Μέρα Μαγιού μου μίσεψες
μέρα Μαγιού σε χάνω
άνοιξη γιέ που αγάπαγες
κι ανέβαινες απάνω
Στο λιακωτό και κοίταζες
και δίχως να χορταίνεις
άρμεγες με τα μάτια σου το φως της οικουμένης |
Και μου ιστορούσες με φωνή
γλυκειά ζεστή κι αντρίκια
τόσα όσα μήτε του γιαλού
δεν φτάνουν τα χαλίκια
Και μου 'λεγες πως όλ' αυτά
τα ωραία θαν' δικά μας
και τώρα εσβήστης κι έσβησε
το φέγγος κι η φωτιά μας
Γιάννης Ρίτσος
από τη συλλογή Επιτάφιος, 1936
Το Μάη του 1936 μια απεργία καπνεργατών παραλύει την πόλη της Θεσσαλονίκης. Η διαδήλωση παίρνει μεγάλες διαστάσεις και η αστυνομία του Μεταξά έχει σκληρές διαταγές ν' ανοίξει πυρ χωρίς προειδοποίηση. Το πλήθος μετράει 30 νεκρούς και πάνω από 300 τραυματίες.
Την επομένη, η εφημερίδα Ριζοσπάστης δημοσιεύει στην πρώτη σελίδα τη φωτογραφία μιας μάνας γονατιστής καταμεσής του δρόμου μπροστά στο σώμα του δολοφονημένου γιου της Τάσου Τούση.
Ο Γιάννης Ρίτσος αγοράζει την εφημερίδα και γυρίζει στη σοφίτα του, στην οδό Μεθώνης. Κλείνεται μέσα δυο μέρες και δυο νύχτες.
Γεννιέται ο Επιτάφιος. Το βιβλίο εκδίδεται σε 10.000 αντίτυπα, αριθμό ρεκόρ για την εποχή. Λίγο αργότερα, στις 4 Αυγούστου, η δικτατορία του Μεταξά θα συμπεριλάβει τον Επιτάφιο στα ανατρεπτικά βιβλία που θα καούν στις στήλες του Ολυμπίου Διός.
Ο Επιτάφιος μελοποιήθηκε από τον Μίκη Θεοδωράκη και ηχογραφήθηκε το 1960 σε 3 διαφορετικές εκτελέσεις.
1. Με τη Νάνα Μούσχουρη - Αύγουστος 1960 (ενορχήστρωση Μάνος Χατζιδάκις)
2. Με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και την Καίτη Θύμη - Σεπτέμβριος 1960
3. Με τη Μαίρη Λίντα και το Μανώλη Χιώτη - Οκτώβριος 1960
16 σχόλια:
Σε ευχαριστούμε, Τζούλια, για το ωραίο αφιέρωμα.
Ας θυμηθούμε ότι «δεν είναι αργία, είναι απεργία». Και μια εποχή που οι λέξεις σήμαιναν κάτι, που οι άνθρωποι πίστευαν σε κάτι και αγωνίζονταν για κάτι. Πέρα από το προσωπικό τους όφελος και το παντεσπάνι τους.
Να ευχαριστήσω κι εγώ με τη σειρά μου τη Τζούλια γι' αυτό το υπέροχο αφιέρωμά της στο μεγάλο μας ποιητή και στην Πρωτομαγιά. Μας θύμισε ότι Πρωτομαγιά δεν είναι μόνο λουλούδια και "κοψίδια". Να περάσετε καλά τη σημερινή μέρα και νά έχετε καλό μήνα.
Πραγματικά υπέροχο αφιέρωμα (μπράβο Τζούλια) για να θυμόμαστε οι παλιοί και να μαθαίνουν (ίσως) κάτι οι νέοι.
Ας φέρουμε σήμερα στο μυαλό μας και τον αγωνιστή Αλέκο Παναγούλη, αδιαμφισβήτητο αντιστασιακό κατά της χούντας, που έφυγε περίεργα ξημέρωμα πρώτη Μάη 1976.
Να θυμηθούμε !
Να μην πάψουμε να θυμόμαστε .
Να "τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο" όπως μας λέει ο Γιάννης Ρίτσος.
Πρώτη του Μάη .
Καλημέρα ΠΟΙΗΤΗ ΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ
Καλημέρα .
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ .
POET "να κάνουμε τις λέξεις καμπάνες να σημάνουμε συναγερμό "
Kαλή Πρωτομαγιά και καλό μήνα στην ωραία Σάμο, ΙΖΑ.
Ναι, ο Αλέκος Παναγούλης ήταν ένα πραγματικό παλικάρι, Ντίνο. Κατά τρόπο παράξενο, τον γνώρισα σ' ένα σταθμό του υπογείου στη Μόσχα το 1975. Πού να φανταστώ τότε ότι θα έφευγε τόσο πρόωρα, τόσο άδικα, τόσο «παράξενα» !
Υακίνθη μου, ωραία τα λέει ο Ρίτσος, ωραία τα λες κι εσύ αλλά, αν σημάνουμε συναγερμό τώρα, θα τρέξουν όλοι αλλόφρονες στα σούπερμάρκετ.
Καλή Πρωτομαγιά και καλό μήνα.
Οι ωραίοι, οι μόνοι, οι ανυπεράσπιστοι, οι σιωπηλοί, οι περήφανοι, αυτοί που ερωτεύονται τ'αγάλματα
Φλωρεντία 1976/ ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
Και ένα ποίημα του Αλέκου Παναγούλη, για τη φυλάκισή του στο Μπογιάτι το 1971
Διεύθυνσή μου
Ένα σπιρτόξυλο για πέννα
αίμα στο πάτωμα χυμένο για μελάνι
το ξεχασμένο περιτύλιγμα της γάζας για χαρτί
Μα τι να γράψω;
Τη Διεύθυνσή μου μονάχα ίσως προφτάσω
Παράξενο και πήζει το μελάνι
Μέσ’ από φυλακή σας γράφω
στην Ελλάδα
(Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου, 5 Ιουνίου 1971 – Μετά ξυλοδαρμό)
Vi scrivo da un carcere in Grecia, 1974.
Για να μην ξεχνάμε
...ημέρα μνήμης λοιπόν η σημερινή...
για την αιματοβαμμένη διαδήλωση στην πλατεία Haymarket του Σικάγου, Πρωτομαγιά του 1886, για την πρώτη πρωτομαγιά στην Ελλάδα το 1892 με συλλήψεις των διαδηλωτών, τη δολοφονία των καπνεργατών την Πρωτομαγιά του 1936 στη Θεσ/νίκη, αλλά και το ύποπτο θανατηφόρο τροχαίο του Αλέκου Παναγούλη την Πρωτομαγιά του 1976...
ημέρα μνήμης όμως και για το διαχρονικό αίτημα: "Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ξεκούραση, οχτώ ώρες ύπνο"
Μήπως πρέπει να ξαναβγούμε στους δρόμους;
Καλή Πρωτομαγιά σε όλους-ες...
Ωραίο, Όλγα, και ωραίο, Λίνα.
«Κάτω απ' το χώμα,
μες στα σταυρωμένα χέρια τους
κρατάνε της καμπάνας της σκοινί
προσμένουνε την ώρα,
προσμένουνε,
να σημάνουν την ανάσταση.
Τούτο το χώμα είναι δικό τους
και δικό μας
δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει».
Χαιρετίζω την Πασιονάρια, τη Ντολόρες Ιμπαρρούρι του αναρχοαυτόνομου ιστολογίου, του διαδικτύου, των κοινωνικών αγώνων.
ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης
Κάθε πρωί ξεκινούσαμε να πάμε στη δουλειά
στο λεωφορείο γελούσαμε είμαστε δυο παιδιά
Κόκκινο τριαντάφυλλο κόκκινο το δειλινό
Κάποιο πρωί για τον πόλεμο κινήσαμε μαζί
όλοι μαζί τραγουδούσαμε παλεύαμε μαζί
Κόκκινο τριαντάφυλλο κόκκινο το δειλινό
Μέσα στο Μάη σκοτώθηκες το αίμα σου μαβί
έβαψε μαύρο τον ουρανό κόκκινο τον καιρό
Κόκκινο τριαντάφυλλο κόκκινο το δειλινό
Μαζί σου όλα σκοτώθηκαν όνειρα ιδανικά
γίνανε όλοι φαντάσματα ζούμε συμβατικά
Κόκκινο τριαντάφυλλο κόκκινο το δειλινό
Τώρα οι σημαίες γενήκανε είδη εμπορικά
είναι τα όνειρα αγαθά καταναλωτικά
Κόκκινο τριαντάφυλλο κόκκινο το δειλινό
(ΜΝΗΜΗ ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ
Το πιο πλήρες αφιέρωμα για το Γιάννη Ρίτσο και τη Πρωτομαγιά.. ευχαριστώ τη Τζούλια και όλη τη παρέα για τα ενδιαφέροντα σχόλια. Αυτή η μέρα από δω και πέρα θα έχει μια άλλη ξεχωριστή σημασία για μένα.
Καλό μήνα σε όλους!
Πολύ ωραίο και πολύ σωστό, Ντίνο. Απελπιστικά σωστό.
E, πώς θα έλειπε από δω το κορίτσι από την ωραία Μύκονο. Γεια σου, Margo, και καλό μήνα.
Δημοσίευση σχολίου