Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

Ο μεταμφιεσμένος χρόνος

μνήμη ποιητή Διομήδη Βλάχου

Τι περιμένεις όταν περιμένεις
το Τίποτα;
Το Τίποτα δε θα ‘ρθει
Το Τίποτα είναι εδώ σε περιβάλλει
φοράει λαμπρή στολή κι ωραία πλουμίδια
και τον θαυμάσιο κόσμο προσποιείται
Το Τίποτα είναι χρώματα και λάμψεις
σχήματα και μορφές
κενά και όγκοι
Μάτια που φέγγουν στοχασμό και ρέμβη
Χείλη που στάζουν ηδονή και λήθη
Σώματα που θροούν φωνές που ανθίζουν

Το τίποτα είναι το χαμόγελό σου
Το βλέμμα σου το σιωπηλό σου δάκρυ
Η δίψα της ψυχής σου που δεν σβήνει
Το άλλο σου πρόσωπο το βυθισμένο
που σε κοιτάζει από την καταχνιά του

Το Τίποτα είσαι Εσύ Το μαύρο σου αίμα
Της ύπαρξής σου το βαθύ πηγάδι

Ορέστης Αλεξάκης
από τη συλλογή Το άλμπουμ των αποκομμάτων, 2009

15 σχόλια:

Poet είπε...

Θεωρώ ότι το ποίημα αυτό είναι το κορυφαίο της συλλογής και ένα από τα συγκλονιστικότερα που έχω διαβάσει ποτέ. Του αδελφού μου, Ορέστη Αλεξάκη.

Margo είπε...

Είναι συγκλονιστικό, μοιάζει με αδιέξοδο.. όλα τίποτα.. τόσο σκοτεινά τόσο ανεξήγητα όσο η ύπαρξη.

Στην κυριολεξία αδελφός;
Καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι!

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Πράγματι, είναι συγκλονιστίκό το ποίημα του Ορέστη. Μια μαχαιριά στη ψυχή και σε ότι δεν τολμούμε να κοιτάξουμε κατάμματα.

Poet είπε...

Με τον Ορέστη έχουμε μια ψυχική και ποιητική συγγένεια διαπιστωμένη εδώ και πολλά χρόνια. Με αυτή την έννοια, τον αισθάνομαι ως αδερφό μου.

Καλό Σαββατοκύριακο, Margo μου.

Poet είπε...

Η ζωή όμως μας υποχρεώνει κάποτε να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα, Ανδρέα μου. Όσο κι αν πονάει.

55fm είπε...

Όσο και αν πονάει...είναι εξαιρετικά σημαντικό να αποκαλύπτεται το τίποτα...με τόσο, ποιητικά γενναίο τρόπο, να εκφράζεται με τέτοια περήφανεια...
Ηρωική έξοδος, από το τίποτα...
Δική μου ματιά και αίσθηση.
Τόλη μου,είσαι πολύ τυχερός που γνωρίζεις έναν τόσο σπουδαίο ποιητή!
Αυτή είναι συγγένεια....

Yiannis είπε...

Τι να σου πω Τόλη μου.Είναι συγκλονιστικό το ποίημα.Είναι φοβερός ποιητής ο Αλεξάκης και πράγματικά είστε πολύ κοντά πνευματικά.

Poet είπε...

Με τον Ορέστη γνωριστήκαμε στις αρχές της δεκαετίας του "80 με την ανταλλαγή βιβλίων. Από τότε διατηρούσαμε μια φιλική αλληλογραφία έως ότου ο Ορέστης ερωτεύτηκε ξαφνικά τη Θεσσαλονίκη και ήρθε να ζήσει εδώ στις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας. Τότε γνωριστήκαμε και από κοντά.

Αν κάνεις το ίδιο, Ουρανία μου, θα είσαι εξίσου τυχερή με μένα.

Poet είπε...

Έτσι είναι, Γιάννη μου, όπως τα λες.

Καλό βράδυ.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

με άγγιξε τόσο πολύ κι αυτό το ποίημα,
αυτή του η βαθιά υπαρξιακή αύρα...
λες και ήταν το ίδιο ένα "τίποτα" με την ανάλαφρη μεγαλοπρέπειά του που απορροφήθηκε σαν φως ανεπαίσθητα αλλά ολοκληρωτικά από τις αισθήσεις μου και διαχύθηκε στα ενδότερα σκοτάδια της ψυχής.
και βέβαια ένα πάλι ευχαριστώ στον Τόλη και από μένα γι΄αυτά τα "δώρα" που ξετυλίγει και θαμπώνουν τα μάτια και η ψυχή

Poet είπε...

Οι ευχαριστίες ανήκουν φυσικά στον Ορέστη Αλεξάκη, Τζούλια μου, γιατί τα δώρα είναι δικά του.

Αναρτώ τώρα αμέσως και το τελευταίο του δώρο για ένα χρονικό διάστημα τουλάχιστον.

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Γεια σου Τόλη.
Διαβάζω συχνά τα υπέροχα ποιήματα που διαλέγεις για μας,ασχέτως αν αφήνω σπάνια σχόλια-σε πολλές περιπτώσεις τα θεωρώ περιττά.
Υπέροχο ποίημα.Το άρωμα ματαιότητας που αναδύεται αφυπνίζει κοιμισμένες συνειδήσεις.
Καλό βράδυ..

Poet είπε...

Γεια σου, Έλενα.

Χαίρομαι που σου αρέσουν οι επιλογές μου. Ναι, τα σχόλια πολλές φορές δεν είναι απαραίτητα, άλλες όμως αφήνουν να διαφανεί η ιδιαίτερη οπτική και ερμηνεία του αναγνώστη.

Καλή σου μέρα.

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Πολλές φορές υπάρχουν ήδη τόσα εύστοχα σχόλια που με εκφράζουν, γι' αυτό δεν προσθέτω το δικό μου.
Μόνο γι' αυτό..
Καλημέρα Τόλη.

Poet είπε...

Στοχαστική, λιγόλογη αλλά και μετριόφρων.

Να είσαι καλά, Έλενα.