10
Μιλώ με την υπομονή του δέντρου που ανεβαίνει
Μπρος απ’ το συνομήλικο παράθυρό του
Που του ‘χει φάει ο αέρας τα παντζούρια
Κι όλο το σπρώχνει στ’ ανοιχτά κι όλο το βρέχει
Με νερό της Ελένης και με λόγια
Χαμένα μες στα λεξικά της Ατλαντίδας
Ένας εγώ – και η Γη απ’ τ’ άλλο μέρος
Το μέρος της καταστροφής και του θανάτου.
Το δέντρο που με ξέρει λέει «κρατήσου»
Συνάζει σύννεφα και τους κρατάει παρέα
Όπως εγώ στ’ άσπρο χαρτί και στο μολύβι
Τις νύχτες που δεν έχουνε ρολόι να δούνε
Τι πάει να πει «δεν πρέπει», «δεν αρμόζει».
Εγώ έχω δει παρθένες κι έχω ανοίξει
Το χνουδερό τους όστρακο να βρω το μέσα μέρος
Το μέρος της καταστροφής και του θανάτου.
Οδυσσέας Ελύτης
Ο μικρός ναυτίλος, 1985
Συγκεντρωτική έκδοση Ποίηση (πέμπτη έκδοση, 2008)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Τι πάει να πει «δεν πρέπει», «δεν αρμόζει».
Εγώ έχω δει παρθένες κι έχω ανοίξει
Το χνουδερό τους όστρακο να βρω το μέσα μέρος
Το μέρος της καταστροφής και του θανάτου.
Καταπληκτικό ..
Πολύ όμορφος ο χώρος σου .
Χαιρετώ ,
Τάσος
Καλησπέρα, Τάσο. Τον χώρο ομορφαίνουν με την παρουσία και το γούστο τους η Λίνα και η Τζούλια, τα κορίτσια του ιστολογίου.
Τώρα, γιατί ο Ελύτης ονομάζει «το χνουδερό όστρακο» «μέρος της καταστροφής και του θανάτου», εμένα ομολογώ ότι μου διαφεύγει. Έχοντας υπόψη και τις σχετικές όχι ευκαταφρόνητες επιδόσεις του.
Θα έλεγα ότι είναι μέρος του έρωτα και της ηδονής, πηγή της ζωής και βασικό κίνητρο δημιουργίας.
Δημοσίευση σχολίου