Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
12 σχόλια:
"ο ήχος της σιωπής"
ενίοτε...
εκκωφαντικός
διαμαντάκια είναι όλα! τα ποιήματα του Φαιτά που επιλέγεις, Τόλη,
ειδικά το 1ο (Ανώνυμος)
καλημέρα!
από το σχολείο σε κενό
διάβασα το ποίημα του Βασίλη Φαϊτά
και μαγεύτηκα...από τη μουσική του...
από τις εικόνες και τις νότες της εκκωφαντικής σιωπής του...
καλημέρα
Σκληρή δουλειά, Νίκο μου. Μετά από τα ψήγματα χρυσού που μάζευα ως χρυσοθήρας, τώρα δουλεύω μεροκάματο στο ένα αδαμαντορυχείο μετά το άλλο. Και δεν κρατάω τίποτα για μένα, όλα όσα βρίσκω σας τα μοιράζω αμέσως.
Καλημέρα.
Τώρα που θα έχεις επανέλθει σε μια σχετική νηφαλιότητα, μήπως μπορείς να μου πεις, Τζούλια μου, εάν διακρίνεις κάποια ομοιότητα του Βασίλη Φαϊτά, όπως τον γνωρίζεις από τα ποιήματά του, με τον Φάνη Σαϊτά, ήρωα του μυθιστορήματος Έρημο νησί στην άκρη του κόσμου;
Λες να πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο που στιγμιαία μεταπήδησε από την ποίηση στην πεζογραφία ή μήπως πρόκειται για μία ακόμη σατανική σύμπτωση;
Καλή σου μέρα.
Κι έλεγα, τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...
Καλημέρα σας!
Mικρό αριστούργημα.
Καλό μεσημέρι Τόλη.
Ελκυστικός ποιητικός λόγος. Και τα τρία δείγματα εξαιρετικά. Αν μας έγραφες και δυο λόγια για τον ποιητή, Τόλη...Όμολογώ την πλήρη άγνοιά μου. Καλό απόγευμα
Χαίρομαι ιδιαίτερα για την τόσο ευνοϊκή ανταπόκρισή σας στα ποιήματα του Βασίλη. Διαβάστε και τα προηγούμενα δικά του που έχω αναρτήσει, όπως βεβαίως και τα επόμενα που θα αναρτήσω αυτές τις μέρες.
Να και ένα πρόχειρο βιογραφικό του σημείωμα, μάλλον ατελές και ανορθόδοξο. Παρόλο που είναι συνεσταλμένος και ξέρω ότι θα φέρει τις γνωστές αντιρρήσεις του.
Ο Βασίλης Φαϊτάς γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1942 και εργάστηκε
στην Τράπεζα της Ελλάδος. Υπηρέτησε ως διμοιρίτης όλμων στην ελληνική μεραρχία της Κύπρου στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και για ένα μήνα περίπου στη γενική επιστράτευση του 1974, κατά την οποία γνωριστήκαμε και γίναμε αμέσως στενοί φίλοι.
Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, Άποικοι της νύχτας, 1966 και Γράμματα στον κόσμο, 1980. Σύντομα θα εκδοθεί και η ποιητική συλλογή στην οποία περιλαμβάνονται τα ποιήματα που δημοσιεύω τώρα.
Θεωρώ σημαντικό να αναφέρω ότι έχω εμπνευστεί από τη σπάνια σε ήθος και αγνότητα προσωπικότητα του Βασίλη για να γράψω μερικά ποιήματα και διηγήματα και να τον σκιαγραφήσω ως βασικό ήρωα στο πρόσφατο μυθιστόρημά μου, Έρημο νησί στην άκρη του κόσμου, με το παραποιημένο όνομα Φάνης Σαϊτάς. Προσθέτοντας φυσικά και φανταστικά στοιχεία.
Τέλος, ο Βασίλης είναι κουμπάρος μου. Εγώ τον πάντρεψα με τη Χρυσάνθη και εκείνος βάφτισε τον Νίκο μας. Σε μισή ώρα φεύγουμε για να δούμε την πρώτη έκθεση ζωγραφικής της Χρυσάνθης στον Δήμο Καλαμαριάς.
Δεν έχεις παράπονο, Μαρία, έτσι;
A...τώρα εξηγούνται...
Εξαιρετικό αυτό που διάβασα
Καλή επιτυχία στην έκθεση!
Είστε όμορφη παρέα!
Να είσαι καλά, Ουρανία μου.
Αχ αυτή η Θεσσαλονίκη μας έχει βάλει για καλά τα γυαλιά σε θέματα πολιτισμού και τεχνών...
μπράβο στους Θεσσαλονικείς!!!!
Νέλλη μου, η πρωτεύουσα είναι πάντα η πρωτεύουσα και συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος του πνευματικού και καλλιτεχνικού δυναμικού της χώρας.
Από κει και πέρα, και η Θεσσαλονίκη είναι μια μητρόπολη με μεγάλη ιστορία στον τομέα του πολιτισμού. Η γενέθλια πόλη που προσπαθούμε όλοι να τιμήσουμε.
Δημοσίευση σχολίου