Περασμένα μεσάνυχτα σ’ όλη μου τη ζωή.
Σαν σε χαμηλωμένο Γαλαξία το κεφάλι μου βαρύ.
Κοιμούνται οι άνθρωποι με τ’ ασημένιο πρόσωπο, άγιοι
Που άδειασαν από τα πάθη κι ολοένα τους φυσάει
ο αέρας μακριά
Στον κάβο του Μεγάλου Κύκνου. Ποιος ευτύχησε, ποιος όχι
Και ύστερα;
Ίσα τερματίζουμε όλοι στερνά μένουν
Ένα σάλιο πικρό και στο αξύριστό σου πρόσωπο
Χαραγμένα ψηφία ελληνικά που το ένα στο άλλο ν’ αρμοστούν
αγωνίζονται ώστε
Η λέξη της ζωής σου η μία εάν ..
Περασμένα μεσάνυχτα σ’ όλη μου τη ζωή
Περνάν τα οχήματα της Πυροσβεστικής, για ποιαν από
τις πυρκαγιές
Κανείς δεν ξέρει. Σ’ ένα δωμάτιο τέσσερα επί πέντε
ντουμάνιασε ο καπνός. Προεξέχουν μόνον
Η κόλλα και το χαρτί και η γραφομηχανή μου. Πλήκτρα
Χτυπά ο Θεός και αμέτρητα είναι τα βάσανα έως το ταβάνι.
Κοντά να ξημερώσει μια στιγμή φανερώνονται
οι αχτές με κάθετα
Πάνω τους τα βουνά σκούρα και μωβ. Αλήθεια θα ‘ναι
φαίνεται ότι
Ζω για τότε που δεν θα υπάρχω
Περασμένα μεσάνυχτα σ’ όλη μου τη ζωή
Κοιμούνται οι άνθρωποι στο ‘να τους πλευρό, τ’ άλλο τους
Ανοιχτό να βλέπεις που ανεβαίνει κύματα
Κύματα η ζωή και να ‘ναι τεντωμένο το χέρι σου
Σαν του νεκρού τη στιγμή που του παίρνεται η πρώτη αλήθεια.
Οδυσσέας Ελύτης
από Τα ελεγεία της οξώπετρας, 1991
Συγκεντρωτική έκδοση Ποίηση (πέμπτη έκδοση, 2008)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
17 σχόλια:
Ο Ελύτης ήταν μύστης.Και τα λόγια του παράγουν σιωπή..Ξέρεις Τόλη..εκείνη την σιωπή..την πλήρη..που ότι ήταν να ειπωθεί ειπώθηκε..και έμεινε μόνο μια ανάμνηση..και η συνείδηση να διατρέχει σαν κύμα όλο σου το κορμί.Μια ανάμνηση..από μια στιγμή..που στ΄αλήθεια χώρεσε όλη σου τη ζωή.Η τελευταία ανάσα ..και μετα..σαν του νεκρού που του παίρνεται η πρώτη αλήθεια.Η πρώτη!!τότε!!στο τέλος..
Ωραία εξήγηση σε έναν αινιγματικό στίχο. Πιστεύω ότι χρειαζόταν σε όλους μας, Όλγα.
Καληνύχτα.
Tόλη μου,
εύχομαι μέσα απ΄την καρδιά μου κάθε επιτυχία στη σημερινή σου εκδηλώση!
Η σκέψη μου, θα είναι μαζί σας!
Φιλί και στη Τζούλια μας!
Υπέροχη να είναι η μέρα σου!
Ευχαριστώ θερμά Όλγα μου, Λόλα και Ουρανία (η έμφαση στο τελευταίο).
Η Τζούλια και ο Νίκος θα πάρουν το λεωφορείο των δώδεκα και ο Νίκος θα επιστρέψει με το μεταμεσονύκτιο. Φοβερά παιδιά!
Καλή σου μέρα.
Καλημέρα σε όλους,
θαυμάσια η χθεσινή βροχερή βραδιά.
Όλα ήταν υπέροχα. Ο Τόλης όπως πάντα λιτός αλλά εξίσου φωτισμένος από την κόκκινη φλόγα της ποίησης.
Για την Τζούλια και τις φωτογραφίες της, τι να πεις. Απλώς κοιτάς άλλαλος.
Εχθές πρώτη φορά άκουσα και είδα από κοντά και τον Ηλία Κουτσούκο, πολύ ωραίος, άμεσος, ευθύς, ειλικρινής.
Για όσους θέλουν να δουν μερικά φωτογραφικά στιγμιότυπα ορίστε δυο ιστολόγια που από εχθές - δεν άντεξα 12 το βράδυ τις περνούσα - τα φιλοξενούν.
το προσωπικό μου
http://tasosv.blogspot.com/
και της λέσχης ανάγνωσης
http://lesxianagnosis.blogspot.com/
Τόλη περιμένω το επόμενο.
Να συμφωνήσω κι εγώ ότι η ψεσινή βραδιά ήταν όμορφη.Ο Ηλίας Κουτσούκος έχει πάντα μιά διεισδυτική κριτική ματιά. Για τη Τζούλια έχω να πω ότι η παρουσίαση της και το ταξίδι αστραπή που έκανε με το σύζυγο της είναι άξια συγχαρητηρίων. Τζούλια σ' ευχαριστούμε. Ότι κάνεις το κάνεις πάντα με τη ψυχή σου. Ο Τόλης είναι ένας ποιητής και η γραφή του και στο μυθιστόρημα είναι ποιητική. Η περιγραφή του χώρου που εργάζεται ο ήρωας είναι γεμάτη από ποιητικό ρεαλισμό. Και τον χώρο τον ξέρω καλά. Και τους ανθρώπους του.
Να είναι καλοτάξιδο το "Έρημο νησί στην άκρη του κόσμου".
Αχ, βρε Τάσο μου, τι παιδί είσαι εσύ! Μας «φωτογράφισες» με διπλό τρόπο. Ένα «ευχαριστώ» δεν φτάνει. Το επόμενο βιβλίο θα είναι ποιητικό και είναι σχεδόν έτοιμο. Εάν θέλει το μεγάλο πνεύμα, θα εκδοθεί του χρόνου.
Με την ευκαιρία να αναφέρουμε ότι, από τις φωτογραφίες σου, η Λίνα γνώρισε επιτέλους τη φίλη της τη Τζούλια. Τα θαύματα του διαδικτύου («α, ώστε αυτή είναι τελικά η Τζούλια!)
Αρκετά από τα μέλη της παρέας μας εδώ ήταν παρόντα στην εκδήλωση. Εκτός από μένα, τη Τζούλια, τον Νίκο κι εσένα, ήταν η Λένα, ο Ανδρέας, η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα, δεν θυμάμαι τώρα ποιοι άλλοι.
Με πρόσκληση του φοβερού βιβλιοπώλη Ιορδάνη, πήγαμε μετά σε ουζερί της Αριστοτέλους και η πλάκα συνεχίστηκε μέχρι τη μία. Εκεί να δείς ειλικρίνεια ο Κουτσούκος.
Τα υπόλοιπα παρακάτω.
το μυθιστόρημα, η ποίηση, η κλασσική μουσική, η εικόνα και η τεχνολογία, σε μια αρμονική συνύπαρξη,
χθες το βράδυ στον Κυριακίδη
σε μια εκδήλωση πολιτιστική
(κι όχι πολιτική).
αισθάνομαι τυχερός που ήμουν εκεί,
Τόλη, σ΄ ευχαριστώ για την πρόσκληση,
ήταν μεγάλη τιμή για μας,
είμαι σίγουρος ότι το "έρημο νησί σου"
μόνο έρημο δεν θα μείνει...
εύχομαι πάντα η έμπνευση να σε κυνηγάει...
κι εσύ
δημιουργώντας
να ανταποδίδεις...
Έγραψα ένα σχόλιο ακόμη πριν από λίγο, Ανδρέα, αλλά μου το έφαγε ο δαίμων του διαδικτύου. Ας προσπαθήσω να το επαναλάβω.
Περιττό να πω ότι στο ουζερί λύσαμε όλα τα προβλήματα. Πολιτικά, κοινωνικά, λογοτεχνικά, ερωτοσεξουαλικά, ανεκδοτολογικά, ζωδιακά (ναι). Ο Ηλίας ήταν υπέρ της επιστήμης και της λογικής, εγώ φυσικά υπέρ των εξωγήινων, των μυστικών δυνάμεων και της δεισιδαιμονίας εν γένει.
Οι φήμες λένε ότι ο Ηλίας είναι ένα από τα ελάχιστα αρσενικά που έχουν απομείνει.
Πέρα από την πλάκα όμως, το σημαντικό ήταν ότι στην εκδήλωση ήρθαν πολλοί φίλοι μου. Από κάθε χώρο και από κάθε περίοδο της ζωής μου. Και μία έκπληξη. Ένας φίλος που είχα να τον δω 48 χρόνια και τον αναγνώρισα αμέσως.
Σ' ευχαριστώ, Ανδρέα μου. Τελικά, όλα τ' άλλα ελάχιστη σημασία έχουν μπροστά στην αγάπη. Όλη η ομορφιά του κόσμου είναι έργο αγάπης.
Καιρός όμως να έρθουμε στο πιο ωραίο ζευγάρι της βραδιάς. Στον Νίκο και τη Τζούλια. «Τι καλά παιδιά», όπως είπε και η Σοφία.
Για τη Τζούλια το είπε με δυο λόγια ο Ανδρέας. Το κάθε τι που κάνει, το κάνει πάντα με την ψυχή της. Για τον Νίκο αρκεί να πω ότι, μέσα σε 18 ώρες, έκανε με λεωφορείο τη διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Αθήνα. Για να είναι παρών στην εκδήλωση.
Εγώ ευχαριστώ λοιπόν τη Τζούλια κι εσένα, Νίκο. Σας ευχαριστώ για τις ευχές σας, για την παρουσία σας, για τη συμμετοχή σας. Μια εκδήλωση γίνεται ωραία από ωραίους ανθρώπους. Σαν κι εσάς.
Ξέχασα να αναφέρω την παρουσία ενός ακόμη ποιητή και φίλου από το διαδίκτυο. Του Ιωάννη Τσιουράκη (Ήχος πλάγιος ... μόνος). Χάρηκα τη γλυκύτητα και τη σεμνότητά του.
Δική μου η χαρά Τόλη.
Εμένα πάντως όσοι παρευρέθησαν στην συγκέντρωση θα με θυμούνται γιατί ήμουν μονίμως όρθιος και έψαχνα το πλάνο. Δυστυχώς η ψηφιακή μου είναι λιγάκι απαρχαιωμένη και από απόσταση δεν δίνει και το καλύτερο αποτέλεσμα, αλλά δεν ήθελα να ενοχλώ παραπάνω.
Κρίμα που δεν ήμουν και στην παρουσίαση του βιβλίου του αγαπητού μου Γ. Ρωμανού που ήσασταν ομιλητές εσύ και η Λένα. Ήμουν καλεσμένος στον γάμο του εργοδότη μου και δεν μπορούσα να φύγω. Δεν υπάρχουν καθόλου φώτο από εκεί;;
Ναι, συναντηθήκαμε και αλληλογνωριστήκαμε πολλοί στην εκδήλωση. Αισθάνθηκα κάτι ανάλογο με τους ήρωες του βιβλίου στο γραφείο του δικηγόρου.
Προσωπικά, ως αναγνώστης των βιβλίων του Τόλη, έχω ένα πλεονέκτημα. Ο Τόλης καταγάφει ήρωες, υπαρκτά πρόσωπα, τα οποία κι εγώ γνωρίζω λόγω της μακρόχρονης σχέσης μας. Μαζί στο Anatolia, μαζί στην Τράπεζα, μαζί στον Στρατό, παράλληλη διαδρομή, εκείνος ποίηση και λογοτεχνία, εγώ ζωγραφική, απιστώντας την ανώδυνα που και που με λογοτεχνία.
Ποιο είναι το πλεονέκτημα;
Διαβάζοντας, προσπαθώ από τα χαρακτηριστικά τους που αναλύει ο Τόλης να εντοπίσω ποιος φωτογραφίζεται.
Και βέβαια στο "έρημο νησί" γίνεται το ξεδίπλωμα ενός χώρου (Πλατεία Ελευθερίας και πέριξ) τον οποίο βιώνω επαγγελματικά εδώ και πενήντα χρόνια. Όμως διαβάζοντας τη λυρική περιγραφή του Τόλη, τον είδα διαφορετικά.
Εύχομαι καλή διαδρομή στο βιβλίο, με την επιφύλαξη να ζητήσω δικαιώματα από τις πωλήσεις, διότι χωρίς να με ρωτήσει αναφέρει το όνομά μου. Το ποσό των δικαιωμάτων θα διαθέσω για αγορά και τζάμπα μοίρασμα αυτοκολλήτων "Είμαι μα@@@@ς (*) -Παρκάρω όπου γουστάρω", κατά των ασυνείδητων οδηγών.
(*)Όχι το "είμαι γάιδαρος". Γιατί το πιο συμπαθητικό ζωάκι να θεωρείται βρισιά;
Καλημέρα, Τάσο. Οι φωτογραφίες σου είναι μια χαρά. Δεν ξέρω όμως για φωτογραφίες στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου. Με πρώτη ευκαιρία θα τον ρωτήσω. Το μεσημεράκι θα πιω καφέ με τη Λένα, ίσως να ξέρει εκείνη.
Υ.Γ. Πού να ήξερε ο Ελύτης τι κουβέντα θα γινόταν κάτω απ' τα ποιήματά του. Εμένα πάντως μου αρέσει. Χάνει η ανθολόγηση την όποια επισημότητα της, κι εγώ ποτέ δεν χώνευα τους επισήμους.
Άκου να δεις που ξέχασα τον Ντίνο ! Καλά που δεν ξέχασα και τον εαυτό μου.
Εδώ χρειάζεται μια διευκρίνιση. Γράφω βιβλία (πεζογραφίας εννοείται) που είναι αυτοβιογραφικά και βιβλία που είναι φανταστικές κατασκευές. Στα αυτοβιογραφικά λέω την αλήθεια μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας. Αποφεύγοντας, βέβαια, να αναφέρω ονόματα εκεί που θα υπήρχε κάποιο πρόβλημα. Τα φανταστικά βιβλία μου (κυρίως μυθιστορήματα), όπως το Έρημο νησί στην άκρη του κόσμου, είναι φυσικά προϊόντα μυθοπλασίας. Αυτό αναφέρεται και στην παρατήρηση στην αρχή του βιβλίου προς αποφυγή των οποιωνδήποτε τυχαίων ή κακόβουλων ταυτίσεων.
Και στα φανταστικά βιβλία τυχαίνει να υπάρχουν μερικά πραγματικά πρόσωπα. Εκείνα που κυριαρχούν όμως είναι τα μικτά πρόσωπα, που περιγράφονται με μερικές πραγματικές και μερικές φανταστικές ιδιότητες. Αυτό συμβαίνει με τον Φάνη Σαϊτά και την Αλκμήνη Ζαχαροπούλου. Είναι πρόσωπα από το δικό μου μακρινό παρελθόν, που δεν γνωρίζει ο Ντίνος, και κάθε προσπάθεια να τα εντοπίσει, εκείνος ή οποιοσδήποτε άλλος, είναι φυσικά μάταια. Να μη χάσουμε και μερικά από τα προνόμια του συγγραφέα.
Και βέβαια δικαιούσαι συγγραφικά δικαιώματα, Ντίνο μου. Θα μοιραστούμε τον πακτωλό (!!!) που θα εισρεύσει από τις πωλήσεις του βιβλίου. Το μεγαλύτερο κέρδος όμως θα είναι σε παραδίδω στην αιωνιότητα. Εδώ πόσα θαυμαστικά πρέπει να μπούνε;
Κάτι όμως μου θυμίζει η ομάδα αίματος (0-rhezus θετικό).
Αιωνιότητα!!!!!!!!
Καλά, αποσύρω την επιφύλαξη για τα συγγραφικά δικαιώματα που μου αναλογούν.
Το χρήμα πολλοί εμίσησαν, Ντίνο μου, τη δόξα ουδείς. Ποιό χρήμα και ποιά δόξα; Έλα ντε.
Δημοσίευση σχολίου