Τα πρώτα φύκια της αυγής.
Το πρώτο λυχνάρι ενός χαμόγελου.
Τα πρώτα θρύψαλα ενός κύκνου.
Αλλά όχι. Είναι τα βήματα
της χτεσινής βροχής,
Η επιφύλαξη
Ενός φίλου που άλλαξε.
Μια υγρή κορδέλα, κλεισμένη σε φάκελο.
Η απορία
Μιας χούφτας γεμάτης νερό.
Μα πιο πολύ
Είναι αυτός ο κρόταφος
Αυτή η κλίση του λαιμού
Αυτά τα πλήκτρα.
Είναι το δίχτυ από βλέμματα ομίχλης
Στο τέλος μιας μεγάλης ημέρας
Μπροστά σε φρούτα φρεσκοκομμένα,
Σε μια μικρή κούπα γάλα.
Είν’ ο κρυφός περίπατος της σκέψης.
Η φλαμουριά, το κιγκλίδωμα.
Η αθεράπευτη χηρεία της καρδιάς.
Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου
από τη συλλογή Το κυπαρίσσι των εργατικών, 1995
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
8 σχόλια:
..Το πρώτο λυχνάρι ενός χαμόγελου..κι έπειτα..η απορία ενός φίλου που άλλαξε..
Τι θα κάναμε χωρίς την ποίηση;Πως θα μεταφράζαμε τον κόσμο;
Η ποίηση υπάρχει στο κάθε τι τριγύρω μας, Όλγα μου, κι αν δεν τη βλέπουμε είναι γιατί είμαστε τυφλοί απ' τη ρουτίνα και την αλλοτρίωση.
Την αληθινή λοιπόν ποίηση σε κάθε έμψυχο και άψυχο αυτού του κόσμου, πάντα θα προσπαθεί έκθαμβος ο άνθρωπος να την κατανοήσει, να την προφέρει, να την μεταφράσει σε λέξεις, σε μουσική, σε χρώματα.
Πόσο λιγότερο πονάει
"Η επιφύλαξη
ενός φίλου που άλλαξε"
όταν γίνεται ποίημα!
Καλημέρα, Alba.
Ώστε η ποίηση έχει και ιαματικές ιδιότητες; Φαντάζομαι ότι θα υπάρξει μια εποχή που θα ρωτάει ο γιατρός τον ασθενή πώς αισθάνεται κι εκείνος θα απαντάει:
«Από τότε που μου δώσατε Σεφέρη, γιατρέ μου, είμαι πολύ καλύτερα. Θα προσθέσετε και Αναγνωστάκη στη θεραπεία;»
Καλημέρα και σε σένα, αγαπητέ Poet. Θα έλεγα ότι για μένα η ποίηση είναι και θεραπευτική, αλίμονο αν δεν ήταν.Art gratia artis σίγουρα, αλλά γιατί να μην δροσίζεται και η ψυχή μας;
Κάποιος είχε πει κάποτε, Alba, ότι δεν πρέπει να κάνεις μια ερώτηση αν δεν γνωρίζεις ήδη την απάντηση.
Ήδη σε πολλά νοσοκομεία του εξωτερικού χρησιμοποιείται η μουσική για θεραπευτικούς σκοπούς. Πιθανώς και η ζωγραφική. Σε λίγο και η ποίηση.
Οι μουσικοί όμως, οι ζωγράφοι και οι ποιητές το ήξεραν αυτό πολύ πριν τους γιατρούς. Το ξέρει κάθε καλλιτέχνης από προσωπική εμπειρία. Από τη μάχη με τους δαίμονές του, από τη λαχτάρα για το φως, από τη συνεχή λυτρωτική και κάποτε μαγευτική αιμοδοσία.
Συμφωνώ και επαυξάνω, αρκεί να έχουμε και εμείς ως ασθενείς και πάσχοντες, επιλογή ως προς το «γιατρικό» μας. Φερ' ειπείν για μένα μία δόση Νικηφόρου ημερησίως, τον γιατρό τον κάνει πέρα!
Καλημέρα σας.
Σας συγχαίρω για την επιλογή σας (μου), κυρία μου. Το «γιατρικό» αυτό αποδείχτηκε αποτελεσματικό και σε άλλες περιπτώσεις. Δεν τις αναφέρω γιατί υπάρχει και το ιατρικό απόρρητο.
Ο ιατρός συνιστά, ο ασθενής (και οδοιπόρος) επιλέγει. Και αμαρτίαν ουκ έχει. Στο υπαίθριο φαρμακείο μας φύεται και μία ευρύτατη ποικιλία θαυματουργών βοτάνων, από Ασλάνογλου έως Φωστιέρη και από Γρηγοριάδη έως Χιόνη.
Το φάρμακο Δημουλά όμως έχει εξαντληθεί λόγω μεγάλης ζήτησης. Και πρώτα απ' όλα από τους ίδιους τους νοσοκομειακούς ιατρούς.
Δημοσίευση σχολίου