Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
33 σχόλια:
Ευλογημένη παιδική αθωότητα! Μητέρα όλης της ποίησης.
Είναι βαθιά πεποίθησή μου ότι κανείς δεν μπορεί να γράψει ποίηση αν δεν διατηρεί ακέραια μέσα του αυτή την πρωταρχική παιδική αθωότητα. Αν δεν εκφράσει με λόγια απλά και τη δική του την ψυχή.
Καλή σας μέρα.
Το ποίημα αυτό είχε αναρτηθεί από τον Ανδρέα Καρακόκκινο στο ιστολόγιό του στις 19 Ιανουαρίου 2009. Τώρα μόλις το θυμήθηκα βλέποντας ξανά τα ποιήματα του Γιάννη Ποδιναρά. Χαίρομαι που συμπίπτουν οι επιλογές μας. Υποθέτω ότι κι ο ποιητής του έχει ιδιαίτερη αδυναμία.
Kαλημέρα, Τόλη! Όμορφη η εικόνα που φέρνει στο μυαλό τούτο το ποίημα. Από κείνες που με κάνουν να χαμογελώ.
Τι γλυκό!!
τα παιδάκια όλο κατι τέτοια όμορφα αυθόρμητα κάνουν :)
καλο σου μεσημέρι Ποιητή!
κρίμα που δε μπορώ αυτό τον καιρό να περνάω τόσο συχνά....
ακόυ αυτό το τραγουδι που στέλνω( είναι του Αλκίνοου) και πες μου τη γνώμη σου!
http://www.youtube.com/watch?v=TtwzE9FAHlw
(εξαιρετικος ο Βιβάλντι, πόσο πολύ αγαπώ τις 4 εποχές του!!)
Πολύ γλυκό και τρυφερό ποίημα.
Σημαντικό και στη ζωγραφική να διατηρεί ο καλλιτέχνης την παιδική αθωότητα.
Καλό απόγευμα.
Ε, βέβαια, αφού σε ξετρύπωσε από το μεταφραστικό ερημητήριό σου, Λίνα. Τα θαύματα που σκορπίζουν τα παιδιά τριγύρω.
Πολύ τρυφερό και το τραγούδι του Αλκίνοου, Χριστίνα. Λέγεται «Παιδί», είναι του 2009 και συνιστώ να το ακούσουν όλοι.
Όλοι μας αγαπούμε τις Τέσσερις Εποχές του Βιβάλντι. Ο Ντίνος ιδιαίτερα το φθινόπωρο, γι' αυτό και το έβαλε η Τζούλια.
Τι λες; Υπάρχουν και πράγματα που δεν μπορεί να κάνει ένα ξωτικό;
Καλό απόγευμα.
Α, βέβαια, τα παιδιά είναι καταπληκτικοί ζωγράφοι. Ξέρω κάτι τρομερά πιτσιρίκια, ονόματι Μιρό και Σαγκάλ αλλά κι έναν δικό μας Παπασπύρου, που δείχνουν όλη την παιδική αθωότητά τους στις ζωγραφιές τους.
αχ τι καλά...
γι΄αυτό κι εγώ προτιμώ τις παρέες των μικρών παιδιών...από τους δήθεν σοβαρούς και αλλόκοτους...
κακό είναι;
...
εξαιρετικό ποίημα!
παραμυθένιο...
Μιρό και Σαγκάλ με Παπασπύρου;
Λες;;;;;
Χαίρομαι Τόλη που συνέπεσε η επιλογή μας στο ποίημα του φίλου μου του Γιάννη. Εκείνος όμως που θα χαρεί περισσότερο είναι ο Γιάννης ο οποίος έχει για σένα ιδιαίτερη εκτίμηση. Περιττό να σου πω ότι κάθε φορά που μιλάμε στο τηλέφωνο ρωτάει για σένα και όλο και για κάποιο ποίημα σου αναφέρεται.
Αμ εγώ, Τζούλια. Αφού έχω εγγραφεί σε δύο δημοτικά σχολεία, στο 7ο και στο 5ο Χαϊδαρίου, εκταίος φυσικά (ναι, τρέχω λίγο αλλά τα προλαβαίνω). Δεν θα το πιστέψεις αλλά στο 7ο έχουμε για συμμαθητή κι έναν αρκούδο. Μπες στο ιστολόγιο μας να τον δεις.
Λέω, βέβαια, Ντίνο μου, λέω. Σε καμιά εκατοστή χρόνια βέβαια, καλά να είμαστε ως τότε. Διότι βέβαια η αξία αναγνωρίζεται κάπως αργά, βλέπε και Βαν Γκογκ που πέ8ανε πάμπτωχος στο τρελοκομείο και τώρα οι πίνακες του πουλιούνται 50 εκατομμύρια δολάρια.
Μόνο οι θρησκόληπτοι θα κάνουν προβλέψεις για την καταστροφή του κόσμου; Θα κάνω κι εγώ για τη ζωγραφική. Αμ πώς;
Το ξέρω, Ανδρέα μου. Έχω διαβάσει σχόλια του Γιάννη, όχι μόνο στο δικό σου ιστολόγιο.
Ο Γιάννης μου έστειλε τις δύο ποιητικές συλλογές του και ένα θαυμάσιο γράμμα. Του έγραψα κι εγώ σήμερα αλλά, μέχρι να πάρει την κάρτα μου στην Κύπρο, θα έχω αναρτήσει κι άλλα ποιήματά του που έχω επιλέξει.
Χάρηκα ιδιαίτερα που έχουμε σημαντικά κοινά στοιχεία με τον Γιάννη στην ποίησή μας. Αισθάνομαι ότι, μετά από σένα, απέκτησα έναν ακόμη φίλο και ότι ο παλιός δεσμός μου με το μαρτυρικό νησί σας συνεχίζεται και με τη νεώτερη γενιά ποιητών της Κύπρου.
Τόλη σ ευχαριστώ θερμά για τα τόσο καλά σου λόγια που με τιμούν ιδιαίτερα και καταξιώνουν τον πνευματικό μου μόχθο.Ευχαριστώ επίσης θερμά τον φίλτατο Ανδρέα καθώς και όλους τους φίλους σου που διάβασαν το ποίημα και έγραψαν τόσο θετικά σχόλια.Σήμερα μου δώσατε πολλή χαρά.Αυτό είναι ενα από τα πιο αγαπημένα μου ποιήματα.Θυμάμαι πόσο πάλαιψα να εκφραστώ όσο πιο λιτά και πυκνά μπορούσα να φθάσω στην ουσία και αλήθεια της παιδικής ψυχής και να δω πόση μας απέμεινε.Νάστε όλοι καλά φίλοι μου.Χίλια ευχαριστώ Τόλη.
Το ήξερα, Γιάννη μου, ότι αυτό θα ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα ποιήματά σου. Απλούστατα γιατί κι εγώ έχω γράψει πολλά ποιήματα για τον γιο μου στα παιδικά του χρόνια. Η αθωότητα των παιδιών ξυπνάει μέσα μας ό,τι πιο αγνό και ωραίο έχουμε κι εμείς.
Πολλή χαρά μου έδωσες και μας έδωσες εσύ με αυτό και με τα άλλα ποιήματά σου. Και δικαιούσαι απόλυτα τον δικό μου έπαινο και των έπαινο των φίλων του ιστολογίου. Επιπλέον, σπάνια έχουμε το προνόμιο να μιλάει εδώ ο ίδιος ο ποιητής για το έργο του γιατί οι περισσότεροι δεν έχουν επαφή με το διαδίκτυο ή κατά κάποιο τρόπο διστάζουν.
Όλα καλά κι όλα ωραία λοιπόν, Γιάννη μου, καλή συνέχεια και καλό ξημέρωμα.
Ξέχασα να αναφέρω ότι η φίλη μας ποιήτρια Τζούλια Φορτούνη συγκινήθηκε πολύ από το ποίημά σου και συνέθεσε αυτή την εμπνευμένη εικόνα. Να κάτι ωραίο ακόμη λοιπόν, Γιάννη.
Ευχαριστώ θερμά και την Τζούλια.Νάστε όλοι καλα Τόλη μου και εσύ και η εκλεκτή παρέα σου.
Είναι υπέροχη η εικόνα της Τζούλιας.Η κορη μου θα ενθουσιαστεί όταν την δει.Τώρα είναι 28 ετών.Όταν έγραψα το ποίημα ήταν 4 ετών.
O δικός μου είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος. Του λέω «δεν θέλω εσένα, φέρε μου πίσω τον μικρούλη μου ...» Χαμογελάμε και οι τρείς. Η Σοφία κι εγώ πικρά.
Πόσο πονάει η αθωότητα που χάθηκε, η ευτυχία που χάθηκε, Γιάννη. Όχι όμως τα παιδιά. Αυτά θα τα πληγώνει αργότερα η μνήμη.
Σε θεωρώ ήδη μέλος της παρέας μας, έτσι;
Μεγάλη μου τιμή Τόλη μου.Ευτυχώς έχω και ένα γιο 15 ετών. Για εκείνον έγραψα το ποίημα ΤΡΙΩΝ ΧΡΟΝΩΝ σελίδα 43 Φαράγγια των Αγγέλων.Κολυμπούσαμε και παίζαμε με το νερό και μου φώναζε σαν τρελός από τη χαρά του 'Θέλω να μου μιλάς΄σαν θάλασσα.Θέλω να είμαστε θάλασσα' Το τροποποίησα λίγο και βγήκε το ποίημα.Ακομα γελάμε όταν το διαβάζουμε.Του λέω εσύ το ποίησες αυτό 3 χρόνων.
Και πολύ καλά του είπες, Γιάννη μου. Οι ποιητές ανακαλύπτουν και πάλι τον κόσμο μέσα στα μάτια των παιδιών. Την πιο αγνή και δροσερή πηγή της ποίησης. Με τις λίγες λεξούλες τους, τα παιδιά περιγράφουν εκστατικά το θαύμα και το μεταγγίζουν σε μας. Εμείς απλώς το τροχίζουμε και το στιλβώνουμε όπως ο καλός τεχνίτης το διαμάντι.
Δικιά μου η χαρά Γιάννη, γιατί τα ποιήματά σου μου δημιουργούν εικόνες.
κρίμα που αυτόν τον καιρό δεν έχω πολύ χρόνο να ασχοληθώ...αλλά με την πρώτη ευκαιρία θα φτιάξω και για τα υπόλοιπα...
Τώρα μόλις είδε η κορη μου Αλεξια την εικόνα που συνέθεσε η Τζούλια και ξετρελάθηκε.Την έχει φυλάξει στο desktop screen. Της άρεσε πολύ η παρέα σας και τα σχόλιά σας.
Η περιγραφή σου για τον ποιητή και τη μετουσίωση της αθωώτητας σε τέχνη είναιτόσο όμορφα εκφρασμένη που μοιάζει με ποίημα.¨ενα πολύ καλό ποίημα.Νομίζω Τόλη θα πρέπει να ασχοληθείς σοβαρά με την κριτική της νεώτερης ποίησης γιατί εκτός από το αισθητήριο η πεζή γραφή σου έχει μαγευτική και εν τέλει ποιητική ατμόσφαιρα.
Eπιβάλλεται τότε και η Αλεξία να γίνει μέλος της παρέας μας.
Γιάννη μου, δεν μου πάει η κριτική του έργου των άλλων. Δεν ταιριάζει με την ψυχοσύνθεσή μου και με τον προορισμό μου όπως τον αντιλαμβάνομαι εγώ. Παρουσιάζω βέβαια συχνά ποιητές και πεζογράφους (έχω αποκτήσει ειδικότητα στις ποιήτριες της Θεσσσαλονίκης, σύντομα θα παρουσιάσω άλλες δύο), μέχρι εκεί όμως.
Έχω γράψει όμως 13 βιβλία πεζογραφίας, διηγήματα, μυθιστορήματα, παραμύθια. Φυσικά, με την ποιητική ατμόσφαιρα που αναφέρεις.
Νάσαι πάντα καλά να δημιουργέις Τόλη μου.
Ευχαριστώ, Γιάννη μου. Το ίδιο εύχομαι κι εγώ σε σένα.
Γνωρίζω και τον ποιητή και την Αλέξια. Είναι γείτονές μου. Ο πατέρας της μάλιστα υπήρξε και καθηγητής μου.
Και η Αλέξια βέβαια, όπως όλα τα παιδιά, πάντα θα προσπαθεί να πιάσει το φεγγάρι.
Και μαζί με την Αλέξια και τον Γιάννη γίναμε κι εμείς ξανά παιδιά και κοιτάμε το φεγγάρι και ονειρευόμαστε!
Υπάρχουν και μερικοί μεγάλοι που προσπαθούν ακόμη να πιάσουν το φεγγάρι. Να, η Λίνα για παράδειγμα, ένα βήμα κάτω από σένα.
Καλωσόρισες. Εσύ οπαδός του Άρη Λεμεσού, εγώ του Άρη Θεσσαλονίκης. Το είπα εγώ ότι θα κάνουμε μια μικρή κυπριακή παροικία στο Λιβάδι.
Πού να ξέρεις τι μου θυμίζεις τώρα, Λίνα. Λοιπόν, πριν πολλά πολλά χρόνια, όταν υπηρετούσα τη θητεία μου στην Αθήνα, έμενα σ' ένα ξενώνα αξιωματικών στο Γουδί (πριν γίνει «στου Γουδή»). Μαζί μου έμενε κι ένας μόνιμος υπολοχαγός που μάθαινε αγγλικά. Είχε βρει μια φράση που του άρεσε πολύ και την επαναλάμβανε συνεχώς. Η φράση ήταν :
"I am incurably romantic".
Καληνύχτα, Field of Dreams.
You and me both!
Καληνύχτα, Poet.
Δημοσίευση σχολίου