Εκλέγουμε κυριολεκτικά γελοία υποκείμενα που έχουν ψηφίσει τη δική τους ατιμωρησία και μας κοροϊδεύουν με τις δηλώσεις τους και ιδίως με τις πράξεις τους. Εκλέγουμε ανίκανα υποκείμενα που δεν μπορούν να μοιράσουν δυο γαϊδάρων άχυρο και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους και να διαιωνίσουν το είδος τους.
Εκλέγουμε ευτελέστατα υποκείμενα που πρωταγωνιστούν στον χορό της διαφθοράς, της απόκρυψης και της παραγραφής των δικών τους αδικημάτων και των αδικημάτων της παρέας τους ή, καλύτερα, της σπείρας τους. Εκλέγουμε ιδιοτελέστατα υποκείμενα κινούμενοι από ιδιοτέλεια και εμείς οι ίδιοι.
Η χώρα είναι βυθισμένη σε μια απίστευτη νάρκη και εξευτελισμό των πάντων. Μοναδική φιλοδοξία των πολιτών είναι η κατανάλωση, μοναδική μέθοδος η εκπόρνευση. Όσοι έντιμοι έχουν απομείνει, εκείνη η έρμη άλλη Ελλάδα, εργάζονται φιλότιμα, αγωνίζονται κάτι να διασώσουν, κάτι να αλλάξουν, μάταια βέβαια.
Αυτές τις μέρες καίγεται πάλι η Αττική. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν το περίμενε; Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι τον είχε πείσει η αιώνια ψευδολογία των αρμοδίων; Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν θα χτίσουν για μια φορά ακόμη στα καμένα; Δεν θυμάμαι άλλη περίοδο τόσο βαθιάς σήψης, τόσο εκτεταμένης διαφθοράς, τόσο μεγάλης απελπισίας.
Δεν έχει ελπίδα αυτός ο τόπος.
Αναρτήσεις
37 σχόλια:
έτσι είναι Τόλη...
αυτή η σήψη είναι σκέτη γάγγραινα...
και η διαφθορά δεν έχει τέλος...
ένας φαύλος κύκλος, από τους πολιτικούς που αναφέρεις και τους (αν)αρμόδιους, ως τον υπαλληλάκο που χρηματίζεται για μια υπογραφή, αλλά κι ακόμα πιο βαθιά ως τον απλό πολίτη, που δε διστάζει να αγοράσει ένα οικοπεδάκι μες στο δάσος (καθ΄όλα νόμιμα βέβαια...)
ωστόσο επειδή αυτός ο κύκλος ο φαύλος είναι τελικά εικονικός δεν ταυτίζομαι με κείνο τον έρμο που αγανακτισμένος φώναζε "ντροπή σας" κατά παντός υπευθύνου, επειδή καιγόταν το σπίτι του (μόνο τότε φωνάζουμε), αλλά ντρέπομαι πολύ για αυτή την απληστία της ψυχής που κληροδοτούμε στα παιδιά...
Σ' ευχαριστώ, Τζούλια, για την υπέροχη εικόνα και το υπέροχο τραγούδι και βίντεο.
Ήμουν πολύ οργισμένος και απογοητευμένος αλλά τώρα πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα. Μία και μοναδική. Εσείς, παιδιά.
Εμείς θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ως το τέλος αλλά πρόκειται πια για τη δική σας ζωή και για τη δική σας σειρά. Δώστε εσείς την απάντηση σ' αυτή την αλητεία και σ' αυτή την ξεφτίλα.
Είδες το εκπληκτικό; Τα σχόλια μας πέρασαν ακριβώς το ίδιο λεπτό. Ούτε συνεννοημένοι να είμασταν.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
Άραγε φταίνε μόνο οι εξουσίες;
Κάποιος είπε: "Θαυμάσια χώρα η Ελλάδα, αλλά δυστυχώς κατοικείται από Έλληνες".
Ολίγα για τις φωτιές:
-Ποιος ιδιώτης καθαρίζει την ιδιοκτησία του από τα ξερά χόρτα;
-Ποια Τοπική Αυτοδιοίκηση κάνει το ίδιο στους κοινόχρηστους χώρους;
Περιδιαβαίνεις χωριά και χωριουδάκια στο εξωτερικό και χαίρεσαι τάξη και καθαριότητα.
Μόλις γύρισα από το μπάχαλο που λέγεται Χαλκιδική. Από τύχη μέχρι τώρα δεν ζει και φέτος ίδια καταστροφή.
Πριν λίγο τηλεφώνησα για πολλοστή φορά στην ΕΤ3, μέσα στο Γ΄ΣΣ, για ένα πανώριο πεύκο ξεραμένο εντελώς εδώ και χρόνο. Ένα σπίρτο ή τσιγάρο φτάνει να λαμπαδιάσει μαζί με όλα τα άλλα αιωνόβια πεύκα γύρω από το Ηρώο.
"Παππού γιατί φυτεύεις αυτό το δεντράκι αφού θα κάνει πολλά χρόνια να μεγαλώσει;", με ρώτησε τις προάλλες ο εγγονός μου, εννοώντας προφανώς το αυτονόητο ότι έχω κάποια ηλικία κλπ., κλπ.
"Το φυτεύω για σένα", του είπα.
Είχα δει τη φωτογραφία αυτή και στο εικονο-μαγικό ιστολόγιο της Τζούλιας χθες το βράδυ. Σημάδεψε τα μάτια και τον ύπνο μου. Τρομερά εκφραστική. Τα λέει όλα χωρίς καν να μιλά. Τα λόγια τα προσθέτει ο Τόλης. Τα λόγια της οργής που ο καθένας μας κρύβει μέσα του αυτές τις τελευταίες μέρας. Ο κάθε ευαίσθητος, απηυδισμένος άνθρωπος που κουράστηκε, κουράστηκε να ατενίζει τέτοιο ολοκληρωτικό χάος που δεν ξεχνά τα κερασάκια στην κορυφή της τούρτας συχνά πυκνά.
Μόνο αν δει κανείς ως ύστατη ελπίδα τα πιο αγνά, φοβισμένα για το άγνωστο, μα ατρόμητα, καθότι άπειρα, μάτια...τα παιδικά μπορεί να σωθεί απ' τη δίνη αυτή της αηδιαστικής μανίας.
Το είπαμε, Ντίνο μου, η σήψη έχει προχωρήσει πολύ βαθιά. Οι πολίτες έχουν γίνει ιδιώτες στη μεγάλη πλειονότητά τους. Δηλαδή, αυτάρεσκα τομάρια που θέλουν να καθαρίσουν για πάρτη τους και μόνο. Και κόβουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται.
Αναπόφευκτα όμως τη μεγαλύτερη ευθύνη, την καθοριστική ευθύνη φέρει η εκάστοτε εξουσία. Αυτά το άθλια υποκείμενα δίνουν το κακό παράδειγμα κάθε φορά, το παράδειγμα της διαφθοράς, της ανικανότητας και της ξεφτίλας. Αυτοί είναι που συστηματικά εκπορνεύουν τον ελληνικό λαό.
Όποιος φυτεύει ένα δέντρο πάντως είναι αισιόδοξος. Και τυχερός, θα έλεγα, αν δεν θα προλάβει να δει εκείνον που θα το κάψει.
To "σύστημα" όμως δούλεψε κανονικότατα, αυτό παρακαλώ πολύ δεν μπορεί κανείς μας να το αρνηθεί.
1. Για τα κανάλια ήταν "μάνα εξ ουρανού", εξάλλου λείπουν οι κυρίες Σκορδομεναγάκηδες και όσο να το κάνεις, αυγουστιάτικα τα νούμερα ήταν πεσμένα. Με επανάληψη Φλιντστόουνς δεν βλέπεις χαϊρι αν είσαι καναλάρχης, αν δεν θέλεις να το κλείσεις το ρημαδοκανάλι σου και να τελειώσει ο χαβαλές.
2. Για τα πολιτικά κόμματα, ήταν επίσης ταμάμ που έλεγε και η συγχωρεμένη η γιαγιούλα μου η Παναγιωτούλα. Κάνεις ταμείο χοντρό δεν το συζητώ. Κατ΄αρχήν, αν είσαι κυβέρνηση μοιράζεις τριχίλιαρα και την επόμενη Κυριακή βλέπεις τα νούμερα της Metron Analysis να είναι ανεβασμένα. Αν είσαι αντιπολίτευση, πάλι είσαι ο καλύτερος του χωριού. Κι αυτό, γιατί αν φερ΄ειπείν σου έχουν τελειώσει τα αντιπολιτευτικά επιχειρήματα ή δεν πρόλαβε να σου γράψει καινούργια το επιτελείο με τους επιτελάρχες σου, γιατί ακόμα κοπροσκυλάνε στον "Βαθύ Γιαλό" και στο "Τρανό Λιβάδι", την έφτιαξες πάλι τη δουλειά και μη μιλάς καθόλου.
3. Αν είσαι καταπατητής δημοσίων εκτάσεων, είσαι όχι απλώς ο καλύτερος του χωριού, είσαι ο γαμάω του χωριού. Ετοίμασε συρματοπλέγματα, πασάλους (ή παλούκια) και άρχισε τις περιφράξεις.
3. Αν είσαι πυρόπληκτος, εδώ χρειαζόμαστε περαιτέρω διασαφηνίσεις. Αν είσαι καταπατητής-πυρόπληκτος, αυτά που έπαθες είναι μόνο η αρχή και πολύ λίγα μπροστά στις πληγές του Φαραώ που επελαύνουν στη συνέχεια.Οπότε κράτα την υπομονή σου κτηνάρα του κερατά. Αν είσαι πυρόπληκτος-αθώος και πάλι μην σκας. Κάθε μάρκα σε αυτή τη χώρα έχει τον αγοραστή της. Αν εξαιρέσουμε, ότι αθώο θύμα δεν υπάρχει. Γειά μας.
Ναι, τα παιδιά είναι η μοναδική μας ελπίδα, Χαρά μου. Ελπίδα γιατί θέλουμε σε κάτι να ελπίζουμε. Ο μηχανισμός είναι άριστα ρυθμισμένος και το παιχνίδι στημένο καταπληκτικά. Πόσοι μπορούν να παραμείνουν αγνοί όταν τριγύρω τους η εξαγορά και ο εξευτελισμός είναι τρόπος ζωής; Τα παιδιά αύριο θα μεγαλώσουν, θα σπουδάσουν, θα βγουν στην αγορά εργασίας (βλέπε κατουρημένες ποδιές, βλέπε μέσο και βλέπε ρουσφέτι). Να μην συνεχίσω. Να κάνω μόνο μία αναγκαία διόρθωση.
Πολλοί (εκ πρώτης όψεως ευλόγως)παρομοιάζουν τη χώρα με μπουρδέλο. Αυτό είναι ανακριβέστατο. Το μπουρδέλο είναι μια επιχείρηση άριστα οργανωμένη και κυρίως προσφέρει value for money. Η κάποια ομοιότητα έγκειται μόνο στο γεγονός της πράξης που γίνεται από τους επιτήδειους καθημερινά εις βάρος μας.
Γεια σου, Γιώτα, με τα ωραία σου.
Και τα αληθινά σου. Διάβασες για τον υπεύθυνο reality στην Αμερική που έδωσε εντολή δολοφονίας κάποιου για να αυξηθεί η θεαματικότητα της εκπομπής του; Το είχα προβλέψει ότι κάποτε θα συνέβαινε. Και εις ανώτερα λοιπόν στους δικούς μας.
Το 2005 εκδόθηκε από τη Νεφέλη ένα μυθιστόρημά μου με τίτλο «Το κίτρινο περπάτημα στα χόρτα». Στο βιβλίο αυτό, ο Άλμπερτ θεωρεί τον εαυτό του ως εχθρό της κάθε είδους τρομοκρατίας και εκτελεί τους κατά τη γνώμη του τρομοκράτες. Δηλαδή, καναλάρχες, υπουργούς, βιομηχάνους και άλλους παρόμοιους. Το βιβλίο είναι προϊόν μυθοπλασίας και κάθε ομοιότητά του με πραγματικά πρόσωπα ή γεγονότα είναι καθαρά συμπτωματική.
η κουβέντα άναψε πραγματικά (σσσ στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί...)
αυτό που με θλίβει όμως πραγματικά είναι η "λήθη των ηλιθίων..." που σε ένα μήνα θα ψηφίσουν αψήφιστα ένα από τα δύο κόμματα που οι καναλάρχες και οι άλλοι οικονομικοί παράγοντες εναλλάξ χρησιμοποιούν για μάσκες τους.
και κάτι ακόμη... άκουσα πριν σε και το εξής: "η παιδεία φταίει" για το οποίο όλοι συμφωνούμε, αλλά πού αποδίδονται οι ευθύνες συνήθως; στους δασκάλους οι οποίοι δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους...
κανείς δε μιλάει για την έλλειψη σοβαρού κεντρικού σχεδιασμού για περιβαλλοντικά θέματα στην εκπαίδευση, ενώ τα συνήθη περιβαλλοντικά προγράμματα που τρέχουν στα σχολεία εξαντλούνται συνήθως σε γνωσοκεντρικές προσεγγίσεις. Όποιος προχωρήσει σε δράση -σε βάρος πάντα της ύλης και με τη γνωστή γκρίνια... βρίσκει συνήθως το μπελά του, αφού θα θίξει τα κακώς κείμενα...
ναι ...η έλλειψη παιδείας φταίει στην Ελλάδα... αυτό είναι αλήθεια, όμως ποιος φταίει για αυτό;
τι νόημα έχει να διδάξω στα παιδιά τις επερχόμενες κλιματικές αλλαγές, όταν εσείς κύριοι προλάβατε και τους διδάξατε τη διαφθορά;
Τόλη μου,
αγαπημένε,πόσο δίκιο έχεις και πόση ανάγκη έχουμε από ανθρώπους με τη δική σου ματιά στα πράγματα!
Επέστρεψα και η θλίψη μου είναι μεγάλη.
Σκουπίζω στάχτες στα μπαλκόνια και σκέφτομαι την ευθύνη μας απέναντι στα παιδιά.Δεν έχουμε να τους πούμε τίποτα, γιατί απλά ότι τους λέμε εμείς μοιάζει με παραμύθι πιά...
Παραέξω τους περιμένουν θηρία..!
Σε φιλώ και σου στέλνω την αγάπη μου!
Μα με συγχωρείτε "μωβ" μου, είναι δυνατόν να πιστέψω στα σοβαρά, ότι μπορεί να υπάρχει δάσκαλος ο οποίος αναρωτιέται "τι νόημα έχει να διδάξω στα παιδιά το κάθε τι αφού κάποιοι άλλοι πρόλαβαν και τους δίδαξαν κάτι άλλο"; Πιστέψτε με, τέτοιο δάσκαλο δεν θα τον ήθελα όχι για να διαπαιδαγωγήσει το παιδί μου αλλά ούτε να μου καθαρίζει φασολάκια. Ο ρόλος του δασκάλου, όπως και του καθενός οφείλει να διαδραματίζεται απροϋπόθετα. Αλλά ας πούμε, ότι αυτό είναι μια προσωπική μου στάση την οποία ωστόσο, δεν προτίθεμαι να απεμπολήσω. Αν το χρέος, το όποιο χρέος, ανεξαρτήτως συνθηκών δεν είναι απαρασάλευτο, θα έπρεπε ίσως να έχουμε ξαναγυρίσει στις σπηλιές, από πολλού. Ή να έχουμε μεταναστεύσει ανθρακωρύχοι στο Βέλγιο. Θα μου πεις, τι κακό έχει το Βέλγιο. Συγχωρέστε με "μωβ" μου, αλλά τι εκτίμηση μπορεί να έχει κανείς σε μια χώρα, όπου βάζουν λαρδί μέσα στην πουτίγκα. Οι φωτογραφίες σας, εξαιρετικές πάντοτε κι ευχαριστούμε.
ένα παιδί Γιώτα, δεν διαπαιδαγωγείται μόνο από το δάσκαλο, αλλά κυρίως από το κοινωνικοπολιτισμικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται... και προπαντός δεν διαπιαδαγωγείται από στείρες γνώσεις αλλά από στάσεις και συμπεριφορές...
είτε αυτές αφορούν το σχολείο, είτε την ευρύτερη κοινωνία στην οποία ζει...
και φυσικά θα διδάξω τις κλιματικές αλλαγές και συγχώρεσέ μου την αγανάκτηση για ένα θέμα που με πονάει, αλλά βασική προϋπόθεση για την ευόδωση της δικής μου μικρής διδακτικής παρέμβασης είναι το πλαίσιο που η πολιτεία θα μου δώσει για να το κάνω. κι αν εγώ προσωπικά χτυπώ τη γροθιά μου στο μαχαίρι, δεν μπορεί μια ζωή σ΄αυτόν τον τόπο να θεωρούμε αυτονόητο τον αυτοσχεδιασμό και τις προσωπικές αντιστάσεις μας σε ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως η παιδεία...
ωστόσο το να καθαρίζει κανείς φασολάκια είναι πιο ανώδυνο και πολλοί σαφώς το προτιμούν...
σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια για τις εικονοσυνθέσεις...
Πριν λίγο με επισκέφθηκε ο
12χρονος εγγονός μου. Κάποια στιγμή άνοιξα για λίγο το tv-χορτο. Βλέποντας τον Χ'Νικολάου και Ευαγγελάτο, να παραθυριάζονται για τις φωτιές, μου λέει: "Bρε παππού αυτοί Σεπτέμβριο δεν γυρνάν; Για να γυρίσουν Αύγουστο τα πράγματα πρέπει να είναι πολύ σοβαρά" και αυθόρμητα αρχίζει μεγαλόφωνα τον Ταρζάν, το παλιό γνωστό τραγουδάκι του Μαρκόπουλου:
Θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν
θα την περνάω φίνα,
θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν
θα φύγω σ' ένα μήνα.
Κι αν θα με φάνε τ' άγρια θηρία
θα με γράψουν και στην ιστορία
πως με φάγανε τα ζώα
κι όχι η μπόρα του αιώνα.
Θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν
τον παιδικό μου φίλο,
παρέα με τον ελέφαντα
να μη μου δίνουν ξύλο.
Κι αν θα με φάνε τ' άγρια θηρία
θα με γράψουν και στην ιστορία
πως με φάγανε τα ζώα
κι όχι η μπόρα του αιώνα.
Θ' αφήσω το γραφείο μου
και τα υπάρχοντά μου,
θα πάρω το κορίτσι μου
να το 'χω συντροφιά μου.
Κι αν θα μας φάνε τ' άγρια θηρία
θα μας γράψουν και στην ιστορία
πως μας φάγανε τα ζώα
κι όχι η μπόρα του αιώνα.
Θα πάμε στη ζούγκλα με τον Ταρζάν
θα την περνάμε φίνα,
θα πάμε στη ζούγκλα με τον Ταρζάν
θα πάμε σ' ένα μήνα.
Πόσο αλήθεια επίκαιρο πάντοτε!!!
πολύ εύστοχο το τραγούδι του μικρού..
"πώς να κρυφτείς απ΄τα παιδιά" Ντίνο μου... "έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα..."
Giota,με όλο το σεβασμό στη διαφορετικά άποψη,θεωρώ ότι χρησιμοποιείς πολύ σκληρές εκφράσεις για να δηλώσεις την αντίθεσή σου, στη μωβ.
"Πιστέψτε με, τέτοιο δάσκαλο δεν θα τον ήθελα όχι για να διαπαιδαγωγήσει το παιδί μου αλλά ούτε να μου καθαρίζει φασολάκια."
Ξαναδιάβασε, σε παρακαλώ με προσοχή αυτή σου τη φράση...
Και πες μου αληθινά.
Ποιός δάσκαλος θα αφαιρέσει από τα παιδιά μας αυτή την αλαζονική στάση ζωής, που ακούνε στα σπίτια τους;
Μακάρι να γεμίσουν τα σχολεία δασκάλους σαν τη Τζούλια!
Γιατί απλά διδάσκει μικρούς και μεγάλους!
Με λόγια, με εικόνες, με όλο της το είναι,υπάρχει αυθεντικά και ανθρώπινα!
Ας συντονιστούμε καλύτερα, όλοι εμείς που ανησυχούμε, χωρίς σκοπιμότητα,giota.
Να είσαι καλά!
Aγαπητή 50fm, καμία τέτοια πρόθεση δεν είχα απέναντι στη μωβ. Θεωρώντας ως δεδομένο ότι η στάση που η ίδια έχει υιοθετήσει είναι αυτό ακριβώς που λέει ότι δηλαδή "Όποιος προχωρήσει σε δράση -σε βάρος πάντα της ύλης και με τη γνωστή γκρίνια... βρίσκει συνήθως το μπελά του, αφού θα θίξει τα κακώς κείμενα..." επιχείρησα να στιγματίσω την αντίθετη στάση, την οποία δεδομένα και a priori δεν θεώρησα ότι συμμερίζεται η ίδια. Πώς σεις αντιληφθήκατε κάτι τέτοιο; Ειλικρινά εκπλήσσομαι. Καμία αντίθεση δεν εξέφρασα, τουναντίον. Μάλιστα, η επόμενη παρατήρησή της "εγώ προσωπικά χτυπώ τη γροθιά μου στο μαχαίρι" ενίσχυσε περαιτέρω την διαμορφωθείσα αντίληψή μου περί των λεχθέντων εκατέρωθεν. Αν η μωβ παρ΄όλα αυτά νιώθει ότι εθίγην, είμαι πρόθυμη να της ζητήσω συγνώμη. Μωβ, αν σας έθιξα, που ειλικρινώς δεν το πιστεύω, γιατί θα μου το λέγατε εξάλλου, ζητώ συγνώμη. Πάντως, αυτά που ανωτέρω εξέθεσα, αγαπητή 60fm, έχει δυστυχώς χρειαστεί να τα πω και προσωπικά σε δάσκαλο του παιδιού μου. Τιμώντας τον βέβαια, απεριόριστα, ώς άνθρωπο. Δεν μου αρέσουν οι υπεκφυγές, είναι γεγονός.
Την προσωπική μου αίσθηση έγραψα giota.
Πραγματικά σε ευχαριστώ που μοιραστήκαμε τις σκέψεις μας και τις αντιθέσεις μας.
Ούτε και σε μένα αρέσουν οι υπεκφυγές και χαίρομαι όταν οι άνθρωποι μιλάνε καθαρά και ανοιχτά!
Εκτιμώ απεριόριστα τη Τζούλια και κάπως ένιωσα...
'Εχω και εγώ παιδιά και γνωρίζω τις αγωνίες!
Έψαξα να σε βρώ, σε δικό σου ιστολόγιο αλλά δεν υπήρχες.
Σε ευχαριστώ για τη διευκρίνηση.
Καλό βράδυ!
Kι εγώ ευχαριστώ.
Καλό βράδυ...
Όλγα + Ουρανία μου, χαίρομαι αφάνταστα που σε ξαναβλέπω στα λημέρια μας. Φαντάζομαι τι σοκ είναι να γυρίσεις από την ειδυλλιακή Άνδρο στη φλεγόμενη Αττική.
Τα παιδιά μας θα πρέπει βρουν τον δικό τους τρόπο να αντιμετωπίσουν τα θηρία. Τον δικό τους τρόπο και τον δικό τους δρόμο. Μέσα στα σκατά μεγαλώσαμε εμείς, μέσα στα σκατά θα μεγαλώσουν κι εκείνα. Αν έχουν τη δύναμη και το σθένος θα κρατήσουν ψηλά το κεφάλι. Θα διατηρήσουν την αγνότητά τους και τον αυτοσεβασμό τους. Αλλιώς ... Αυτό όμως είναι μια παλιά ιστορία.
Καλώς ήρθες και πάλι.
Ντίνο μου, θα αναφέρω μόνο αυτό που μου έλεγε συχνά ο πατέρας μου:
«Εσύ, βρε, θα αλλάξεις το ρωμέικο;»
Εγώ του απαντούσα : «ναι, εγώ και μερικοί ακόμη σαν κι εμένα». Κι εκείνος κουνούσε το κεφάλι του.
Τώρα πια έχω καταλάβει ότι στην ουσία δεν αγωνιστήκαμε για αλλάξουμε αυτή τη χώρα αλλά για να μην μας αλλάξει εκείνη. Και δεν μας άλλαξε. Δεν μας διέφθειρε και δεν μας εκπόρνευσε. Λίγο είναι αυτό;
Τζούλια, Όλγα και Γιώτα, χαίρομαι πάντοτε έναν καλό καυγά. Ιδίως όταν πρόκειται για κωμωδία παρεξηγήσεων. Αισθάνομαι βέβαιος ότι εσείς οι τρείς συμφωνείτε σε όλα τα βασικά σημεία και ότι η οξύτητα οφείλεται στις αναπόφευκτες παρανοήσεις αυτού του είδους της επικοινωνίας.
Πέρα από τις λέξεις (και το λέω αυτό ως συγγραφέας), εκείνο που μετράει, εκείνο που αποδεικνύει ποιοι είμαστε, είναι η καθημερινή μας πράξη στο καμίνι της ασφάλτου.
Ξέρω πολύ καλά ότι η πράξη της Τζούλιας στο σχολείο της και στην υπόλοιπη ζωή της είναι μια πράξη θάρρους, μια πράξη συνέπειας σε εκείνα που πιστεύουμε όλοι μας και βαθιάς ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Η Τζούλια είναι μια άξια δασκάλα με όλη τη σημασία της λέξης και τα παιδιά του σχολείου της τη λατρεύουν κυριολεκτικά. Αυτή είναι η μεγαλύτερη τιμή που μπορεί να γίνει σε οποιονδήποτε δάσκαλο, ανεξάρτητα από την εκπαιδευτική βαθμίδα στην οποία βρίσκεται.
Γιώτα, εμφανίστηκες πρόσφατα εδώ και σε γνωρίζουμε μόνο από όσα γράφεις στα ιστολόγια. Πιστεύω ότι όλοι μας θα θέλαμε να μάθουμε περισσότερα για σένα και για το αντίκρυσμα που έχουν οι δηλώσεις σου στην καθημερινή σου πράξη.
Καλό βράδυ σε όλους σας.
Ποιητή...
έκλεισα πιά την τηλεόραση, γιατί δεν άντεχα να βλέπω όλα αυτά που τοσο εύστοχα περιγράφεις στο κείμενο...
Ναι, είμαστε στο τελευταίο σκαλί της αβύσσου, ποτέ δεν ήμασταν πιό χαμηλά. Ίσως δεν έχει να κάνει με τα ελληνικά κόμματα ή όχι,ίσως έχει να κάνει με την επικράτηση σε όλο τον πλανήτη ενός και μοναδικού πολιτικοοικονομικού συστήματος, που με την υπόσχεση μιας βραχυπρόθεσμης ασταθούς ευημερίας εις βάρος των άλλων (ναι, βάσει του περίφημου ανταγωνισμού), κατάφερε να καταρρίψει οποιαδήποτε άλλη πρόταση για οποιοδήποτε άλλο πολιτικό σύστημα.
Και τώρα αυτό το σύστημα, ο καπιταλισμός, έχει περάσει σε μια μεταμοντέρνα φάση που δεν ξέρει τι ζητά από τον εαυτό του. Ανάμεσα στους "ιδιώτες" και στους "μικροαστούς", που να χωρέσει το δάσος.
Άλλη μια στιγμή, τα τελευταία χρόνια, θυμάμαι με παρόμοια θλίψη και οργή με τη σημερινή.
Την 8η Μαρτίου του 2007 όπου 60 φοιτητές συνελήφθησαν όταν η αστυνομία διέλυσε τα μπλόκ των φοιτητικών συλλόγων που διαμαρτύρονταν για το ξεπούλημα της παιδείας μπροστά στη Βουλή. Μέσα στο γενικό μπάχαλο, έδερναν και μάζευαν όποιον έβρισκαν. Τα πλάνα φυσικά κόπηκαν από κάθε κανάλι. Μόνο ένας ρεπόρτερ του άλτερ τότε μας είχε στείλει τα κομμένα πλάνα από κοριτσάκια αιμόφυρτα καθισμένα στην άσφαλτο, δεμένα πισθάγκωνα ανάμεσα σε φτυσίματα και γκλόπ.
Αυτό είναι η παιδεία γι' αυτούς.
Βρέθηκαν τότε μερικοί καθηγητές μας να βοηθήσουν στις δίκες και έτσι τα παιδιά αθωώθηκαν πανηγυρικά.
Οι ίδιοι καθηγητές που το βράδυ της 8ης Μάρτη προσυπέγραψαν το εξής :
«Μα ευλογημένοι αυτοί που τα δώσανε όλα κι ύστερα κοίταξαν έν’ άστρο σαν την μόνη ανταπόδοση»
Τάσος Λειβαδίτης
Αφιερωμένο,
στις φοιτήτριες και τους φοιτητές μας που νοσηλεύονται στα νοσοκομεία ή βρίσκονται στη ΓΑΔΑ, απόψε,
στις φοιτήτριες και τους φοιτητές μας που στάθηκαν όρθιοι στους δρόμους, απόψε."
Αγαπητέ poet,
Όταν απορρίπτουμε την ιδέα ενός ανθρώπου, είναι σημαντικό να βεβαιωθούμε πάντοτε και να βεβαιώσουμε και τον άλλον, ότι απορρίπτουμε την ιδέα και όχι τον άνθρωπο. Φυσικά, αυτό δεν είναι πάντοτε εύκολο. Οπότε, μιας και ο λόγος περί παιδείας, αλλά και προσωπικού πράττειν, θα αρκεστώ στον παππού μου τον Πυθαγόρα, από τον οποίο πάντα προσπαθώ να διδαχθώ: "Να θεωρείς μεγάλη μόρφωση, εκείνη που θα σου δώσει την υπομονή να υποφέρεις την αμορφωσιά". Δηλαδή,respect...
καλημέρα στην παρέα...
καταρχάς δεν θίγομαι προσωπικά από κανένα σχόλιο... και μάλιστα από ανθρώπους που δεν γνωρίζω...
Είμαστε όλοι μας ουσιαστικά ανεκπαίδευτοι σ΄αυτό το είδος του γραπτού επικοινωνιακού λόγου που επιχειρούμε γι΄αυτό και πρέπει να είμαστε πολύ προσεχτικοί στο τι λέμε...και το πώς το λέμε
Ο γραπτός συνοπτικός λόγος με τη μορφή μηνύματος ή σχολίου, αφαιρεί την έκφραση του προσώπου μας, την χροιά και τον τόνο της φωνής μας και τα συναισθήματά μας εκφράζονται συνήθως στην υπερβολή τους (ιδίως όταν είναι έντονα)... Επιπλέον η ανωνυμία μας "απαλλάσσει" από τυχόν αναστολές ή επιφυλάξεις (κι αυτό έχει και τα καλά του και τα κακά του)
Θεωρώ ότι έγινε μια παρανόηση από τη giota σε μια δική μου αγανακτισμένη φράση, εκφράστηκε απότομα κι αυτό ενόχλησε την Όλγα που είναι φίλη και ξέρει πρόσωπα και πράγματα...
Ωστόσο γ΄αυτό είναι ο διάλογος για να ξεκαθαρίζει τις παρεξηγήσεις...
Κι όσο για το σεβασμό στους αμόρφωτους giota όλοι εδώ μέσα σε διαβεβαιώνω ότι τον έχουμε... αλλά άνθρωποι είμαστε και μας πονάει ενίοτε αυτή η αμορφωσιά...
Καλημέρα σε όλους.
Ναι, καλή μου Πανδώρα, έτσι είναι όπως τα λες. Ο άνθρωπος ονειρεύτηκε έναν καλύτερο κόσμο, το όνειρό του μετατράπηκε σε εφιάλτη και έμειναν τώρα μόνα τους τα καθάρματα να αλωνίζουν. Να μετατρέπουν τα πάντα σε εμπόρευμα, να ντοπάρουν και να εκπορνεύουν τους πάντες και τα πάντα.
Έφαγα άγριο ξύλο σε διαδηλώσεις στα δεκαεφτά μου χρόνια, ξέρω πολύ καλά αυτά που περιγράφεις και αισθάνομαι αγάπη και εκτίμηση γι' αυτά τα παιδιά. Αυτά τα παιδιά είναι η μοναδική μας ελπίδα. Ας κρατήσουν ψηλά το κεφάλι κι ας κρατήσουν ζωντανό το όνειρό τους. Όσο μπορούν.
Πήρε φωτιά και το ιστολόγιό σου Τόλη μου!
Ως Ουρανία, δεν βλέπω λόγο ανησυχίας,είναι από τις φωτιές που ανάβουμε για να ζεσταθούμε...
Γύρω της όλη η παρέα, μιλάει, νιώθει,βγάζει τη ψυχούλα της!
Ως Όλγα,βάζω στην παρέα ένα ποτήρι κρασί και πίνουμε στην υγειά μας!
Ποιητή μου, επίτρεψέ μου να σε σερβίρω πρώτο!
Τζούλια μου, αποθανάτισε τη στιγμή,όπως εσύ ξέρεις!
Θέλω να είμαι απόλυτα σαφής, Γιώτα. Έβγαινα και βγαίνω πάντα μπροστά με το όνομά μου και αναλαμβάνω τις ευθύνες των λόγων και των πράξεών μου. Έχω δεχτεί πολλές υβριστικές και συκοφαντικές επιθέσεις από ανθρώπους που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία τους. Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν, έχω μεγάλη ευαισθησία σ' αυτό το θέμα.
Τα όσα λέει η Τζούλια είναι σωστά και όλοι γνωρίζουμε τους περιορισμούς αυτού του μέσου. Δεν είμαι όμως διατεθειμένος να ανεχτώ στα ιστολόγιά μου προσωπικές επιθέσεις και προσβλητικούς υπαινιγμούς από οποιονδήποτε προς οποιονδήποτε άλλο. Είμαι παιδί της αλάνας και δεν μπορείς καν να φανταστείς πώς μπορώ να απαντήσω.
Πέρα λοιπόν από θεωρίες και εγκεφαλικές συλλήψεις και τις οποιεσδήποτε ακαδημαϊκές περγαμηνές σου, θα πρέπει να διαχειρίζεσαι προσεκτικά την ανωνυμία σου. Για να είμαστε όλοι αγαπημένοι και μια καλή παρέα και να αποδεικνύουμε εμπράκτως τον σεβασμό μας προς τους άλλους και τις απόψεις τους.
E, τώρα ότι είσαι ψυχούλα και μπαχτσές, το ξέρουμε όλοι. Είτε ως Όλγα είτε ως Ουρανία. Τυχερός ο μπαγάσας ο Σαλονικιός σου.
Τρελαίνομαι για τη συμφιλίωση μετά από τον καυγά. Τον φιλικό, τον ερωτικό, τον οποιονδήποτε. Φωτιά είναι κι αυτή και θαλπωρή. Πέρασε μου το ποτήρι!
είναι απίστευτα όλα αυτά που συμβαίνουν...
εκλεισα την τηλεοραση γιατι δεν αντεχα αλλο. καθε ζαπινγκ σου "προσφερει" διαφορετική εικόνα της φρίκης.
όπως κάποτε είχες πει κι εσύ Ποιητή, όταν έκανα ανάρτηση για το κλείσιμο της Βουλής, έκλεισαν το μπερντέ. Γιατί όπως πολύ σωστά εννοούσες πρόκειται γαι καραγκιόζηδες που σε κάθε ευκαιρία το αποδεικνύουν.
Δε μπορει να μου φυγει απ το μυαλο η εικονα του ανθρωπου που δουλεψε μια ζωη για να δει την περιουσια του να χανεται μεσα σε 3 λεπτα. Η εικονα του ανθρωπου που θα "λαδωθει" μετα τις καταστροφες απ την εκαστοτε κυβερνηση με ενα τριχίλιαρο για να μαζεψει ο,τι μπορέσει απ τα κομμάτια του. Η εικόνα του μελλοντικού ψηφοφόρου, που σπρωχνεται απ τα χερια των Δυνατών προς την καλπη.
αίσχος.-
Και σας παρακαλώ μη χρησιμοποιείτε τον αγαπημένο μου "Καραγκιόζη" ως βρισιά.
Μικρός έχω παίξει Καραγκιόζη, μεγαλύτερος τον μελέτησα και τον τελευταίο καιρό έχω κάνει μία μεγάλη σειρά με ζωγραφιές του.
Είναι η φιγούρα του απλού λαϊκού ανθρώπου που αγωνίζεται να επιβιώσει, χτυπώντας διαχρονικά ως αυγό τον βράχο που λέγεται εξουσία.
Και κάτι άλλο:
Ο έρωτας και ο καυγάς είναι σαν τον πόλεμο. Αρχίζουν εύκολα μα δύσκολα τελειώνουν.
Πιστεύω με τις εξηγήσεις που δόθηκαν, τελείωσε οριστικά ο καυγάς σε αυτό το όμορφο ιστολόγιο και δεν θα τελειώσει ποτέ ο έρωτας.
Η οργή μας είναι απόλυτα δικαιολογημένη, Χριστίνα μου, η έκπληξη όμως όχι. Έπρεπε να το περιμένουμε και, αν δεν το εμποδίσουμε, είμαι βέβαιος ότι θα ξαναγίνει τα επόμενα χρόνια. Το θέμα τώρα δεν είναι τα συναισθήματά μας αλλά η πράξη μας. Να αναλάβει ο καθένας μας τις προσωπικές του ευθύνες για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα μας.
Κάνε κάτι κι εσύ επιτέλους με τις μαγικές δυνάμεις σου;
Υ.Γ. Και κάτι που δεν ξέρεις. Μας ζηλεύουν. Ζηλεύουν την πόλη των φαντασμάτων και θέλουν να έχουν οπωσδήποτε βουνά των φαντασμάτων γύρω από την Αθήνα.
Ντίνο, μου έχεις δημιουργήσει αναστολές. Ομολογώ ότι πήγα κι εγώ αυθόρμητα να χρησιμοποιήσω τη λέξη Καραγκιόζηδες για την εκάστοτε παράσταση των κυβερνητικών παραγόντων αλλά αναλογίστηκα την ευαισθησία σου και τη διέγραψα. Φοβάμαι όμως ότι ο χαρακτηρισμός έχει καθιερωθεί και μάταια προσπαθείς να του προσδώσεις μια διαφορετική χροιά.
Αν καταλαβαίνω καλά, ειρηνοποιέ μου, μας λες το περίφημο «αφήστε τα μίση κι αρχίστε ... τον έρωτα». Δεν έχει ομοιοκαταληξία αλλά εκτιμώ ιδιαίτερα τις αγαθές προθέσεις σου.
POET σου έστειλα στο mail σου την οργή μου για την ΝΤΡΟΠΗ !
Πού είναι η ελπίδα ;
Δες τι έγραψε ο γιός μου και μου το έστειλε και δε μιλιέται....
Άκουσες μάνα ;
Τα πεύκα λέει φταίνε που φυτρώνουν
εκεί που σίδερα και λάσπη
οραματίζονται οι άθλιοι
της νέας τάξης
Αυτά που χρωματίζουνε παράνομα
του νόμιμο μαύρο συμβόλαιο
του μέλλοντός μας.
Άκουσες μάνα ;
Εμείς φταίμε λέει
που αχάριστα ζητάμε λίγο χρώμα
στο όλο γκρί της κάθε μέρας μας.
Εμείς που ζητιανεύουμε ξεδιάντροπα
απ΄την πατρίδα μας αγάπη .
Άκου μάνα !!!
ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ !!!!!
Φωτιά στην ψυχή μας .
Τσιμέντο στην καρδιά μας .
Στάχτη τα όνειρά μας .........
Δημήτρης
Τι να του πω POET;;;;;
"Ας κρατήσουν ψηλά το κεφάλι κι ας κρατήσουν ζωντανό το όνειρό τους. Όσο μπορούν." Μεταφέρω τα λόγια σου Τόλη που έγραψες πιο πάνω. Και να προσθέσω. Όλοι μαζί να φωνάξουμε πως κανένας δεν έχει δικαίωμα να χαλάσει το όνειρο των παιδιών μας να ζήσουν με αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη.
Εγώ τα έγραψα, Ανδρέα μου, αλλά δες τι γράφει ο γιος της Υακίνθης λίγο πιο πάνω.
Υακίνθη μου, να του πεις να μην απογοητεύεται τόσο εύκολα. Να του πεις να αγωνιστεί όπως αγωνίστηκαν και οι προηγούμενες γενιές. Γιατί τίποτα δεν είναι αυτονόητο, τίποτα δεν χαρίζεται και τα όνειρα μπορούν να ανθίσουν μέσα στη στάχτη. Αυτή είναι η μοίρα του ανθρώπου, ο αγώνας.
Can I link to your post?
Δημοσίευση σχολίου