Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

Τεσσάρων χρόνων




Κοιτάζει το φεγγάρι απ' το παράθυρο
Μάταια προσπαθεί να το αγκαλιάσει.
Κι όμως φαίνεται να 'ναι πλάι της.
Απλώνει το χέρι.
Σηκώνεται στις μύτες των ποδιών.
Βγαίνει έξω στην αυλή
προς το πηγάδι.
Το φεγγάρι έχει τώρα έναν αδελφό
που επιπλέει χορεύοντας
στο νερό του πηγαδιού.
Αρπάζει τον κουβά
μαζεύει το φεγγάρι
και με λαχτάρα το σφαλίζει
καλύπτοντάς το
με τα δυο μικρά της χέρια.

Γιάννης Ποδιναράς
από τη συλλογή Ένα πράσινο θολό, 1996

33 σχόλια:

Poet είπε...

Ευλογημένη παιδική αθωότητα! Μητέρα όλης της ποίησης.

Είναι βαθιά πεποίθησή μου ότι κανείς δεν μπορεί να γράψει ποίηση αν δεν διατηρεί ακέραια μέσα του αυτή την πρωταρχική παιδική αθωότητα. Αν δεν εκφράσει με λόγια απλά και τη δική του την ψυχή.

Καλή σας μέρα.

Poet είπε...

Το ποίημα αυτό είχε αναρτηθεί από τον Ανδρέα Καρακόκκινο στο ιστολόγιό του στις 19 Ιανουαρίου 2009. Τώρα μόλις το θυμήθηκα βλέποντας ξανά τα ποιήματα του Γιάννη Ποδιναρά. Χαίρομαι που συμπίπτουν οι επιλογές μας. Υποθέτω ότι κι ο ποιητής του έχει ιδιαίτερη αδυναμία.

Αγγελικούλα είπε...

Kαλημέρα, Τόλη! Όμορφη η εικόνα που φέρνει στο μυαλό τούτο το ποίημα. Από κείνες που με κάνουν να χαμογελώ.

Appelsinpigen είπε...

Τι γλυκό!!

τα παιδάκια όλο κατι τέτοια όμορφα αυθόρμητα κάνουν :)

καλο σου μεσημέρι Ποιητή!

κρίμα που δε μπορώ αυτό τον καιρό να περνάω τόσο συχνά....

ακόυ αυτό το τραγουδι που στέλνω( είναι του Αλκίνοου) και πες μου τη γνώμη σου!

http://www.youtube.com/watch?v=TtwzE9FAHlw

(εξαιρετικος ο Βιβάλντι, πόσο πολύ αγαπώ τις 4 εποχές του!!)

Dinos-Art είπε...

Πολύ γλυκό και τρυφερό ποίημα.
Σημαντικό και στη ζωγραφική να διατηρεί ο καλλιτέχνης την παιδική αθωότητα.
Καλό απόγευμα.

Poet είπε...

Ε, βέβαια, αφού σε ξετρύπωσε από το μεταφραστικό ερημητήριό σου, Λίνα. Τα θαύματα που σκορπίζουν τα παιδιά τριγύρω.

Poet είπε...

Πολύ τρυφερό και το τραγούδι του Αλκίνοου, Χριστίνα. Λέγεται «Παιδί», είναι του 2009 και συνιστώ να το ακούσουν όλοι.

Όλοι μας αγαπούμε τις Τέσσερις Εποχές του Βιβάλντι. Ο Ντίνος ιδιαίτερα το φθινόπωρο, γι' αυτό και το έβαλε η Τζούλια.

Τι λες; Υπάρχουν και πράγματα που δεν μπορεί να κάνει ένα ξωτικό;

Καλό απόγευμα.

Poet είπε...

Α, βέβαια, τα παιδιά είναι καταπληκτικοί ζωγράφοι. Ξέρω κάτι τρομερά πιτσιρίκια, ονόματι Μιρό και Σαγκάλ αλλά κι έναν δικό μας Παπασπύρου, που δείχνουν όλη την παιδική αθωότητά τους στις ζωγραφιές τους.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

αχ τι καλά...
γι΄αυτό κι εγώ προτιμώ τις παρέες των μικρών παιδιών...από τους δήθεν σοβαρούς και αλλόκοτους...
κακό είναι;

...
εξαιρετικό ποίημα!
παραμυθένιο...

Dinos-Art είπε...

Μιρό και Σαγκάλ με Παπασπύρου;
Λες;;;;;

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Χαίρομαι Τόλη που συνέπεσε η επιλογή μας στο ποίημα του φίλου μου του Γιάννη. Εκείνος όμως που θα χαρεί περισσότερο είναι ο Γιάννης ο οποίος έχει για σένα ιδιαίτερη εκτίμηση. Περιττό να σου πω ότι κάθε φορά που μιλάμε στο τηλέφωνο ρωτάει για σένα και όλο και για κάποιο ποίημα σου αναφέρεται.

Poet είπε...

Αμ εγώ, Τζούλια. Αφού έχω εγγραφεί σε δύο δημοτικά σχολεία, στο 7ο και στο 5ο Χαϊδαρίου, εκταίος φυσικά (ναι, τρέχω λίγο αλλά τα προλαβαίνω). Δεν θα το πιστέψεις αλλά στο 7ο έχουμε για συμμαθητή κι έναν αρκούδο. Μπες στο ιστολόγιο μας να τον δεις.

Poet είπε...

Λέω, βέβαια, Ντίνο μου, λέω. Σε καμιά εκατοστή χρόνια βέβαια, καλά να είμαστε ως τότε. Διότι βέβαια η αξία αναγνωρίζεται κάπως αργά, βλέπε και Βαν Γκογκ που πέ8ανε πάμπτωχος στο τρελοκομείο και τώρα οι πίνακες του πουλιούνται 50 εκατομμύρια δολάρια.

Μόνο οι θρησκόληπτοι θα κάνουν προβλέψεις για την καταστροφή του κόσμου; Θα κάνω κι εγώ για τη ζωγραφική. Αμ πώς;

Poet είπε...

Το ξέρω, Ανδρέα μου. Έχω διαβάσει σχόλια του Γιάννη, όχι μόνο στο δικό σου ιστολόγιο.

Ο Γιάννης μου έστειλε τις δύο ποιητικές συλλογές του και ένα θαυμάσιο γράμμα. Του έγραψα κι εγώ σήμερα αλλά, μέχρι να πάρει την κάρτα μου στην Κύπρο, θα έχω αναρτήσει κι άλλα ποιήματά του που έχω επιλέξει.

Χάρηκα ιδιαίτερα που έχουμε σημαντικά κοινά στοιχεία με τον Γιάννη στην ποίησή μας. Αισθάνομαι ότι, μετά από σένα, απέκτησα έναν ακόμη φίλο και ότι ο παλιός δεσμός μου με το μαρτυρικό νησί σας συνεχίζεται και με τη νεώτερη γενιά ποιητών της Κύπρου.

Yiannis είπε...

Τόλη σ ευχαριστώ θερμά για τα τόσο καλά σου λόγια που με τιμούν ιδιαίτερα και καταξιώνουν τον πνευματικό μου μόχθο.Ευχαριστώ επίσης θερμά τον φίλτατο Ανδρέα καθώς και όλους τους φίλους σου που διάβασαν το ποίημα και έγραψαν τόσο θετικά σχόλια.Σήμερα μου δώσατε πολλή χαρά.Αυτό είναι ενα από τα πιο αγαπημένα μου ποιήματα.Θυμάμαι πόσο πάλαιψα να εκφραστώ όσο πιο λιτά και πυκνά μπορούσα να φθάσω στην ουσία και αλήθεια της παιδικής ψυχής και να δω πόση μας απέμεινε.Νάστε όλοι καλά φίλοι μου.Χίλια ευχαριστώ Τόλη.

Poet είπε...

Το ήξερα, Γιάννη μου, ότι αυτό θα ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα ποιήματά σου. Απλούστατα γιατί κι εγώ έχω γράψει πολλά ποιήματα για τον γιο μου στα παιδικά του χρόνια. Η αθωότητα των παιδιών ξυπνάει μέσα μας ό,τι πιο αγνό και ωραίο έχουμε κι εμείς.

Πολλή χαρά μου έδωσες και μας έδωσες εσύ με αυτό και με τα άλλα ποιήματά σου. Και δικαιούσαι απόλυτα τον δικό μου έπαινο και των έπαινο των φίλων του ιστολογίου. Επιπλέον, σπάνια έχουμε το προνόμιο να μιλάει εδώ ο ίδιος ο ποιητής για το έργο του γιατί οι περισσότεροι δεν έχουν επαφή με το διαδίκτυο ή κατά κάποιο τρόπο διστάζουν.

Όλα καλά κι όλα ωραία λοιπόν, Γιάννη μου, καλή συνέχεια και καλό ξημέρωμα.

Poet είπε...

Ξέχασα να αναφέρω ότι η φίλη μας ποιήτρια Τζούλια Φορτούνη συγκινήθηκε πολύ από το ποίημά σου και συνέθεσε αυτή την εμπνευμένη εικόνα. Να κάτι ωραίο ακόμη λοιπόν, Γιάννη.

Yiannis είπε...

Ευχαριστώ θερμά και την Τζούλια.Νάστε όλοι καλα Τόλη μου και εσύ και η εκλεκτή παρέα σου.

Yiannis είπε...

Είναι υπέροχη η εικόνα της Τζούλιας.Η κορη μου θα ενθουσιαστεί όταν την δει.Τώρα είναι 28 ετών.Όταν έγραψα το ποίημα ήταν 4 ετών.

Poet είπε...

O δικός μου είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος. Του λέω «δεν θέλω εσένα, φέρε μου πίσω τον μικρούλη μου ...» Χαμογελάμε και οι τρείς. Η Σοφία κι εγώ πικρά.

Πόσο πονάει η αθωότητα που χάθηκε, η ευτυχία που χάθηκε, Γιάννη. Όχι όμως τα παιδιά. Αυτά θα τα πληγώνει αργότερα η μνήμη.

Σε θεωρώ ήδη μέλος της παρέας μας, έτσι;

Yiannis είπε...

Μεγάλη μου τιμή Τόλη μου.Ευτυχώς έχω και ένα γιο 15 ετών. Για εκείνον έγραψα το ποίημα ΤΡΙΩΝ ΧΡΟΝΩΝ σελίδα 43 Φαράγγια των Αγγέλων.Κολυμπούσαμε και παίζαμε με το νερό και μου φώναζε σαν τρελός από τη χαρά του 'Θέλω να μου μιλάς΄σαν θάλασσα.Θέλω να είμαστε θάλασσα' Το τροποποίησα λίγο και βγήκε το ποίημα.Ακομα γελάμε όταν το διαβάζουμε.Του λέω εσύ το ποίησες αυτό 3 χρόνων.

Poet είπε...

Και πολύ καλά του είπες, Γιάννη μου. Οι ποιητές ανακαλύπτουν και πάλι τον κόσμο μέσα στα μάτια των παιδιών. Την πιο αγνή και δροσερή πηγή της ποίησης. Με τις λίγες λεξούλες τους, τα παιδιά περιγράφουν εκστατικά το θαύμα και το μεταγγίζουν σε μας. Εμείς απλώς το τροχίζουμε και το στιλβώνουμε όπως ο καλός τεχνίτης το διαμάντι.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

Δικιά μου η χαρά Γιάννη, γιατί τα ποιήματά σου μου δημιουργούν εικόνες.
κρίμα που αυτόν τον καιρό δεν έχω πολύ χρόνο να ασχοληθώ...αλλά με την πρώτη ευκαιρία θα φτιάξω και για τα υπόλοιπα...

Yiannis είπε...

Τώρα μόλις είδε η κορη μου Αλεξια την εικόνα που συνέθεσε η Τζούλια και ξετρελάθηκε.Την έχει φυλάξει στο desktop screen. Της άρεσε πολύ η παρέα σας και τα σχόλιά σας.

Yiannis είπε...

Η περιγραφή σου για τον ποιητή και τη μετουσίωση της αθωώτητας σε τέχνη είναιτόσο όμορφα εκφρασμένη που μοιάζει με ποίημα.¨ενα πολύ καλό ποίημα.Νομίζω Τόλη θα πρέπει να ασχοληθείς σοβαρά με την κριτική της νεώτερης ποίησης γιατί εκτός από το αισθητήριο η πεζή γραφή σου έχει μαγευτική και εν τέλει ποιητική ατμόσφαιρα.

Poet είπε...

Eπιβάλλεται τότε και η Αλεξία να γίνει μέλος της παρέας μας.

Γιάννη μου, δεν μου πάει η κριτική του έργου των άλλων. Δεν ταιριάζει με την ψυχοσύνθεσή μου και με τον προορισμό μου όπως τον αντιλαμβάνομαι εγώ. Παρουσιάζω βέβαια συχνά ποιητές και πεζογράφους (έχω αποκτήσει ειδικότητα στις ποιήτριες της Θεσσσαλονίκης, σύντομα θα παρουσιάσω άλλες δύο), μέχρι εκεί όμως.

Έχω γράψει όμως 13 βιβλία πεζογραφίας, διηγήματα, μυθιστορήματα, παραμύθια. Φυσικά, με την ποιητική ατμόσφαιρα που αναφέρεις.

Yiannis είπε...

Νάσαι πάντα καλά να δημιουργέις Τόλη μου.

Poet είπε...

Ευχαριστώ, Γιάννη μου. Το ίδιο εύχομαι κι εγώ σε σένα.

mr.roygbiv είπε...

Γνωρίζω και τον ποιητή και την Αλέξια. Είναι γείτονές μου. Ο πατέρας της μάλιστα υπήρξε και καθηγητής μου.
Και η Αλέξια βέβαια, όπως όλα τα παιδιά, πάντα θα προσπαθεί να πιάσει το φεγγάρι.

Αγγελικούλα είπε...

Και μαζί με την Αλέξια και τον Γιάννη γίναμε κι εμείς ξανά παιδιά και κοιτάμε το φεγγάρι και ονειρευόμαστε!

Poet είπε...

Υπάρχουν και μερικοί μεγάλοι που προσπαθούν ακόμη να πιάσουν το φεγγάρι. Να, η Λίνα για παράδειγμα, ένα βήμα κάτω από σένα.

Καλωσόρισες. Εσύ οπαδός του Άρη Λεμεσού, εγώ του Άρη Θεσσαλονίκης. Το είπα εγώ ότι θα κάνουμε μια μικρή κυπριακή παροικία στο Λιβάδι.

Poet είπε...

Πού να ξέρεις τι μου θυμίζεις τώρα, Λίνα. Λοιπόν, πριν πολλά πολλά χρόνια, όταν υπηρετούσα τη θητεία μου στην Αθήνα, έμενα σ' ένα ξενώνα αξιωματικών στο Γουδί (πριν γίνει «στου Γουδή»). Μαζί μου έμενε κι ένας μόνιμος υπολοχαγός που μάθαινε αγγλικά. Είχε βρει μια φράση που του άρεσε πολύ και την επαναλάμβανε συνεχώς. Η φράση ήταν :

"I am incurably romantic".

Καληνύχτα, Field of Dreams.

Αγγελικούλα είπε...

You and me both!

Καληνύχτα, Poet.