Νοικοκυρεύτηκε τώρα τελευταία
Σκούπισε τα νερά από τα μάτια
Τακτοποίησε στα ράφια τα παράπονα
Καθάρισε από τα τζάμια τα φεγγάρια
Κι έκλεισε όλες τις πληγές στη θεραπεία
Δε βγάζει πια
Αυτό το άτακτο παιδί τον ΄Ερωτα
Να παίζει ολημέρα στην αλάνα σου
Ματωμένα γόνατα
Μόλις κάνα αδέσποτο θέλω
Απαιτεί ενδεχόμενα
Σβήνει τα φώτα και κοιμάται νωρίς
Όλα τα όνειρά του διπλωμένα προσεχτικά
Ούτε ένα εξέχει στο μέλλον
Μόνο καμιά φορά χαράματα
Που ξεπερνά η στάθμη σου επικίνδυνα τα όρια λυγμού
Ξυπνά ολόκληρος
Με κάτι ανήμπορα μαλώματα
Κι αρχίζεις πάλι τις φτηνές δικαιολογίες
Σωκράτης Ξένος
από τη συλλογή Σημύδες, 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Είναι που το σκοτάδι γίνεται πιο βαθύ λίγο πριν χαράξει και τα προσεκτικά διπλωμένα όνειρα ξεδιπλώνονται και...
.... βγάζεις το άτακτο παιδί να παίξει στην αλάνα σου. Δεν νοικοκυρεύτηκες ακόμα μου φαίνεται.
Μπα, και ούτε προβλέπεται να νοικοκυρευτώ σύντομα.
Μετανοείτε, αμαρτωλοί !
Δημοσίευση σχολίου