Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Αντι-νεφέλωμα

Η σιωπή δεν είναι λευτεριά η σιωπή
δεν είναι αιχμαλωσία
η σιωπή δεν είναι δωρεά η σιωπή
δεν είναι ιδιοκτησία
η σιωπή είναι ένα καναρίνι στο μικρόφωνο
η σιωπή είναι ντελάλης από στάχτη
κάθε ρυάκι της κραυγάζει πως μονάχα η σιωπή μιλιέται
κάθε στιγμή της χαστουκίζει τα ρολόγια
καταρρέουν ελατήρια ο καιρός παξιμάδια και βίδες
η σιωπή περιπαίζει τα αδιέξοδα
η σιωπή δεν κατάγεται απ’ την Κίνα η σιωπή
τη γλώσσα τη φασκιώνει με συνταχτικό και κανόνες
αναπαύεται στα ανώμαλα ρήματα ερωτεύεται επιρρήματα
στους ρήτορες που σείουν τα μπαλκόνια συσσωρεύεται
πηγαίνει τις Κυριακάδες στη εκκλησία για να ψάλλει
συχνά τηγανίζει πατάτες
τα τύμπανα δικά της είναι οι γενετήσιοι
σπασμοί της αγάπης
τα ουρλιάσματα των γυναικών στα μαιευτήρια
όλα τα κλάματα δικά της είναι κι όλα τα ξεφαντώματα
μα όμως τι όλεθρος
η σιωπή δε βρίσκει πουθενά το όνομά της.

Νίκος Καρούζος
από τη συλλογή Ο ζήλος του μη-σχετικού

με παροράματα, 1980

2 σχόλια:

55fm είπε...

Πολύ σιωπή...

Τόλη μου, η Ουρανία είμαι...
Δεν ξέρω γιατί, μου ήρθε να πω το όνομά μου!
Φιλιά!

Poet είπε...

Εσύ είσαι πλασμένη για να κελαϊδάς, Ουρανία μου. Και κανείς ποτέ να μην ξεχνάει τ' όνομά σου. Αφού εγώ σε αναγνώρισα ακαριαία πίσω από την αυθαιρεσία του νονού σου. Και πήρα φυσικά τη θέση του.

Και αύριο σε θέλω γαλάζια και ηλιόλουστη, έτσι;