Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

Γράφω γιατί το πέτρινο ...


Γράφω γιατί το πέτρινο σπίτι είναι μακριά
Το μισό στο χιόνι και τ' άλλο μισό στο μπάσσο κλαρίνο
Η αγάπη μου έρχεται ανάμεσα σε δυο εφιάλτες
Ταχτοποιεί τα σεντόνια και γυρίζει στον ύπνο της
Χέρια και χείλια υποσχέσεις μιας άλλης ζωής
Αργό ατέλειωτο κλάμμα ρετσίνι πεύκου
Γράφω γιατί το ποτάμι με ξυπνάει με τις κραυγές του
- Πέστροφες κόντρα στο ρέμα κι ελάφια σκύβοντας
για νερό -
Γιατί τα παιδιά μου ξέρουν την Νεμέρτσκα
από φωτογραφίες
Γιατί το δάσος ουρλιάζει - ζητώντας τ' αγρίμια του -
Την ώρα του δείπνου στην δρύινη τραπεζαρία.

Τάσος Πορφύρης
από τη συλλογή Η πέμπτη έξοδος, 1980

3 σχόλια:

Eulie Aeglie είπε...

είναι μερικά λόγια που όσες φορές κι αν τα διαβάσεις σαν την πρώτη φορά θα τρέξει στη ραχοκοκαλιά το ρίγος

Poet είπε...

Έτσι είναι, Aeglie. Άλλαξες εικονίδιο ή είναι η ιδέα μου; Η πατρίδα όμως δεν αλλάζει. Ρίζες και χώμα, το ίδιο το αίμα μας που μας καλεί.

Poet είπε...

Η εικόνα σου, Τζούλια, με μια αγγλική λέξη. Haunting.