Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
21 σχόλια:
Ο εμπνευσμένος από το ποίημα πίνακας δεξιά είναι του ζωγράφου, Ντίνου Παπασπύρου.
Νομίζω ότι, μέσα στην εορταστική ατμόσφαιρα και το πλούσιο τραπέζι μας, θα πρέπει να θυμόμαστε και τους απόκληρους αυτού του κόσμου.
Την αληθινή αγάπη και αλληλεγγύη που μας κληροδότησε ο δάσκαλος.
Να συμπληρώσω Τόλη (εσύ το ξέρεις) ότι, η μορφή στο τζάμι είναι του εγγονού μου, που δυστυχώς ταλαιπωρείται τα δύο τελευταία χρόνια από πρόβλημα υγείας που φεύγει και επανέρχεται.
Καλό βράδυ.
Tόλη μου,όσες φορές και να διαβάσω το ποίημα σου,νιώθω την ίδια συγκίνηση και μαγεία...
Μετά την εξομολόγηση του Ντίνου,νιώθω ιδιαίτερα φορτισμένη συναισθηματικά...
Εύχομαι και προσεύχομαι για το πανέμορφο πλάσμα πίσω από το τζάμι,ο καινούργιος χρόνος να κάνει αυτό το θαύμα...να εξαφανίσει κάθε ταλαιπωρία από τη ζωή του!
Όσο τρελό και αν ακούγεται...μια δύναμη μέσα μου,λέει ότι μπορεί να συμβεί.
Να συμπληρώσω και εγώ, ότι σας αγαπάω...απλά και δυνατά!
Γνωριζόμασταν χρόνια και δεν το ξέραμε...μάλλον!
Καλημέρα!
Αχ Ουρανία μου, ευχαριστώ πολύ.
Εύχομαι η θετική σου σκέψη να δώσει δύναμη και υγεία πάλι στον μικρό.
Καλημέρα.
Συγκινητικό και το ποίημα και ο πίνακας.Εύχομαι να περάσουν όλες οι ταλαιπωρίες του μικρού αγγέλου..Καλά Χριστούγεννα σε όλους..
Το ωραιότερο δώρο για όλους μας λοιπόν θα είναι να γίνει καλά ο Παναγιωτάκης. Να λάμπουν τα μάτια του από χαρά και όχι από δάκρυα. Ας είναι αυτό το θαύμα των Χριστουγέννων.
Αχ, γενναιόδωρο ουράνιο πλάσμα!!
Και βέβαια γνωριζόμασταν χρόνια. Εγώ μάλιστα το ήξερα πολύ καλά. Αφού στα ταξίδια μου με τον πλοηγό του απείρου, περνούσα από τον ουρανό σου και ξεκουραζόμουν σ' ένα κόκκινο σύννεφο. Πολύυυυ αναπαυτικό.
Καλά Χριστούγεννα, Έλενα. Όλα τα καλά και στον δικό μου μικρό άγγελο.
Εννοούσα, βέβαια, και στον δικό
σ ο υ μικρό άγγελο. Να ένα λάθος όμως που ουσιαστικά δεν είναι λάθος. Που μου θυμίζει την παιδική μου προσευχή.
«Και τώρα που νυχτώνει
και το σκοτάδι απλώνει
θεούλη μου, σε παρακαλώ,
στείλε μου τον και πάλι
κοντά στο προσκεφάλι
τον άγγελό μου τον καλό».
Αυτό το ποίημα σου Τόλη μου το έχω ξαναδιαβάσει.. ξεκινώντας να το κάνω και πάλι τα ίδια συναισθήματα, η ίδια συγκίνηση.. είναι και ο πίνακας του Ντίνου η ιστορία του μικρού Παναγιώτη.. θέλω να ευχηθώ αυτό το προσωπάκι μόνο να χαμογελά και όλα να φτιάξουν γρήγορα και εύκολα.
Τα χιλιάδες φώτα της πλατείας πόσο μακρυά είναι από την πραγματικότητα του καθενός μας..
Καλά Χριστούγεννα σε όλους!
Καλά Χριστούγεννα, Margo μου. Αν θυμάμαι καλά, αυτό το ποίημα το είχα αναρτήσει και πέρσι τέτοιο καιρό. Δεν νομίζω ότι, από τότε, έχει αλλάξει τίποτα στον κόσμο. Δυστυχώς.
"Ένας μικρός Χριστός" γεννιόταν και θα γεννιέται διαρκώς .
Ελπίδα , να μη χαθεί το όνειρο για ένα κόσμο που θα λάμπει αληθινά .
Κι αυτά τα στοχαστικά μάτια πίσω απ΄το τζάμι να χαμογελάσουν και να λάμπουν μαζί με τ΄αστέρια γύρω τους σε ένα καινούργιο πίνακα , πολύ σύντομα.
Καλά Χριστούγεννα ΡΟΕΤ.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους και ,
θάρρος να είμαστε ο εαυτός μας ,τόλμη να ζητάμε αυτό που μας αξίζει , δύναμη για να νικάμε , γέλιο να φωτίζει τις δύσκολες μέρες .
Χ Ρ Ο Ν Ι Α Π Ο Λ Λ Α.
Ναι, είχαμε αναρτήσει το ποίημα αυτό και πέρσι, Τόλη, και με είχε συγκινήσει το ίδιο και τότε.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους και όλες. Να είμαστε καλά, εμείς, τα παιδιά και τα εγγόνια μας!
Χρόνια πολλά.
Ευχαριστώ πολύ, Υακίνθη μου. Οι ευχές σου είναι και δικές μου ευχές. Καλά Χριστούγεννα και χρόνια πολλά.
Καλά Χριστούγεννα, Αγγελικούλα, και χρόνια πολλά. Πολύτιμη φίλη του ιστολογίου και δική μου. Να είναι καλά ο κόσμος όλος μέσα στην αγάπη.
Το ποίημα σου Τόλη μου το διάβασα και φέτος με την ίδια συγκίνηση όταν μίλησε πέρυσι για πρώτη φορά στην ψυχή μου και φυσικά θα το διαβάζω κάθε χρόνο με την ίδια συγκίνηση και αγάπη.
Έγραψες "Νομίζω ότι, μέσα στην εορταστική ατμόσφαιρα και το πλούσιο τραπέζι μας, θα πρέπει να θυμόμαστε και τους απόκληρους αυτού του κόσμου.
Την αληθινή αγάπη και αλληλεγγύη που μας κληροδότησε ο δάσκαλος".
Αυτά ακριβώς είναι Τόλη μου που ξεχνά ο σύγχρονος άνθρωπος. Παρασυρμένος ίσως από τις ανέσεις και τα πολλά θέλω, χάνει τελικά την ουσία, το βαθύτερο νόημα των ημερών και καταλήγει να κυνηγά μόνο τις εφήμερες δίχως νόημα απολαύσεις.
Αυτό ακριβώς προσπαθώ να καταδείξω εδώ και τρία χρόνια με τα χριστουγεννιάτικα διηγήματα - ένα για κάθε χρόνο - που έχω γράψει με πολύ συγκίνηση από καρδιάς. Βγαλμένα από τις εμπειρίες και τα βιώματα της ζωής των 37 ετών μου και μακάρι ο Θεός να με βοηθήσει να γράψω όσα πιο πολλά γίνεται με το βάρος των χρόνων που θα έρθουν.
Εδώ μέσα http://tasosv.blogspot.com μπορείτε να τα διαβάσετε και θα χαρώ πολύ να τα συζητήσουμε.
Τόλη μου συγνώμη που καταχράστηκα την φιλοξενία σου αλλά μιας και τα έχεις διαβάσει πιστεύω να μην μου θυμώσεις που θέλησα να τα μοιραστώ απο εδώ μέσα και με τους υπόλοιπους φίλους.
Ντίνο οι πίνακες σου μου αρέσουν ιδιαίτερα με όλη μου την αγάπη χίλιες ευχές για το μικρό Παναγιώτη και σύντομα να φύγουν τα γκρίζα σύννεφα από τον ουρανό του, του εύχομαι από εδώ και πέρα μόνο να χαμογελάει και με ένα χαμόγελο πιο λαμπρό από τον ήλιο του καλοκαιριού.
Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένες μέρες να έρθουν για όλους.
Σε ευχαριστώ θερμά, Τάσο μου. Συμφωνούμε απόλυτα.
Πολύ καλά έκανες να αναφέρεις τα διηγήματά σου. Συνιστώ σε όλους τους φίλους μας να τα διαβάσουν γιατί είναι ειλικρινή, καλογραμμένα και δείχνουν τον πλούτο της καρδιάς σου.
Καλά Χριστούγεννα σε σένα και τους αγαπημένους σου με υγεία και αγάπη.
Τόληηηηηηηηηηηηηηηηηηηη,σου φωνάζω,είσαι σπουδαίος!!!
Είσαι υπέροχος!
Είσαι βαθιά ανάσα για όλους μας!
Θερμά συγχαρητήρια για τη διάκριση!
Ο δρόμος για την Ουρανούπολη...η Ουρανία είναι χαρούμενη πολύ!
Επιτέλους αυτός ο δρόμος,οδήγησε κάποιους, στο σωστό δρόμο και αναγνώρισαν!
Να είσαι γερός για να απολαύσεις και άλλα...
Είμαι σίγουρη ότι έρχονται...είναι στο δρόμο!
Καλά χριστούγεννα!
Πανέμορφο δώρο!
Φιλιά
Συγχαρητήρια Τόλη μου. `Οταν αγαπά κάποιος τόσο πολύ αυτό που κάνει, όταν υπηρετεί τόσο πιστά την αλήθεια παρόλες τις αντιξοότητες, δεν μπορεί παρά να έρθει κι η αναγνώριση. Ωραίο Χριστουγεννιάτικο δώρο κι από ότι διάβασα στο ιστολόγιο του Ντίνου έβαλε κι εκείνος το χεράκι του με τα βουντού του. Να είστε καλά και πάντα επιτυχίες. Καλά Χριστούγεννα.
Χρόνια πολλά αγαπημένοι μου φίλοι και φίλες...
κι ας λάμπουν για πάντα σαν δάκρυα τα χριστούγεννα στα μάτια μας...
αυτή η λύπη είναι εξαγνιστική!!!
δεν χρειάζεται να πω ότι λατρεύω αυτό το χριστουγεννιάτικο διαμαντάκι του Τόλη...
σας χαιρετώ από τα όμορφα Μετέωρα!
Όλγααααα, σου φωνάζω, είσαι Ουρανία !!!
Σ' ευχαριστώ θερμά, καλή μου. Το σπουδαιότερο βραβείο στη ζωή μου είναι οι φίλοι μου. Οι αληθινοί φίλοι και ο πλούτος της καρδιάς τους.
Σ' ευχαριστώ θερμά, Μαρία μου. Αυτά που λες είναι πάντοτε εύστοχα, λιτά και ουσιαστικά.
Να είσαι καλά, καλά Χριστούγεννα.
Σε ευχαριστώ θερμά, Τζούλια μου.
Μακάρι να μπορούσα να κάνω μαγικά για να εκπληρωθεί κάθε επιθυμία σου. Μπορώ μόνο να το ευχηθώ με όλη τη θνητή καρδιά μου.
Δημοσίευση σχολίου