Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

Ο θάνατος θα 'ρθει, θα ΄χει τα μάτια σου

Πριν από τέσσερις μέρες η φίλη μας η Όλγα (Carpe diem) είχε αναφερθεί σ' αυτό το συγκλονιστικό ποίημα. Το διάβασα συμπτωματικά λίγο αργότερα στην Ελευθεροτυπία και το αναρτώ τώρα για τη δική της χάρη και για χάρη όλων μας.

Ο θάνατος θα ' ρθει, θα ' χει τα μάτια σου -
ο θάνατος που αυτός μας συνοδεύει
απ' το πρωί ως το βράδυ ξαγρυπνώντας,
ανάκουστος σαν κάποια παλιά τύψη
ή ένα πάθος παράλογο. Τα μάτια σου
όμοια θα είναι με μια κούφια λέξη,
μια πνιγμένη φωνή, κλειστό ένα στόμα.
Κάθε ξημέρωμα έτσι τα αντικρίζω
όταν προς τον εαυτό σου μόνο γέρνεις
μες στον καθρέφτη. Ω ελπίδα αγαπημένη,
θα ξέρουμε κι εμείς τη μέρα εκείνη
ότι εσύ είσαι η ζωή και είσαι το τίποτα.
Για όλους ο θάνατος έχει ένα βλέμμα.
Ο θάνατος θα 'ρθει, θα 'χει τα μάτια σου,
θα 'ναι σαν να τελειώνεις μ' ένα πάθος,
σαν να αντικρίζεις πάλι στον καθρέφτη
πρόσωπο να αναδύεται νεκρό,
σαν να ακούς ένα χείλι σφαλισμένο.
Αμίλητοι στην άβυσσο θα πάμε.

22 Μαρτίου "50

Τσέζαρε Παβέζε (1908-1950)
από τη συλλογή «Ο θάνατος θα 'ρθει,
θα 'χει τα μάτια σου» Τουρίνο, 1951.

Μετάφραση από το ιταλικό πρωτότυπο:
Κάρολος Τσίζεκ - Μαρία Καραγιάννη.
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο της Ελευθεροτυπίας, Βιβλιοθήκη,
στις 2 Οκτωβρίου 2009

6 σχόλια:

Yiannis είπε...

Παρα πολύ όμορφο ποίημα Τόλη.Ανθρώπινο και τρυφερό μα και τόσο σοφό.Εκφράζει μύχιες σκέψεις μας και τον πρρβληματισμό μας για την ύπαρξη και το θάνατο.Πήρα την κάρτα σου και με συγκίνησες με τα τόσο καλά σου λόγια για την ποίηση μου και τους κοινούς τόπους στη σκέψη, τα βιώματα και την ευαισθησία .Νάσαι πάντα καλά.Δίνεις πολλά στην τέχνη και στούς φίλους σου.

Poet είπε...

Ποίημα βαθύτατα μελαγχολικό που προοιωνίζεται τον θάνατο του ποιητή. Ο σπουδαίος ποιητής και πεζογράφος Cesare Pavese αυτοκτόνησε λίγο αργότερα.

Ευχαριστώ, Γιάννη μου, αλλά είναι πολύ απλό. Γράφω αυτά που αισθάνομαι και δίνω όσα μου δόθηκαν. Ε ί μ α ι όσα μου δόθηκαν.

Καλό ξημέρωμα.

Δενελάβας Τάσος είπε...

Το πιο γνωστό ποιήμα του Παβέζε , ίσως για μένα και το καλύτερο του (στην ποίηση πάντα )

Καλό βράδυ .

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Τώρα το είδα...Τι να πω...Κι είναι και βράδυ εκλογών και οι ελπίδες φουντώσανε...Θαναι σαν να τελειώνεις με ένα πάθος...σαν να διαβάζεις χείλι σφραγισμένο...Πολύ θα τό'θελα..έτσι να τελειώσω...Με ένα πάθος.Πολύ θα το'θελα έτσι να πορευτώ συνολικά.Με ένα πάθος για όσα διάβασα σε χείλι σφραγισμένα.Ισως γι'αυτό Τόλη μου αγαπώ να συχνάζω στα σοκάκια τα δικά σου.Γιατί έχουν πάθος και αγαπούν τ'απόκρυφα...Σ'ευχαριστώ για όλα...Καλή νύχτα να έχεις.

Poet είπε...

Καλημέρα, Τάσο. Νομίζω ότι μια ακριβέστερη και ποιητικότερη απόδοση του τίτλου θα ήταν : «Ο θάνατος θα ΄ρθει και θα 'χει τα δικά σου μάτια».

Poet είπε...

Ναι, οι ελπίδες φουντώνουν ... έως ότου διαψευστούν και πάλι, Όλγα μου. Άνοιξη-καλοκαίρι-φθινόπωρο-χειμώνας. Μερικές φορές βέβαια το φθινόπωρο μετατρέπεται αιφνιδίως σε άνοιξη. Με μυστικά και θαύματα, με τον ανεξερεύνητο λόγο της ουτοπίας.

Όμως, όπως λέει και ο T.S. Eliot, παρά το πάθος και τη λαχτάρα μας, "this is the way the world ends, not with a bang but a whimper".

Να είσαι καλά.