Ένα από το πιο αγαπημένα μου ποιήματα του T. S. Eliot.
Παρακαλώ τη Λίνα να το αναρτήσει πάνω δεξιά για
να διανυκτερεύει. Σε οποιαδήποτε γλώσσα.
Ο T. S. Eliot (1888-1965) διαβάζει το "Death By Water" το τέταρτο μέρος από το 'The Waste Land"
Φληβάς ο Φοίνικας, δεκαπέντε μέρες πεθαμένος,
Λησμόνησε την κραυγή των γλάρων και
το φούσκωμα του βαθιού πελάγου
Και το κέρδος και τη ζημιά.
Κάτω απ’ τη θάλασσα ένα ρέμα
Έγλειψε τα κόκαλά του ψιθυρίζοντας.
Μ’ ανεβοκατεβάσματα
Πέρασε τα στάδια των γηρατειών του και της νιότης του
Μπαίνοντας μέσα στη ρουφήχτρα.
Εθνικέ ή Εβραίε
Ω εσύ που γυρίζεις το τιμόνι κοιτάζοντας προς τον αγέρα
Στοχάσου τον Φληβά που ήταν κάποτε
όμορφος κι αψηλός σαν εσένα.
Μετάφραση: Γιώργος Σεφέρης
T.S. Eliot
The Waste Land, 1922
Selected Poems, Faber and Faber, London,
first published 1954
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
13 σχόλια:
Ο Φληβάς που ήταν κάποτε όμορφος κι αψηλός υπάρχει τώρα στο τίποτα...
Μ' αρέσει πολύ, Τόλη.
Δεν φανταζόμουν, Λίνα, ότι θα έβρισκες και θα αναρτούσες τη μετάφραση του Γιώργου Σεφέρη. Ωραία ιδέα.
Είναι εμφανές όμως και πάλι ότι η ποίηση δεν μεταφράζεται. «Ποίηση είναι αυτό που χάνεται στη μετάφραση», όπως είπε ο Robert Frost. Το ιδιαίτερο εκείνο άρωμα, η μουσική, η μαγεία των στίχων και κάθε μιας λέξης.
Αν είναι τεχνικά εφικτό, θα σε παρακαλούσα λοιπόν να αντιστρέψεις τη θέση των ποιημάτων. Να διανυκτερεύει, δηλαδή, το πρωτότυπο και να πάρει το αυριανό ποτάμι την απόδοση στα ελληνικά, έστω και από τον Σεφέρη.
Your wish is my command, o friend!
You are a noble soul, lady Lina. I pledge thee my eternal gratitude and shall call upon Ariel to chase away all the evil spirits of the Internet so that you may stroll in the gardens of utopia at your leisure.
I thank thee, friend. Your magic seems to be working already!
I gaze upon utopia; it is all arround, as far as the eye can see and further still.
Να και η ανάγνωση του ποιήματος από τον ίδιο τον T.S. Eliot. Δεν είχα ξανακούσει τη φωνή του. Βαριά και υποβλητική λονδρέζικη φωνή (παρά την αμερικανική καταγωγή του) αποδίδει θαυμάσια τη μουσική των λέξεων και το νόημα του ποιήματος. Ευχαριστώ, Τζούλια.
Τόλη μου,
σου στέλνω την αγάπη μου από την αεράτη Άνδρο!
Δυσκολεύομαι να έχω πρόσβαση στο διαδίκτυο,συχνές διακοπές ρεύματος και πολύ χαμηλό σήμα.
Χάρηκα που βρίσκω την παρέα συντονισμένη... υπέροχα!
Καλό βράδυ!
Όλγα μου, στην Άνδρο θα έγινες εντελώς Ουρανία. Εκτός από μερικούς αμετανόητους, εδώ επικρατεί μαύρη ερημιά. Μη σκας όμως εσύ. Ξέχασε για λίγο τα ηλεκτρονικά και απόλαυσε τη φύση, τη θάλασσα, την παρέα, τη χαλάρωση. Χαιρετισμούς και στο καρντάσι απ' τη Θεσσαλονίκη.
Σε φιλώ και καλό ξημέρωμα.
Όλγα/Ουρανία πού είσαι στην Άνδρο; Το δικό μου σπίτι είναι στο Απροβάτο - αλλά δεν είμαι εκεί τώρα, ίσως τον Σεπτέμβριο.
Κάνε και για μένα μια ευχή όταν δεις τα πεφταστέρια. Είναι πια η εποχή τους!
Την καλημέρα μου στην πιστή παρέα.
Λίνα μου,είμαστε Αγία Μαρίνα,σχετικά κοντά.
Θα κάνω μια ευχή για όλους μας,να είμαστε γεροί!
Σας φιλώ!
Τόλη μου, σου στέλνει και ο Θεσσαλονικιός χαιρετισμούς!
Με την ευκαιρία του ποιήματος, εύχομαι σε όλη την πιστή παρέα "death by (very) old age".
Και για τον μοιραίο άντρα της ζωής σου, Όλγα + Ουρανία : «Άντε, κάντε όλοι στην μπάντα, μπήκε να χορέψει ο Σαλονικιός ...»
Καταπληκτικός ο Έλιοτ...
Πράγματι, κοριτσάκι. Και αγαπημένος μου από τα χρόνια του σχολείου. Ιδιαίτερα σ' αυτό το ποίημα δίνει με μοναδικό τρόπο την πικρή αίσθηση της ματαιότητας των πάντων. Και της μάταιης επίκλησης της μνήμης. Dust to dust ...
Δημοσίευση σχολίου