Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
18 σχόλια:
Ωωω !!καλορίζικο !!!
με τα αγαπημένα μου χρώματα !!
και ένα σοφό ποίημα....
και αγαπημένη μουσική
και να δηλώσω δημοσίως
πως και μόνο για τον
"ορυκτό ουρανό"
υποκλίνομαι και σιωπώ μεταννοούσα !!
Με συγκινείτε φίλοι μου!
Τι όμορφη φορεσιά!
Τι όμορφος προορισμός...αυτός του ονείρου!
Αυτά τα ψιλόλιγνα έλατα...
Πόσα όνειρα έχουν κρεμαστεί πάνω τους,για να τα στολίσουν!
Η Αγγελικούλα μας, τι διακριτική δύναμη!
Υγεία!Υγεία!Υγεία!
Εύχομαι...
Τίποτα άλλο!
Όλα τα άλλα τα έχουμε!
Φιλιά σε όλους!
Να προσθέσω και τις δικές μου ευχές για την "ανακαίνιση"!!!
για το πράσινο της ελπίδας
για τον πίνακα του Ντίνου,
για τα όμορφα λόγια
για την οικεία και αγαπημένη μουσική
Διακρίνω μια ευχάριστη διάθεση και πολύ χαίρομαι γι' αυτό. Αν μπορείς να αισθάνεσαι την άνοιξη μέσα στο χειμώνα και να μπορείς να το μεταδίδεις και σε μας, είσαι σπουδαίος. `Εχεις βέβαια και σπουδαίους βοηθούς. (Το ποίημα, απ' τα αγαπημένα μου). Καληνύχτα.
Χθες είχα μια κουβέντα για τις παρελθούσες και τις μετέπειτα ζωές και το ποίημα αυτό το εκλαμβάνω σαν επιβεβαίωση της πίστης μου.
Υπέροχος ο πίνακας.
Καλή συνέχεια και σε σένα Poet.
Y.Γ.Περνώ καθημερινά από εδώ, ασχέτως αν δεν αφήνω κάποιο σχόλιο.
Είναι εξαιρετικά σπάνιο να εμφανίζεται ένα ξωτικό με δήλωση μετανοίας. Και πολύ έντιμο βέβαια. Όπως και ευπρόσδεκτο.
Σε ευχαριστούμε για τις ευχές σου, πνεύμα αγαθό.
Άλλη μία διακριτική δύναμη και μόνιμη ευεργετική παρουσία, Ουρανία μου, είναι βέβαια η Τζούλια μας. Μάλιστα, αν προσέξεις, θα διακρίνεις το μωβ χρώμα της στη ζωγραφιά του Ντίνου.
Ευχαριστούμε, ευχαριστούμε, ευχαριστούμε, ουράνιο πλάσμα.
Σε ευχαριστούμε, Νέλλη μου, να είσαι καλά.
Να ξέρεις ότι στην άλλη χώρα όπου θα ξαναγεννηθούμε, εγώ οπωσδήποτε θα μάθω ένα μουσικό όργανο. Μεράκι το έχω.
Μπορεί να σου φανεί παράξενο, δεν είχα όμως καθόλου ευχάριστη διάθεση όταν έγραψα αυτά τα λόγια, ΙΖΑ μου. Απλώς δεν μου αρέσει να κλαψουρίζω. Προτιμώ να δίνω θάρρος στον εαυτό μου και ίσως στους άλλους.
Σε ευχαριστώ, καληνύχτα.
Μακάρι να είχα κι εγώ τη δική σου πίστη, Χρωματιστή μου. Είμαι όμως ένας απλός αγνωστικιστής. Γράφω γι' αυτά που ελπίζω και ονειρεύομαι χωρίς να είμαι καθόλου βέβαιος ότι κάποτε θα πραγματοποιηθούν. Μπορείς να την ονομάσεις και αισιοδοξία της απόγνωσης.
Σ' ευχαριστώ για την καλή σου διάθεση και θα ήθελα πολύ να είχα περισσότερο χρόνο για να επισκέπτομαι τακτικά όλα τα ωραία ιστολόγια των φίλων μου. Όχι στην επόμενη ζωή.
εξαιρετικός ο Ντίνος και πάλι,
αλλά και το ποίημα
που συνοδεύει τον πίνακα
ένας ύμνος
του ονείρου
και της πρώτης αγάπης...
Η συνεργασία μου μου με τον Ντίνο, Νίκο μου, υπήρξε πάντοτε περισσότερο από αρμονική. Μάλιστα, ο Ντίνος έχει εμπνευστεί μια σειρά πίνακές του από ποιήματά μου. Θα έρθει και η σειρά τους στο ιστολόγιό του.
Η πρώτη αγάπη!! Η ουτοπία του παρελθόντος. Που αναπόφευκτα μας οδηγεί στην ουτοπία του μέλλοντος. Την ιδανική αγάπη. Ο άνθρωπος πάντα θα ονειρεύεται τον ουρανό. Την πατρίδα του.
Όμορφες εικόνες, και όμορφες σκέψεις. Όμορφες σαν "ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται".
Αυτός ο συνδιασμός της πρώτης αγάπης με το όνειρο...
Λοιπόν ναι, μάλλον οι πρώτες αγάπες μένουν για πάντα κάπου καταχωνιασμένες στον βαθύτερο εαυτό μας, και ξεχασμένες, μέχρι να ξυπνήσουν τα όνειρα που πέθαναν μαζί τους και δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ.
Ή ίσως όχι ποτέ, ίσως σε μια άλλη ζωή? ίσως...
Καλή συνέχεια.Είστε μια υπέροχη συντροφιά.
Καλωσόρισες, Ιφιγένεια, στο απολύτως ειρηνικό λιβάδι μας. Μπορείς να αισθάνεσαι ασφαλής. Σε έκτακτη γενική συνέλευση, αποφασίσαμε ότι δεν πρόκειται να σε θυσιάσουμε για να έχουν ούριο άνεμο τα όνειρά μας. Θα αρκεστούμε στο «ίσως».
Προς τιμήν σου, μάλιστα, παραθέτω μερικούς στίχους από το ποίημά μου «γενέθλια πόλη, 2» :
«τα όνειρα που μείναν όνειρα
κι έτσι διατήρησαν το άρωμα του ονείρου
στα μαγεμένα στενοσόκακα της μνήμης»
Υ.Γ. Όνειρο : αχ, να ήμουν κι εγώ 22 χρονώ !!
Τι όμορφο Χειμωνιάτικο τοπίο.. αν ήταν να ξαναγεννηθώ, μέσα σε κείνο το σπιτάκι θα θελα να ερχόμουν με μόνα εφόδια αγκαλιά κι αγάπη το ελάχιστο αυτονόητο(;)
Η Άνοιξη και η ζεστασιά δεν λείπουν ποτέ από το λιβάδι και την καλή παρέα, όλα μαζί μας κάνουν να μη σταματάμε να ονειρευόμαστε
Να είστε όλοι καλά και καλή συνέχεια!
Εγώ πάλι δεν θα είχα καμία αντίρρηση να ξαναγεννηθώ σ' ένα κάτασπρο σπιτάκι του Αιγαίου. Πάλι με αγκαλιά και αγάπη φυσικά. Αν βέβαια το ζωγράφιζε ο Ντίνος γιατί αλλιώς πώς θα το αναζητούσα;
Μargo μου, πολύτιμο μέρος αυτής της θαλπωρής είσαι εσύ. Είτε εδώ είτε στις ωραίες αναρτήσεις σου. Ας ονειρευτούμε όλοι μαζί λοιπόν. Κι ας βάλουμε ένα χεράκι να γίνουν τα όνειρα πραγματικότητα και για τους απόκληρους αυτού του κόσμου.
Καλό βράδυ.
Ένα ταξίδι στ' όνειρο μέσα από το λιβάδι της ποίησης για να ξαναγεννηθούμε στην αγάπη, στην αλήθεια, να αντικρύσουμε το φως πίσω από την ομίχλη και
"γυμνή ν' ακούγεται
ακέραια η ψυχή"
Καλή σου μέρα, Ανδρέα μου.
Δημοσίευση σχολίου