… Μ’ αυτές τις λίγες λέξεις που απομένουν
μ’ αυτές τις λίγες φλόγες που επιμένουν
χτίζω το ταπεινό μου εντάφιο σπίτι
*
…Του ανέλπιστου τυφλός κιθαρωδός
Του ανύπαρκτου πλανόδιος τροβαδούρος
*
… Ένας απλός διαβάτης των ωρών
Ένας τυφλός και μάταιος ιχνηλάτης
Των υπόγειων βλαστήσεων κηπουρός
Των άστρων ταπεινός
κανδηλανάφτης
*
…Ζω τη μαγεία των υπόγειων χώρων
Αντλώ σοφία στη μήτρα των πηγών
Ιερουργός του μυστηρίου των λουλουδιών
Και της εκπυρσοκρότησης των σπόρων …
Ορέστης Αλεξάκης
από τη συλλογή Το άλμπουμ των αποκομμάτων, 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
7 σχόλια:
Τόλη μου αυτό είναι ένα από τα ωραιότερα ποιήματα που έχω διαβάσει.
συνταρακτικό ποίημα
ειδικά το τελευταίο τρίστιχο
εκρηκτικές, δυνατές ποιητικές εικόνες και μια καταιγιστική ροή συναισθημάτων μέσα μου...
ένα μεγάλο ποίημα
ένας μεγάλος ποιητής...
Στις Σημειώσεις στο τέλος της συλλογής του, ο Ορέστης Αλεξάκης αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: «τα λιγοστά Αποκόμματα γράφτηκαν επίσης σε διαφορετικές εποχές και αποτελούν κατά κανόνα σπαράγματα ποιημάτων, που είτε δεν έφτασαν ποτέ στην ολοκλήρωση είτε δεν ικανοποίησαν ολοκληρωμένα τις αισθητικές απαιτήσεις του δημιουργού τους.»
Σπαράγματα λοιπόν που θα αποτελούσαν το κρεσέντο ποιητικών συνθέσεων. Από τη φύση τους λοιπόν, Γιάννη και Τζούλια, οι κορυφώσεις αυτές συγκλονίζουν. Όταν βέβαια ο ποιητής έχει την έμπνευση και τη δύναμη να το κάνει.
Απλά συγκλονιστικό!
Μαγεύτηκα και σιωπώ...
πολύτιμα αποστάγματα !
σ'ευχαριστούμε !
καληνύχτα.
Στη σιωπή σου, Ουρανία μου, προστίθεται τώρα και η νυχτερινή σιγή.
Καληνύχτα.
Να είσαι καλά, αγαθό πνεύμα.
Καληνύχτα.
Δημοσίευση σχολίου