Ξέρω πως είναι τίποτε όλ’ αυτά
και πως η γλώσσα που μιλώ δεν έχει αλφάβητο
Αφού και ο ήλιος και τα κύματα είναι μια γραφή
συλλαβική που την αποκρυπτογραφείς μονάχα
στους καιρούς της λύπης και της εξορίας
Κι η πατρίδα
μια τοιχογραφία μ’ επιστρώσεις διαδοχικές
φράγκικες ή σλάβικες
που αν τύχει και βαλθείς να την αποκαταστήσεις
πας αμέσως φυλακή
και δίνεις λόγο
Σ’ ένα πλήθος Εξουσίες ξένες
μέσω της δικής σου πάντοτε
Όμως
ας φανταστούμε σ’ ένα παλαιών καιρών αλώνι
που μπορεί να ‘ναι και σε πολυκατοικία
ότι παίζουνε παιδιά
κι ότι αυτός που χάνει
Πρέπει σύμφωνα με τους κανονισμούς
να πει στους άλλους και να δώσει μιαν αλήθεια
Οπόταν βρίσκονται στο τέλος όλοι να κρατούν
στο χέρι τους ένα μικρό
Δώρο ασημένιο ποίημα.
Οδυσσέας Ελύτης
από Το φωτόδεντρο και η δέκατη τέταρτη ομορφιά, 1971
Συγκεντρωτική έκδοση Ποίηση (πέμπτη έκδοση, 2008)
Αναρτήσεις
22 σχόλια:
ένα μικρό λάχνισμα, ένα αντιδωρο είναι αυτό το...ασημένιο ποίημα, απο τα αγαπημένα μου του Ελύτη. γεμάτο εικόνες λες και η ίδια η φύση είναι η ποίηση...
και τα παιδιά που παίζουν μες στο αλώνι με την αλήθεια τους στο χέρι..
την καλήμέρα μου...
..Έτσι κι αλλιώς στα μέρη τα δικά μας πάντα ταξιδεύαμε...
Από το φωτόδεντρο και πάλι...
Και την δική μου καλημέρα..
Λοιπόν, εντάξει, απορώ γιατί καθόμαστε. Τζούλια, Όλγα κι όλοι οι άλλοι, το καλοκαίρι έρχεται κι οι διακοπές μας περιμένουν. Κάποιο γραφείο τ' ουρανού παρακαλώ να οργανώσει την απόδραση στα εφηβικά μας χρόνια.
Λοιπόν εδώ θα διαφωνήσω. Καθόλου δεν αναπολώ τα εφηβικά μου χρόνια. Είμαι μια χαρά εδώ που βρίσκομαι (στη δεύτερη εφηβεία - απρείρως προτιμότερη) και θα σας περιμένω όταν γυρίσετε.
Καλημέρα!
συμφωνώ με τη Λίνα...τα εφηβικά χρόνια ήταν εφιαλτικά... μες στην ανασφάλεια και την καταπίεση...
αν είναι να γίνει μια απόδραση ας είναι σε κάτι καινούριο, ονειρικό και παράλογο όπως οι εικόνες του Ελύτη...διαλέγω το αλώνι...
Μα να σου πω, ένα αλώνι τώρα δα είναι ό,τι καλύτερο μπορώ να φανταστώ (δεύτερο μόνο μετά την θάλασα...). Έχει χώρο να έρθω κι εγώ, Τζούλια;
στο παιχνίδι που παίζουμε στο αλώνι
είμαι αυτός που έχασε
γι αυτό καταθέτω πρώτος
δώρο
ένα ασημένιο ποίημα
"Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα
Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μες στ' άπατα μιαν ηχώ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ
Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό
Και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο." (Το Μονόγραμμα)
Α, για κοιτάξτε να δείτε, κοριτσάκια, ξεχνάτε κάτι βασικό. Τη φορά αυτή θα είμαι κι εγώ μαζί σας. Κάπως έτσι θα τα κανονίσει το γραφείο τ' ουρανού.
Αν όμως και πάλι δεν σας αρέσει, με το ζόρι δεν γίνεται τίποτα. Μείνετε εσείς στο αλώνι και ίσως είναι πιο πρόθυμες κάποιες άλλες να έρθουν στην αμμουδιά με το φεγγαρόφωτο. Ιδίως η Σιμόνη απ' τα χρόνια εκείνα.
Τώρα ξέρω, Νίκο μου, εσύ με το ασημένιο ποίημα και τη Τζούλια στο αλώνι, αποκλείεται να έρθεις στη θάλασσα. Άλλος είναι ο παράδεισός σου.
Είμαι το γραφείο τ΄ ουρανού,έχω όλη την καλή διάθεση να φροντίσω για την απόδρασή σας,αλλά,κατά Λουκά, ο ένας, κατά Ματθαίου, ο άλλος...διαφορετικά Ευαγγέλια..!
Πανέμορφη και ζωηρή η παρέα σας,να είστε όλοι καλά!
Φυσικά, η πρόταση της Τζούλιας, περί ονειρικού και παράλογου με γεύση από Ελύτη έγραψε!!!
Αξεπέραστος κι αυτός ο Ελύτης...αχ!
Προτιμώ την κατά Μάρκον, (αναστάσιμο ευαγγέλιο), αέναη, αειθαλή απόδραση, 50fm.
Τι πρώτη, δεύτερη, τρίτη ή και, παραπέρα εφηβεία, Λίνα μου. Άνω σχώμεν τας καρδίας. Το γήρας γαρ εκ του μυαλού εδράζει.
(καλά τα αρχαία μου, αν και απόφοιτος του πάλαι ποτέ πρακτικού τμήματος γυμνασίου;)
Εξαίσια ανάρτηση .
Την καλησπέρα μου !
Χαίρομαι που το γραφείο του ουρανού είσαι εσύ, Όλγα μου, και όχι κάποιος προγάστορας γενειοφόρος. Θα μου επιτρέψεις λοιπόν κάποιες φορές στο μέλλον να σε ονομάζω και Ουρανία.
Είδες τι κάνεις τώρα; Αφού «έγραψε» η Τζούλια, μετά «ζωγράφισε» κι όλας. Μια ωραιότατη εικόνα.
Μια μικρή ένσταση μόνο. Μεγάλη, πολύ μεγάλη λέξη το «αξεπέραστος». Η σύγχρονη ελληνική ποίηση ευτύχησε να έχει σπουδαία ονόματα, μεταξύ των οποίων και ο Ελύτης. Προτείνω να αρκεστούμε σ' αυτό το γεγονός.
Επειδή εγώ τυχαίνει κάπως να υστερώ σε θρησκευτικές γνώσεις, θα μου επιτρέψετε να προσεύχομαι στο ευαγγέλιο της άνοιξης και της αθωότητας του κόσμου. Και από εφηβεία γνωρίζω μόνο μία (ενώ από παρηγορία πλείστες όσες εκδοχές).
Αν είναι λοιπόν να κάνεις το ουράνιο θαύμα σου, Όλγα μου, άσε τον Ντίνο να φιλοσοφεί και γύρισε εμένα για λίγο στα δεκαοχτώ μου χρόνια. Για ένα μικρό, ένα τόσο δα καλοκαιράκι μόνο.
Καλώς όρισες στο φτωχικό μας, Τάσο. Μπορεί να μην έχουμε πλούσια εδέσματα εδώ, βάζουμε όμως τη μακαρονάδα στο τραπέζι και τη μοιραζόμαστε όλοι. Κατά γνήσιο χριστιανικό ή αναρχοαυτόνομο τρόπο.
Καλησπέρα, και .... πιάσε ένα πηρούνι, Λίνα, για τον Τάσο.
Ψηφίζω εφηβεία αμμουδιά και φεγγαρόφωτο.. όμως σε χρόνο ονείρου, μέσα μου να κρατάει πολύ ενώ στον πραγματικό χρόνο λίγα δεύτερα.. υπέροχο ποίημα!
Καληνύχτα σε όλη τη καλή παρέα!
Μου φαίνεται ότι, σε χρόνο ονείρου, η εφηβεία σου κρατάει ως τώρα, Margo μου. Και, στο κάτω κάτω, ποιος λογαριάζει τότε τον πραγματικό χρόνο;
Καληνύχτα, με το γλυκό πουλί της νιότης να φτερουγίζει στην αυλή σου.
Tόλη μου, Τόλη μου,
Προκειμένου να φανώ χρήσιμη, σε αυτή τη ευχάριστη παρέα,αυτοαποσπάστηκα σε γραφείο του ουρανού(οχι με αξιοκρατικές διαδικασίες)
Μπορείς να με λες Ουρανία,ελεύθερα ή όπως αλλιώς...
Οι γονείς μου και όσοι με ξέρουν από παιδί με φωνάζουν Λόλα,(το χαιδευτικό μου) μετά ήρθε το Όλγα το πραγματικό μου όνομα,αν στη συνέχεια έρθει και το Ουρανία, καλώς να έρθει!Εξ άλλου,στην εποχή που ζούμε, έχουν καταλήξει ότι μέχρι να συνταξιοδοτηθεί ο άνθρωπος θα αλλάζει, γύρω στα επτά επαγγέλματα,θεωρώ λοιπόν με αυτή τη λογική ότι επιβάλλεται και η αλλαγή ονόματος!
Θέλω,αν συμβεί αυτό, να μου επιτρέπεις και εσύ να σε φωνάζω Νονό!!!
Όσο για τον Ελύτη και την ενστασούλα σου,δεν διαφωνώ καθόλου μαζί σου.
Το αξεπέραστος, έχει να κάνει, με τα χρόνια, που θυμάμαι, να τον διαβάζω και να τον ξαναδιαβάζω και πάντα σε οποιαδήποτε στιγμή να με ταξιδεύει με την ίδια ένταση-αίσθηση.
Η φιλοσοφία του Ντίνου,νομίζω ότι θα δώσει μια κινηματογραφική διάσταση σε αυτή μας τη μετάβαση!
Παρεούλα μου εφηβική, σας γλυκοφιλώ,με χαμόγελο και σας εύχομαι μια όμορφη μέρα!
Όμπρός λοιπόν, ας διακτινιστούμε έτσι ή αλλιώς, φιλοσοφώντας ή μη.
Καλημέρα σε όλους.
Καλημέρα σε όλους!
Τάσο, πηρούνι, πετσέτα πολύχρωμη, μακαρονάδα φρέσκια και λαχταριστή. Κόπιασε!
Ουρανία μου, είσαι η πρώτη Λόλα που γνωρίζω. Έστω και με ηλεκτρονική αλληλογραφία. Αποδέχομαι ασμένως την ιδιότητα του νονού, πλην όμως στην αγγλοσαξωνική της εκδοχή. Godfather. Και όχι τόσο από νοσταλγία για τον αξεπέραστο Μάρλον, όσο γιατί, ως ελάχιστος Πλοηγός του Απείρου, έχω αρμοδιότητα για τη διεθνώς αποδεκτή ονοματοδοσία σ' αυτό το κομμάτι τ' ουρανού.
Σου αποκαλύπτω λοιπόν ότι εγώ εισηγήθηκα να διοριστείς στο αρμόδιο γραφείο και το συνήθως παγερά αδιάφορον θείον έτεινε στην περίπτωση σου ευήκοον ους. Η αποθέωση της αξιοκρατικής διαδικασίας με υπερβατικά δεδομένα.
Μάλιστα, δεν μπορείς να φανταστείς μέχρι πού έχει ήδη φτάσει η χάρη σου ως υπεύθυνης πλέον για τις πάσης φύσεως αποδράσεις. Η parallaxi, ένα περιοδικό της Θεσσαλονίκης, μου ζήτησε ένα κείμενο 500 λέξεων για τις ιδανικές διακοπές (που δεν έχω κάνει). Κι εγώ τι διάλεξα να στείλω σήμερα ! Μια περιγραφή για επιστροφή-απόδραση στα εφηβικά μου χρόνια το καλοκαίρι (του να μην πω πότε) στην Αγία Τριάδα.
Υ.Γ. Είδες, Οδυσσέα, τι μας έχεις κάνει με τα ασημένια σου ποιήματα;
Καλημέρα, Ντίνο και Λίνα. Άσπρο τυράκι στη μακαρονάδα, έτσι; Το προτιμάει και ο Captain Kirk.
Δημοσίευση σχολίου