Το εκκρεμές της Κοινής Γνώμης

... Η Κοινή Γνώμη καλοκουρντισμένη,
κινείται ρυθμικά στις δυο γραμμές,
όπως πάντα, σαν εκκρεμές ...
Νίκος Καζανάς, Ένα Καλοκαίρι

Φοβάμαι τον καρκίνο και το AIDS
και στην κλεψύδρα, κόκκους τις στιγμές
το χρόνο μου μετράω, καλός πολίτης,
- που, στα κρυφά, διαβάζω και το Strange
με θεωρίες συνωμοσίας τρανταχτές -
τη σκέψη μου τραβάνε, σαν μαγνήτης

στης Κοινής Γνώμης το αέναο εκκρεμές.

Τους Πύργους τους φοβάμαι, μήπως πάλι
κομμάτια γίνουν και τους πάρει το ποτάμι
- και τους ανθρώπους, ως φορείς των μικροβίων,
τον ουρανό, που θα μου πέσει στο κεφάλι,
λιμούς, σεισμούς, πλημμύρες και τσουνάμι
και το θυμό φοβάμαι ηφαιστείων -

και τρέμω με το μαύρο μου το χάλι.

Φοβάμαι σπίλους κι ύποπτα εξογκώματα,
τους εμετούς, το βήχα, τον ιδρώτα,
την κυτταρίτιδα σαφώς και τις ρυτίδες,
- σ' ένα τσεκ απ αλλάζω χίλια χρώματα,
τα φάρμακά μου παίρνω, πρώτα-πρώτα -
ζητώ να καλυφθώ με προσωπίδες

κι η σκέψη λιγοστεύει τις ελπίδες.

........................................................................

Φοβάμαι, όπως με μάθαν να φοβάμαι
και σκέφτομαι όπως θέλουν να σκεφτώ
-πολίτης της Καινούριας Εποχής,
ελεύθερες πληροφορίες δεν θυμάμαι,
γλιστράω σ' ένα θάνατο αργό,
ακόλουθος, στο βάθος ευτυχής -

γρανάζι ως το τέλος μηχανής.

1.4.2005

Σοφία Κολοτούρου
από τη συλλογή Αν-επίκαιρα ποιήματα, 2007