Παρασκευή 17 Ιουλίου 2009

Ανέστια (2)


Με το πολύ μικρό και πολύ ωραίο αυτό ποίημα, που εκφράζει απόλυτα κι εμένα, τελειώνει το αφιέρωμα στην ποίηση του Τάσου Κουράκη. Μάλλον μικρή η ανταπόκριση αλλά ενθουσιώδης. Ελπίζω οι φίλοι που βρίσκονται στις αμμουδιές να βρουν τον χρόνο αργότερα και να ανατρέξουν στα ποιήματα του σημαντικού αυτού ποιητή και ακτιβιστή της αριστεράς.


- Θα πάμε στην κορυφή
- Μα δεν έχει δρόμο
- Ίσως γιαυτό

Τάσος Κουράκης
από τη συλλογή Ιερωτικόν, 2009
ενότητα Ανέστια





40 σχόλια:

Αγγελικούλα είπε...

Μα, αν είχε δρόμο, τότε θα μπορούσαν να πάνε όλοι!

Ο καθένας μόνος του μπορεί να χαράξει τον δικό του δρόμο προς την κορυφή.

Καλημέρα σας.

Poet είπε...

Δεν υπάρχει δρόμος, Λίνα μου, συλλογικός ή ατομικός. Και είναι φυσικό να μην υπάρχει αφού ούτε κορυφή υπάρχει. Ο καθένας τραβάει στην ανηφόρα του μέχρι να πέσει η νύχτα. End of story.

Αν όμως δεν υπήρχαν οι ρομαντικοί όπως ο Τάσος, θα σάπιζαν όλοι βολεμένοι στα πεδινά. Καλύτερα η αιώνια ανάβαση, έστω και χωρίς ελπίδα.

Appelsinpigen είπε...

και να που ξεκλέβω λίγη ώρα απ' τις αμμουδιές!

κι εγω για την κορυφη εβαλα πλώρη,
αλλά το δρομο το σκαβουμε με τα χερια μας ...

ολα θα γινουν...

καλο καλοκαιρι Ποιητη!

ελπίζω να τα ξαναπούμε!

pandora είπε...

όμορφος ο στίχος του Τάσου Κουράκη...
είναι αλήθεια πως η αριστερά ήταν πάντα αυτό...ένας δρόμος για την κορυφή, σχεδόν ουτοπικός...

Καλό σου μεσημέρι poet...

Poet είπε...

Το ξωτικό στην αμμουδιά!!! Τυχεροί παραθεριστές.

Και βέβαια θα τα ξαναπούμε. Διότι, συν τοις άλλοις, πουθενά δεν αναφέρεται πώς περνάνε τα ξωτικά τις διακοπές τους. Ούτε στα επιστημονικά συγγράμματα, ούτε καν στα παραμύθια. Και πρέπει να ενημερώσεις την πονεμένη ανθρωπότητα αφού, όπως μου φαίνεται, είσαι η μόνη μας ελπίδα για την κορυφή.

55fm είπε...

Eδώ, η ουτοπία οργανώνεται...
Η ανάβαση σε χωμάτινο δρόμο πάντα με γοήτευε, με παρέα ή μόνη.
Όπως και οι εντούρο μοτοσικλέτες, για χώμα που δεν κολλάνε στις λάσπες!
Ονειροπόλα,βουνίσια και φοβική με τις κορυφές καθότι την υψοφοβία μου τη διαθέτω,ανεβαίνω το χωμάτινο δρόμο μου, με στόχο τη διαδρομή και όχι την κορυφή!
Καλό απόγευμα!

Dinos-Art είπε...

Μια ζωή, η ζωή τραβά την ανηφόρα με ή χωρίς σημαίες, με ή χωρίς ταμπούρλa. Σημασία η επιβίωση, κάθε μέρα κέρδος.
Κουνώ μαντήλι σε όλους στις νησιώτικες και μη αμμουδιές, από παραλία κέντρο Θεσσαλονίκης.
Χάρμα να βλέπεις άδεια πόλη και να την περπατάς παρά τη ζέστη. Κοντοπαντέλονο, λευκο-ριχτή-πουκαμίσα, τζόκεϊ. Γουστάρω τουρίστας στη γενέθλια πόλη.
Δυο εβδομάδες πριν εκτός, στο σπίτι στην Παραλία Διονυσίου Χαλκιδικής,βρωμισμένη από τους χειμάρρους. Άχρηστοι άνθρωποι, τριάντα χρόνια η ίδια κολώνια. Μόνο να σου τα αρπάζουν. Τους βρήκαμε με κάρα και τώρα Mercedes και τζιπάκια. Τιμωρία τους, άδεια μαγαζιά, ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα. Έχει ο καιρός γυρίσματα.
Να περνάτε όλοι καλά.

Poet είπε...

«Είμαστε ρεαλιστές, ζητάμε το αδύνατο». Μάλλον δεν πρόφτασες αυτό σύνθημα, Πανδώρα.

Ανήκω κι εγώ σ' εκείνους που πίστεψαν και είδαν τα πάντα να προδίδονται, τα πάντα να διαψεύδονται. Όμως αυτό που ονομάζει ουτοπία ο καθημερινός τριγύρω θάνατος είναι η αυριανή πραγματικότητα. Είναι εγώ, είναι εμείς, οι λίγοι, οι ρομαντικοί, είναι ο κόσμος όλος και είναι αδιαπραγμάτευτο. Όσα χρόνια και να χρειαστούν, όσες γενιές και να χρειαστούν.

Καλό σου απόγευμα.

Poet είπε...

Δεν πρόλαβα να απαντήσω και να που κατέβηκε στα εγκόσμια ένα πλάσμα τ' ουρανού! Ποια άλλη απόδειξη χρειάζεται ότι η ουτοπία είναι εφικτή;

Άλλη μία σύμπτωση, Ουρανία. Κι εγώ ήμουν και συνεχίζω, σε κάποιο βαθμό, να είμαι ακροφοβικός. Όμως γενναιότητα δεν είναι να μη φοβάσαι, γενναιότητα είναι να φοβάσαι και να κοιτάζεις κατάματα τον φόβο σου, να τον υπερνικάς.
Όπως λέει και η τρίτη εντολή του Καζαντζάκη : «φτάσε εκεί που δεν μπορείς».

Καλό απόγευμα, δισυπόστατη.

Poet είπε...

Ε, θα μπορούσε να λείπει από τη σύναξη ο ζωγράφος μας;

Ντίνο μου, περιγράφεις γλαφυρά την αναγκαιότητα της ουτοπίας. Πράγματι έχει ο καιρός γυρίσματα. Να πεταχτούν τα αυτοκίνητα στις χωματερές, οι πόλεις να ξαναγίνουν ανθρώπινες, οι αμμουδιές φιλόξενες, οι ξενοδόχοι, οι χωρικοί, οι μαγαζάτορες πεντακάθαροι, ολιγαρκείς και γενναιόδωροι. Να επικρατήσει η ανθρώπινη αλληλεγγύη παντού. Το όνειρο να γίνει πραγματικότητα.

Καλά, μην κάνεις έτσι. Ο άνθρωπος ζει ακόμη την προϊστορία του. Κάποτε θα πάψει να είναι σαρκοβόρο. Κάποτε όλα αυτά που ζούμε τώρα θα φαίνονται σαν ένας μακρινός και εφιαλτικός μεσαίωνας.

Dinos-Art είπε...

Μήνυμα από την κόρη μου που συμμετέχει σε μουσικό σεμινάριο στα Ανώγεια Κρήτης, επτακόσια μέτρα υψόμετρο, με εκδηλώσεις για τον Μάνο Χατζηδάκη:

"Μπαμπά δεν είναι παντού όπως στη Χαλκιδική. Εδώ άνθρωποι αγνοί και φιλέξενοι, περιποίηση σε πεντακάθαρα μαγαζιά, μερίδες μεγάλες με λιχουδιές και κρητικές σπεσιαλιτέ, άφθονο το κρασί δώρο με φρούτα τοπικά και γλυκά.
Αύριο έχει παραδοσιακό γάμο. Ντουντούκιες γυρνάνε συνέχεια παντού και προσκαλούν όλο το χωριό, ενώ οι μπαλωτιές παίρνουν και δίνουν".

Μήπως αυτοί είναι πιο μπροστά από μας;

Τζούλια Φορτούνη είπε...

"οι υψηλές θέσεις της κοινωνίας μας είναι σαν την κορφή της πυραμίδας...
φτάνουν μόνο οι αετοί και τα σκουλήκια"
θέμα έκθεσης που θυμάμαι από τη β΄λυκείου...
έκτοτε αναρωτιέμαι ποια "κοινωνική ρύπανση" εξαφάνισε το είδος...

την καλησπέρα μου σε όλη την παρέα

Poet είπε...

Είδες; Δεν πρόλαβα να το πω και η ουτοπία χτύπησε στην Κρήτη. Γενικά μου αρέσουν οι Κρητικοί από την εποχή που ήμουν στη Σχολή Πεζικού στο Ηράκλειο. Έχουν μια λεβεντιά.

Poet είπε...

Να και η Τζούλια που επέστρεψε από τη Δονούσα (το μαύρισμα δεν φαίνεται στην εικόνα).

Πράγματι, οι αετοί τείνουν να εκλείψουν, Τζούλια μου. Εγώ βλέπω μόνο σκουλήκια στην κορυφή της πυραμίδας. Και η κοινωνική ρύπανση ονομάζεται χρήμα. "Everything has a price" κατά τους πρώτους διδάξαντες.

Poet είπε...

Σίγουρα ζηλεύετε το κορίτσι με το πλατύγυρο καπέλο πάνω από τον κολπίσκο. Όποιος βρει ποια είναι ως αύριο το πρωί, κερδίζει ένα χαμόγελό της.

Dinos-Art είπε...

Τζούλια, Τζούλια, Τζούλια!!!!
Περιμένω γλυκό χαμόγελο.
Καλημέρα σε όλους.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

αν κι ο Τόλης με "πρόδωσε" πώς μπορώ να σου απαρνηθώ ένα γλυκό χαμόγελο Ντίνο μου;

μια καλημέρα κι από μένα σε όλους

55fm είπε...

Καλημέρα στην παρέα!
Πραγματικά στην Κρήτη απολαμβάνεις πολλά πράγματα με τρόπο ανοιχτόκαρδο!
Τζούλια μου,η φωτογραφία θυμίζει πανέμορφη εποχή!
Γέμισε χαρά, το "σπίτι σου" Τόλη μου!

Poet είπε...

Όχι, καλέ, σε αναγνώρισε μόνος του. Με λογικούς συλλογισμούς. Είπε, «μαυράκι είναι, αφρικανάκι, ε, ποιά άλλη θα είναι;» Κι ακόμη, ήθελε να δει την αντίθεση στο χαμόγελο με τα λευκά σου δόντια.

Poet είπε...

Ναι, Ουρανία μου, αλλά δεν έχει εμφανιστεί ακόμη ο περίφημος φωτογράφος της Δονούσας. Για να συμπληρωθεί η παρέα.

το πετάλι είπε...

"Όσα Βουνα κι αν ανεβείτε,
απ'τις κορφές τους θ’ αγναντεύετε αλλες κορφές,
ψηλότερες, μιαν αλλη πλάση ξελογιάστρα
και στην κορφή σα φτάστε την κατάψηλη
πάλε θα καταλάβετε πως βρίσκεστε
σαν πρώτα κάτου απ'όλα τ'άστρα."
(Κ. Παλαμάς, "Ο δωδεκάλογος του γύφτου")

ως "φωτογράφος - περιηγητής" της Δονούσας,
φωνάζω "παρόν" στο προσκλητήριο του "καπετάν-Τόλη"
και
στέλνω την καλημέρα μου και τα φιλιά μου
σε όλη την παλιοπαρέα...

Poet είπε...

Επιτέλους, Νίκο. Μας απάντησες ποιητικότατα. Έχω στο σαλόνι μια συγκλονιστική φωτογραφία του Κωστή Παλαμά. Κι όσο κι αν έχει ξεχαστεί σε μια εποχή που κυριαρχούν τα εγκεφαλικά ποιητικά αποκυήματα, εγώ πάντα θα θυμάμαι ότι έχει γράψει μερικά από τα ωραιότερα ποιήματα που έχω διαβάσει.

το πετάλι είπε...

Τόλη μου,
συμφωνώ γι αυτά που λες για τον συμπατριώτη μου (Μεσολογγίτης γαρ)
Κώστή Παλαμά...

και για τα σημερινά "εγκεφαλικά ποιητικά αποκυήματα" θα συμφωνήσω...
(αλήθεια, μήπως έλαβες ένα πριν λίγο;)

Τζούλια Φορτούνη είπε...

η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι μια από τις "κορφές" που κατακτήσαμε...
η θέα αποζημίωση για τη μιάμιση ώρα ανάβασης μες στον καυτό ήλιο του μεσημεριού...
αλλά αφού εύκολα βρήκατε το όνομα του κοριτσιού...βρείτε και το όνομα της παραλίας...
ο τυχερός κερδίζει ένα μικρό κοχύλι από το βυθό της...

Poet είπε...

Το έλαβα, το τύπωσα και θα το δω προσεκτικά σε λίγο. Με μια πρώτη ματιά, θα έλεγα ότι υπάρχει μια έντονη λεξιλαγνεία. Έχει όμως και κάτι που μου αρέσει.

Σκοπεύω, ως συνήθως, να κάνω τις προτάσεις μου στην ποιήτρια, η οποία, ως συνήθως, θα τις απορρίψει.

Poet είπε...

Α, τώρα μας βάζεις δύσκολα. Όταν μάλιστα επιλογή μας είναι τα καθιστικά αθλήματα. Εγώ αποσύρομαι. Αφού, επιπλέον, έχω ήδη κερδίσει ένα ποίημα.

Μαρία Δριμή είπε...

Ανακουφιστική μια βόλτα στο λιβάδι μετά από τον καυτό ήλιο και την άρμη της θάλασσας! Ενδιαφέρουσα η γραφή του Τάσου Κουράκη.
Πολλά πολλά αρμυρά φιλιά με άρωμα αντιηλιακού γνωστής εταιρείας!..

Poet είπε...

Μαρία, τι ευχάριστη έκπληξη! Ενώ είχα συμβιβαστεί με τη σκέψη ότι θα σε δούμε τον Σεπτέμβρη πια. Και το ποίημα της Χλόης παραπλεύρως, με μια έννοια βέβαια φιλική, αφορούσε κι εσένα. Όμως η Χλόη έχει γράψει κι ένα ποίημα με τίτλο «Με», το οποίο πλέον υπερισχύει. Ευτυχώς.

55fm είπε...

Απ' τα παιδικά μου χρόνια
πάντα ονειροπολούσα
να σε πάρω με μια βάρκα
να σε πάω στην Δονούσα"
Τζούλια μου αφιερωμένο!
Μήπως μη μπορώντας να αποχωριστείς το λιβάδι σας, όλοι οι δρόμοι σε οδήγησαν, στο λιβάδι της Δονούσας;
Τόλη μου, θα δείξει αν το βρήκα...
Την προσπάθειά μου, την έκανα!

Poet είπε...

Oυρανία μου, υποπτεύομαι ότι η Μωβ ζητούσε ένα συγκεκριμένο όνομα της παραλίας, την οποία απαθανάτισε με την ηλιοκαμένη παρουσία της. Αρμόδια όμως να απαντήσει είναι η ίδια.

Κατά τα άλλα, έχεις απόλυτο δίκιο. Όπως λέει και ο Καβάφης στο περίφημο ποίημα του : «Το λιβάδι θα σε ακολουθεί. Για τη Δονούσα μην ελπίζεις, δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό ...»

55fm είπε...

Τόλη μου, για την παραλία Λιβάδι της Δονούσας, έγραψα ότι μπορεί να επισκέφτηκε η Τζούλια μας!
Θα περιμένουμε και οι δυο την απάντησή της!

Poet είπε...

Ααααχ, έχεις δίκιο, εγώ το παρανόησα. Πού να ξέρω ότι έχει παραλία με το όνομα Λιβάδι στη Δονούσα! Ελπίζω να το επιβεβαιώσει η Τζούλια με την απάντησή της.

Πάντως, εγώ αποκλείεται να πάω ποτέ εκεί. Όπως έγραψε και ο Ανδρέας Κάλβος : «θέλει αρετήν και τόλμην η ... πεζοπορία».

Τζούλια Φορτούνη είπε...

καταπληκτικό το έμμετρο...Όλγα μου
και φυσικά πρόκειται για την πανέμορφη παραλία Λιβάδι της Δονούσας...που ευτυχώς έχει πρόσβαση μόνο με τα πόδια...
δώρο λοιπόν ένα κοχύλι...
κι όσο να βρεθεί η ευκαιρία να επιδοθεί δια ζώσης...μια εικόνα που έφτιαξα για σένα...
κι επειδή δεν είχα φωτογραφία σου, βρήκα κάποια που σου μοιάζει...

55fm είπε...

Tι πανέμορφη εικόνα!
Τζούλια μου,σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!
Με συγκίνησες!
Τόλη μου,το λιβάδι ακολουθεί την αγαπημένη Τζούλια μας!
Σας αγκαλιάζω και τους δυο και γύρω μας,απλώνονται απέραντα λιβάδια!

το πετάλι είπε...

το επιβεβαιώνει κι ο φωτογράφος

είναι η πανέμορφη και απόμερη παραλία "Λιβάδι"

3 ώρες συνολικά δρόμος(να πας και να γυρίσεις - με τα πόδια)
ανηφόρες ατέλειωτες
αλλά σε αποζημιώνει η θάλασσα και ο βυθός...

Όλγα, "έμπειρη των Κυκλάδων καπετάνισσα"

το βρήκες!!!

(όσο για σένα Τόλη,
σακίδιο, αθλητικό παπούτσι
και την επόμενη φορά θα ακολουθήσεις...)

Poet είπε...

Eκτιμώ τα απέραντα λιβάδια, Όλγα μου, και τις πεζοπορίες του Νίκου και της Τζούλιας. Νομίζω όμως ότι έχω μια καλύτερη ιδέα, Νίκο. Να παίζω εγώ τάβλι στο καφενεδάκι του χωριού (με καφέδες, αναψυκτικά κτλ)και μου λέτε μετά εσείς για τις ομορφιές που είδατε.

55fm είπε...

Φωτογράφε εύγε!
Είναι μπόλικη η διαδρομή,αλλά χαλάλι της!
Κυκλάδες και ξερό ψωμί, Νίκο μου!
Η ιδέα του Τόλη δεν είναι κακή...
Αντιαθλητικός τύπος είμαι κι εγώ,αλλά το περπάτημα μ΄αρέσει!
Εκείνα τα γυμναστήρια,δεν αντέχω!
Φιλιά!

Poet είπε...

Μπορεί να μην είμαι αθλητής, είμαι όμως φίλαθλος. Κι εσείς οι τρεις να ξέρετε ότι έχετε εξασφαλισμένο το χειροκρότημά μου για τις επιδόσεις σας στο περπάτημα.

το πετάλι είπε...

ωραία λοιπόν,
ο Τόλης αναλαμβάνει να έχει έτοιμο το ουζάκι και το μεζέ της επιστροφής,

Όλγα,
ετοιμάσου να ακολουθήσεις...

Poet είπε...

Όταν γυρίσετε, Νίκο, και εν μέσω ουζοποσίας, θα σας διαβάσω την περίφημη «Ωδή σε μια ρομαντική πεζοπορία». Το ένα Λιβάδι θα ανταμείψει (ή τιμωρήσει) το άλλο.