Θα τραγουδήσω σιγανά για σένα
Που έχεις κρυφτεί και δεν ακούς.
Και τρως μέσα στη θλίψη τη ζωή σου,
Αν κι έχεις αρχαγγέλου φως.
Η λύπη σου έχει έναν καθρέφτη
Κι όλο κοιτάζεται κι όλο λυπάται.
Μα βρήκα εγώ μες στο πατάρι ένα καλάθι
Όλο κουβάρια και κουμπιά
Κάμποσες άγνωστων φωτογραφίες
Κι ανάμεσα και μια δική σου:
Μαζί βγαίναμε από κάποια εκκλησία.
Οι άλλοι σιγοκλαίγανε και σκύβαν.
Όμως εσύ, στηριγμένος στο χέρι μου,
Κρατούσες το βλέμμα σου ψηλά,
Προς ένα ουρανό που ακόμη
Δεν έχει φθαρεί μες στο χαρτί.
Απ’ αυτήν τη γωνιά της εικόνας
Που τη λησμόνησες ή την οικτίρεις πια,
Εγώ σαν φίλος τώρα σε κοιτάζω,
Σαν κάποιος που σ’ έχει αγαπήσει.
Ω, πώς να μ’ άκουγες που ακόμη
Για σένα τραγουδώ ολομόναχος.
Και που δε βρήκαμε πολλά, αυτός δεν είναι
Λόγος να ζούμε με τα λίγα.
Κάτω απ’ τον άπληστο ουρανό
Γιατί να ντρέπομαι και να φοβάμαι;
Με τα πολλά που τόλμησα να φανταστώ
Πηγαίνω
Και που είναι
-Σαν να τα έχω αξιωθεί-
Μεγάλα.
Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου
από τη συλλογή Η προσευχή του αναιδούς, 1991
Αναρτήσεις
5 σχόλια:
Αφιερωμένο σε εκείνους που τρων μέσα στη θλίψη τη ζωή τους, αν κι έχουν αρχαγγέλου φως.
σ΄ αυτόν τον καθρέφτη της λύπης
κοιτάζομαι μια ζωή...
καλά κυμμένος μέσα μου ο αρχάγγελος
με σβηστό το φως γελάει τις νύχτες
κι αν κανένα πρωινό ξεχαστεί...
και θαμπωθώ...
αχ γι΄ αυτή τη στιγμή μόνο
για πάντα μπορώ να ζω
Μες την ματιά των άλλων γεννιέται το εγώ..Που μόνο του παραληρεί, τι να τον κάνω τέτοιον άπληστο ουρανό;Μες την ματιά που σ'αγαπά κάθε πρωι καλημερίζεις τη ζωή.
Ο αρχάγγελος γνωρίζει τα ανθρώπινα και δεν γελάει ποτέ. Στο Valle de los Caidos, κοντά στο Escorial στην Ισπανία, είναι θαμμένοι οι πεσόντες στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο. Στο κέντρο μιας τεράστιας basilica βρίσκονται τα αγάλματα των τεσσάρων αρχαγγέλων. Σκοτεινά. Κι όμως εκπέμπουν ένα παράδοξο φως.
Έτσι κι εσύ. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν κάποιοι τριγύρω σου που βλέπουν το δικό σου φως.
Καλότυχος εκείνος που αξιώνεται μια αγαπημένη ματιά κάθε πρωί.
Δημοσίευση σχολίου