β'
Τώρα, Κύριε, γνωρίζω πως ήταν η μορφή σου
μες στη γλυκιά παράδοση του δειλινού.
Θυμούμαι τον πατέρα μου όρθιο
στην πόρτα της αυλής,
με τ' ανθηρά του χέρια να θροϊζουν
στις τσέπες του παντελονιού.
Δεν σκέπτεται τίποτε ή το πολύ πολύ
πως θα πρέπει να μπαλώσει τη σκεπή
τώρα που άνοιξε ο καιρός.
Κι όμως κάτι σ' εκείνο το βαθύ
γαλάζιο του απογεύματος τον πείθει
πως νίκησε τον θάνατο
-κάτι σαν αίσθηση άνεσης
μέσα στα φρεσκογυαλισμένα του παπούτσια.
Γιώργος Μπλάνας
από τη συλλογή Η αναπόφευκτη ανθηρότητά σου, 1990
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Η άνεση της αίσθησης πως νίκησες το θάνατο, έρχεται όταν δεν το φοβάσαι. Τότε μπορείς και ζεις ελεύθερος χωρίς συμβιβασμούς. Και έτσι "ακούγεται ακέραια η ψυχή". Στίχοι δικοί σου που είναι μόνιμα αναρτημένοι στο blog μου.
Μεγάλη κουβέντα, Ανδρέα μου, να πει κανείς ότι δεν φοβάται τον θάνατο. Και μεγάλο επίτευγμα. Ίσως όλη η τέχνη, όλη η ανθρώπινη δημιουργία να είναι μια απόπειρα να υπερνικήσει κανείς αυτή τη συντριπτική αίσθηση. Να αφήσει ένα ελάχιστο ίχνος της πρόσκαιρης, της μάταιης παρουσίας του στον κόσμο.
Με τον Γιώργο Μπλάνα ήμασταν μαζί σε μια συζήτηση για την ποίηση τον 21ο αιώνα στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου πριν δυο μήνες περίπου.
Εκτός από σημαντικός ποιητής, είναι ένας πολύ σοβαρός, συγκροτημένος και άριστα ενημερωμένος άνθρωπος των γραμμάτων.
Εύχομαι όταν γεράσω..να σου μοιάζω λιγάκι..στη σοφία, την γλύκα της αποδοχής, στον αβίαστο τρόπο που αγαπάς.Πέρασα για να σου πω καληνύχτα ..και ευχαριστώ ..για αυτό το Ολγααα..Τόσο μα τόσο ζεστό που ήταν!!
Είναι περισσότερο η φύση του κάθε ανθρώπου, Όλγα μου, και όχι η ηλικία. Χαίρομαι όταν βλέπω παλιούς φίλους (για δες τι κάνει το διαδίκτυο) και το εκφράζω αυθόρμητα. Όπως κι εσύ τώρα, πολύ πριν τα χρόνια κάνουν αμφίβολο το προνόμιο αυτό.
Καλημέρα και καλή συνέχεια στις διακοπές σου.
Δημοσίευση σχολίου