Τρίτη 5 Μαΐου 2009

Égalité


Έχω δει σ’ έναν μέτριο πίνακα
Μια λεπτομέρεια αριστουργηματική : ένα δέντρο
Φτιαγμένο από αληθινή σοφία και άνεμο.
Και σ’ ένα υποδειγματικής τέχνης τοπίο
Έναν πρόχειρο, αδικαίωτο λοφίσκο.

Πόσο αδελφικά συνυπάρχουν
Τις δυνατότητες και τα όρια μας σημαδεύοντας
Μέσα σ’ αυτή τη σκοτεινή δημοκρατία
Όπου θεία πνοή
Ή θεία κλωτσιά
Μας έχει ρίξει ….

Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου
από τη συλλογή Λιμός, 2007

9 σχόλια:

Τζούλια Φορτούνη είπε...

'Όπου θεία πνοή
Ή θεία κλωτσιά
Μας έχει ρίξει …'

έλεος... μετά τη χτεσινή ταινία "συνεκδοχή της νέας Υόρκης" του Κάουφμαν που μαίνεται ακόμα μέσα μου, αυτοί οι συγκλονιστικοί στίχοι με αποτέλειωσαν.
δύσκολη η ποίηση της Δ. Χριστοδούλου...
δεν χαϊδεύει την ψυχή...
απλώς τη λυτρώνει

Αγγελικούλα είπε...

Δύσκολη, πράγματι, γεννά εικόνες, ερωτηματικά, μνήμες, πράγματα που μου φέρνουν γλωσσοδέτη και δεν ξέρω τι να πω.

Δυνατή και συγκλονιστική, όπως η μουσική του Morricone.

Και η εικόνα, ακριβώς όπως την είχα φανταστεί: υπέροχη.

Poet είπε...

Αυτοί «οι συγκλονιστικοί στίχοι» δεν σε «αποτέλειωσαν» μόνο, Τζούλια, σου έδωσαν και την έμπνευση για την τόσο ωραία εικόνα.

Και «θεία πνοή» και «θεία κλωτσιά», αυτή είναι η μοίρα μας. Και η λύτρωση;

Poet είπε...

Και οι δύο δεν ξέρετε τι να πείτε, Λίνα, κι όμως τα λέτε μια χαρά.

Ποίημα, εικόνα, μουσική, σε έναν πολύ αρμονικό, νομίζω, συνδυασμό.

55fm είπε...

O Τόλης επέλεξε για άλλη μια φορά δυνατούς στίχους και η Τζούλια πραγματικά ζωγράφισε..!
Είναι τελικά ένας συνδιασμός που σκοτώνει κάθε δυσαρμονία και αφήνει την αρμονία και μόνο αυτή να μας "θεραπεύει"!!!
Σας φιλώ
Υ.Γ.Όποτε έχεις χρόνο πέρασε από το διδικτυακό στέκι μου,σε περιμένει κάτι...

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Είναι φορές που αν λείψει η ατέλεια δεν αναδεικνύεται η ομορφιά..Σε μια εποχή που αυτό τείνει να το ξεχνά, η αναζήτηση της αντίφασης που παντρεύει τα ανόμοια σε αρμονία σοφή είναι σχεδόν επιταγή ζωής.Καλησπέρα Τόλη μου

Poet είπε...

Ωραία η πεταλούδα σου, Όλγα, ωραίες οι φωτογραφίες, ωραία και τα λουλούδια σου. Ααααααααχ, μια ανάσα ομορφιάς μετά τη «θεία κλωτσιά». Να είσαι καλά.

Poet είπε...

Πολύ σωστό και πολύ σοφό, Όλγα μου (Carpe diem). Όταν όμως στον ένα η «θεία πνοή» δίνεται απλόχερα και στον άλλο η «θεία κλωτσιά» με μπότα, τότε έχουμε πρόβλημα.

Με άλλα λόγια, άντε να εξηγήσουμε στους κατοίκους της Υποσαχάριας Αφρικής τα περί της αρμονίας των αντιθέτων. Ή στους εκ γενετής ανάπηρους και καταδικασμένους.

Γιώργος Τσιρώνης είπε...

Πολύ σωστα τα λέει ο Τόλης. Ετσι είναι. Απόλυτα δικαιωμένο το ποίημα.