Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Ο ήχος της σιωπής

Κάθε φορά που τινάζω από πάνω μου τη σιωπή
ένα ματωμένο λουλούδι πίσω απ' τα χείλια μου
μ' εμποδίζει να μιλήσω,
μπερδεύει τους ήχους και τα χρώματα
κι έτσι οι λέξεις μοιάζουν τρομαγμένα πουλιά
όπως το δάκρυ που δεν ξέρει την πηγή του.

Βασίλης Φαϊτάς
από την ανέκδοτη συλλογή
Υστερόγραφα για το αύριο, ποιήματα 1980-1984

12 σχόλια:

το πετάλι είπε...

"ο ήχος της σιωπής"
ενίοτε...
εκκωφαντικός

διαμαντάκια είναι όλα! τα ποιήματα του Φαιτά που επιλέγεις, Τόλη,
ειδικά το 1ο (Ανώνυμος)

καλημέρα!

Τζούλια Φορτούνη είπε...

από το σχολείο σε κενό
διάβασα το ποίημα του Βασίλη Φαϊτά
και μαγεύτηκα...από τη μουσική του...
από τις εικόνες και τις νότες της εκκωφαντικής σιωπής του...

καλημέρα

Poet είπε...

Σκληρή δουλειά, Νίκο μου. Μετά από τα ψήγματα χρυσού που μάζευα ως χρυσοθήρας, τώρα δουλεύω μεροκάματο στο ένα αδαμαντορυχείο μετά το άλλο. Και δεν κρατάω τίποτα για μένα, όλα όσα βρίσκω σας τα μοιράζω αμέσως.

Καλημέρα.

Poet είπε...

Τώρα που θα έχεις επανέλθει σε μια σχετική νηφαλιότητα, μήπως μπορείς να μου πεις, Τζούλια μου, εάν διακρίνεις κάποια ομοιότητα του Βασίλη Φαϊτά, όπως τον γνωρίζεις από τα ποιήματά του, με τον Φάνη Σαϊτά, ήρωα του μυθιστορήματος Έρημο νησί στην άκρη του κόσμου;

Λες να πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο που στιγμιαία μεταπήδησε από την ποίηση στην πεζογραφία ή μήπως πρόκειται για μία ακόμη σατανική σύμπτωση;

Καλή σου μέρα.

Αγγελικούλα είπε...

Κι έλεγα, τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...

Καλημέρα σας!

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Mικρό αριστούργημα.
Καλό μεσημέρι Τόλη.

Μαρία Δριμή είπε...

Ελκυστικός ποιητικός λόγος. Και τα τρία δείγματα εξαιρετικά. Αν μας έγραφες και δυο λόγια για τον ποιητή, Τόλη...Όμολογώ την πλήρη άγνοιά μου. Καλό απόγευμα

Poet είπε...

Χαίρομαι ιδιαίτερα για την τόσο ευνοϊκή ανταπόκρισή σας στα ποιήματα του Βασίλη. Διαβάστε και τα προηγούμενα δικά του που έχω αναρτήσει, όπως βεβαίως και τα επόμενα που θα αναρτήσω αυτές τις μέρες.

Να και ένα πρόχειρο βιογραφικό του σημείωμα, μάλλον ατελές και ανορθόδοξο. Παρόλο που είναι συνεσταλμένος και ξέρω ότι θα φέρει τις γνωστές αντιρρήσεις του.

Ο Βασίλης Φαϊτάς γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1942 και εργάστηκε
στην Τράπεζα της Ελλάδος. Υπηρέτησε ως διμοιρίτης όλμων στην ελληνική μεραρχία της Κύπρου στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και για ένα μήνα περίπου στη γενική επιστράτευση του 1974, κατά την οποία γνωριστήκαμε και γίναμε αμέσως στενοί φίλοι.

Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, Άποικοι της νύχτας, 1966 και Γράμματα στον κόσμο, 1980. Σύντομα θα εκδοθεί και η ποιητική συλλογή στην οποία περιλαμβάνονται τα ποιήματα που δημοσιεύω τώρα.

Θεωρώ σημαντικό να αναφέρω ότι έχω εμπνευστεί από τη σπάνια σε ήθος και αγνότητα προσωπικότητα του Βασίλη για να γράψω μερικά ποιήματα και διηγήματα και να τον σκιαγραφήσω ως βασικό ήρωα στο πρόσφατο μυθιστόρημά μου, Έρημο νησί στην άκρη του κόσμου, με το παραποιημένο όνομα Φάνης Σαϊτάς. Προσθέτοντας φυσικά και φανταστικά στοιχεία.

Τέλος, ο Βασίλης είναι κουμπάρος μου. Εγώ τον πάντρεψα με τη Χρυσάνθη και εκείνος βάφτισε τον Νίκο μας. Σε μισή ώρα φεύγουμε για να δούμε την πρώτη έκθεση ζωγραφικής της Χρυσάνθης στον Δήμο Καλαμαριάς.

Δεν έχεις παράπονο, Μαρία, έτσι;

55fm είπε...

A...τώρα εξηγούνται...
Εξαιρετικό αυτό που διάβασα
Καλή επιτυχία στην έκθεση!
Είστε όμορφη παρέα!

Poet είπε...

Να είσαι καλά, Ουρανία μου.

logia είπε...

Αχ αυτή η Θεσσαλονίκη μας έχει βάλει για καλά τα γυαλιά σε θέματα πολιτισμού και τεχνών...
μπράβο στους Θεσσαλονικείς!!!!

Poet είπε...

Νέλλη μου, η πρωτεύουσα είναι πάντα η πρωτεύουσα και συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος του πνευματικού και καλλιτεχνικού δυναμικού της χώρας.

Από κει και πέρα, και η Θεσσαλονίκη είναι μια μητρόπολη με μεγάλη ιστορία στον τομέα του πολιτισμού. Η γενέθλια πόλη που προσπαθούμε όλοι να τιμήσουμε.