτα. Όλα είναι μέσα στη ζωή και κάτι ασήμαντο δεν μπορεί, φυσικά, να κλονίσει μια σχέση με γερά θεμέλια.
Δημοσίευση σχολίου