Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
16 σχόλια:
Να μιλάμε απλά αλλά και να βλέπουμε την ομορφιά και στα πιό απλά πράγματα που είναι δίπλα μας και συνήθως δεν προσέχουμε, απορροφημένοι από τα μεγάλα λόγια και τους δαίμονες που μας τριγυρίζουν.
***"Μακριά απ'τα μεγάλα γενικά θέματα, σκύψτε σε κείνα που σας προσφέρει η καθημερινότητα. Ιστορήστε τις θλίψεις και τους πόνους σας, τους φευγαλέους στοχασμούς σας, την πίστη σας σε κάποιαν ομορφιά - ιστορήστε τα όλα τούτα με βαθιά, γαλήνια, ταπεινή ειλικρίνεια, και μεταχιριστείτε, για να εκφραστείτε, τα πράματα που σας περιτριγυρίζουν, τις εικόνες των ονείρων σας και τις πηγές των αναμνήσεών σας..."
(Rainer Maria Rilke)
Ευτυχισμένα γενέθλια "Λιβάδι" και μακροημέρευση συντελεστών και φίλων.
Γιορτάζει το λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται;
Είναι ολοφάνερο..!
Ολοκαίνουργια φορεσιά!
Απαλή, τρυφερά ,κεντημένη στο χέρι, με μεράκι και ψυχή!
Κι ένα γράμμα, του Τόλη, που ξετυλίγει την όμορφη ιστορία του …
Τόλη μου, και ευλογημένε νονέ μου ,
απέραντο το λιβάδι σου, όπως και η ψυχή σου!
« Και νά 'χεις την ψυχή σου στά δάχτυλα, στα μάτια, στα ρουθούνια, στά χείλη. Από 'κει μιλάει ο κόσμος» έγραψε, ο Ελύτης.
Από ΄κει… μας μιλάς κι εσύ!
Ακούς, βλέπεις, νιώθεις… συλλαμβάνεις, με «ιερή» προσοχή τα μηνύματα, που εκπέμπονται από την έκρηξη των μυστικών της ζωής, στην ψυχή μας!
Δανείζομαι του Σαίξπηρ, το «Μίλα ψιθυριστά αν μου μιλάς για αγάπη»
Και ψιθυριστά, σας λέω…
Τόλη, Τζούλια, Λίνα, Ντίνο, σας ευχαριστώ, για ότι είδα, άκουσα, ένιωσα!
Εύχομαι, μέσα από την καρδιά μου, υγεία τίποτα άλλο,όλα τα άλλα τα πολλά, τα απλά, τα σπουδαία, υπάρχουν σε σας, και τα προσφέρετε υπέροχα!
Όμορφη συνέχεια...ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
Καλημέρα!
Εγώ τι μένει να πω απλώς ένα
ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
και ένα επίσης
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΑ
η καλύτερη επιλογή!
αυτό το ποίημα του Σεφέρη
θα πρέπει να το έχουν "ευαγγέλιο"
όλοι οι νέοι ποιητές
για να καταλάβουν πόση δύναμη κρύβεται
στα απλά λόγια
στη λιτότητα...
εξαιρετική η δημιουργία του Ντίνου
αποδίδει πλήρως
το "ονειρικό" στοιχείο
του "λιβαδιού"
Τόλη,
σπουδαίο το έργο σου,
ανακαλύπτεις διαμαντάκια…
τα σπέρνεις στο λιβάδι…
κι εμείς απολαμβάνουμε τους καρπούς…
Λίνα, Τζούλια,
χειραγωγείτε την τεχνολογία
για καλό της ποίησης
με τις μουσικές και τις εικόνες σας
μας οδηγείτε σε μια πολυαισθητηριακή προσέγγιση των ποιημάτων
χτίζοντας ταυτόχρονα γέφυρες μεταξύ των διαφόρων μορφών της τέχνης
Ντίνο, Όλγα και όλοι οι υπόλοιποι φίλοι
που περπατάμε, τρέχουμε,
παίζουμε κρυφτό και κυνηγητό,
ξαπλώνουμε, κυλιόμαστε κι ονειρευόμαστε
στην καταπράσινη χλόη του «λιβαδιού»…
χρόνια πολλά και καλά στο «λιβάδι» μας…
υγεία και δύναμη στον Τόλη και στα κορίτσια
να συνεχίσουν το έργο τους…
Προφανώς εννοείς τα γατάκια της γειτονιάς μου, το μεθυστικό άρωμα της φλαμουριάς που ανθίζει κάτω απ' το μπαλκόνι μου, τα γεράνια που φλέγονται στις γλάστρες και ιδίως, ιδίως τα θλιμμένα μάτια της όταν χαμογελάνε. Πώς να μην τα βλέπω, πώς να μην τα προσέχω, Ανδρέα μου;
Τι ωραίος ο Ρίλκε! Αχ, Ντίνο μου, ο μοναδικός τρόπος να αλλάξουμε τον κόσμο είναι να κάνουμε ένα ανθισμένο λιβάδι την ψυχή μας. Ο καθένας μας στην καθημερινή ζωή του και παρά τα τραύματά μας, παρά τη σκληρή πραγματικότητα.
Και να εργαζόμαστε σκληρά, όπως εσύ, με αφοσίωση, με αγάπη, με έμπνευση από την ομορφιά τριγύρω.
Ουρανία μου, είσαι ένα περιβόλι ή, καλύτερα, ένας μπαχτσές (όπως το γράφω). Με τα χορταράκια του, τα αγριολούλουδά του, τους καρπούς του, τα χρώματα και τις μυρωδιές του. Κι έναν χαρταετό να υψώνεται στο βαθύ γαλάζιο.
Από κει και πέρα, όλα είναι απλά, όπως λέει και ο Σεφέρης. Νομοτελειακά. Δίνεις. Αυτό κάνουν οι μπαχτσέδες από την αρχή του κόσμου.
Να είσαι πάντα ανθισμένη.
Κι εσύ, Τάσο μου, έχεις πλεόνασμα καρδιάς. Της καρδιάς που ξέρει ότι είναι μεγαλύτερη χαρά να δίνει κανείς παρά να παίρνει.
Καλή συνέχεια σε όλους μας.
Μια καλή, μια αγαπημένη παρέα είμαστε λοιπόν, Νίκο μου. Συμμαθητών στο δημοτικό που πήγαμε εκδρομή με τον αγαπημένο δάσκαλο και την αγαπημένη δασκάλα μας (που κι εκείνοι μαθητούδια είναι). Φέραμε κεφτεδάκια, ντολμαδάκια, σαλάτες, ό,τι έχει ο καθένας. Στρώσαμε πολύχρωμο τραπεζομάντιλο και πίνουμε κόκκινο κρασί.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία. Το ξέρουμε όλοι μας και καλύτερα το ξέρουν τώρα τα παιδιά της έκτης αταξίας.
Χρόνια πολλά στο Λιβάδι και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε σένα Τόλη που το ξεκίνησες και βέβαια στη Λίνα και στη Τζούλια για τις μουσικές και τις ονειρικές εικόνες. Το ιστολόγιο αυτό είναι όπως ακριβώς το είπες "δραστικό αντίδοτο στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας".
Η ομορφιά κρύβεται στα απλά αυτό ακριβώς νιώθω σ' αυτό το χώρο από τα ποιήματα μέχρι και τα σχόλια των καλών φίλων. Αν ποτέ ολοκληρωθεί η ανθολογία θα είναι πολύ μεγάλο το κενό τούτης της επικοινωνίας αν και το σπουδαίο έργο θα μείνει.
Υπέροχο και το έργο του Ντίνου!
Καλημέρα σε όλους!
Σε ευχαριστώ εκ μέρους όλων μας, Margo μου. Σωστό το «αν ποτέ» γιατί, εδώ που τα λέμε, δεν πιστεύω ότι κάποτε θα ολοκληρωθεί η ανθολογία. Με τόσα ποιήματα που δημοσιεύονται εδώ κι εκεί και τόσα ποιητικά βιβλία που εκδίδονται, το έργο αυτό είναι σαν να προσπαθείς να φτάσεις σ' έναν ορίζοντα που συνεχώς απομακρύνεται.
Καλό μεσημέρι.
χρόνια πολλά κι από μένα στο λιβάδι μας, που γεμίζει εποχές και χρώματα...
καταπληκτικός ο πίνακας του Ντίνου και οι μουσικές και τα ποιήματα, αλλά πάνω απ όλα συμφωνώ με τη margo πως το λιβάδι μας είναι ένας τόπος συνάντησης...θα έλεγα διαφορετικός απ΄ότι συνήθως βλέπει κανείς στα ιστολόγια...ξέρετε...χωρίς αυτήν την τυποποιημένη και παγωμένη ανταλλαγή επισκέψεων και φιλοφρονήσεων...κι αυτό οφείλεται φυσικά στον Τόλη που ξέρει να ζεσταίνει τις καρδιές μας
Συμφωνώ απόλυτα με τη Τζούλια. Είμαι βέβαιος ότι όλοι μας εδώ μιλάμε από την καρδιά και δημιουργούμε αυτή την αληθινά φιλική ατμόσφαιρα. Η τυπική ανταλλαγή επισκέψεων και φιλοφρονήσεων, ένα θλιβερό φαινόμενο στη λογοτεχνία γενικότερα, δεν αρμόζει σε μας και στους καλούς μας φίλους.
Να 'μαι κι εγώ 15η και... καταϊδρωμένη αλλά πολύ χαρούμενη με την επέτειό μας και με όλους τους φίλους που βλέπουμε τακτικά εδώ.
Τόλη, οι επιλογές σου μας ταξιδεύουν καθημερινά - αλλά και τη νύχτα - κυρίως τη νύχτα!
Να είμαστε όλοι καλά.
Μάλλον είσαι η άρια με την οποία τελειώνει η όπερα, Λίνα μου.
Καλό νυχτερινό ταξίδι.
Δημοσίευση σχολίου