Σάββατο 25 Απριλίου 2009

Ο πληθυντικός αριθμός


Ένα από τα πιο συγκλονιστικά, τα πιο σπαρακτικά ποιήματα της Κικής Δημουλά, της δημοφιλέστερης σήμερα Ελληνίδας ποιήτριας. Το ποίημα που κατ' εξοχήν θα πρέπει να διανυκτερεύει.

21 σχόλια:

Αγγελικούλα είπε...

...οι νύχτες από δω και πέρα.

Σπαρακτικό πραγματικά, Τόλη.

Την καλησπέρα μου.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

"..οι φόβοι για όλα από δω και πέρα..."

αγαπημένο ποίημα της πιο αγαπημένης μου ποιήτριας...

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Ανυπεράσπιστοι έρωτες,
φόβοι, μνήμη, θλίψη κι οι νύχτες ατέλειωτες...
Η ζωή μας "μόνον ενικού αριθμού και άκλιτη" μέχρι να πέσει η αυλαία.
Πραγματικά συγκλονιστικό ποίημα.

Poet είπε...

Ε, τότε κάνε και μια εικόνα για το ποίημα, Λίνα.

Poet είπε...

Το ξέραμε, το ξέραμε, Τζούλια.

Poet είπε...

Ο σπαραγμός είναι για τον σύντροφό της που χάθηκε, Ανδρέα, τον ποιητή Άθω Δημουλά. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το αφιέρωμα στην Κική Δημουλά στο περιοδικό Εντευκτήριο, τεύχ. 83, Οκτώβριος-Δεκέμβριος, 2008.

Dinos-Art είπε...

Συμφωνώ, πράγματι συγκλονιστικό.
Και λίγα πραγματολογικά: Λέγεται ότι, όσο ζούσε ο "σύντροφός της" την επεσκείαζε (την καταπίεζε;) και η ίδια ήταν στην αφάνεια. Αληθεύει;

Poet είπε...

Δεν νομίζω ότι αληθεύει, Ντίνο. Απ' όσα έχω διαβάσει, η σχέση τους ήταν αρμονική, η Κική Δημουλά λάτρευε τον άνδρα της και ο χαμός του ήταν ένα φοβερό πλήγμα για εκείνην. Μάλιστα, η ίδια είχε πρόβλημα από το γεγονός ότι στο σπίτι δύο ποιητών, εκείνη είχε την μεγαλύτερη ανταπόκριση στα ποιήματά της. Ένα λαμπερό ταλέντο σαν την Δημουλά δεν κρύβεται και μάλλον εκείνη ήταν που επισκίαζε τον σύντροφό της.

Ένα πρόσθετο στοιχείο είναι ότι η Κική Δημουλά έγραψε μερικά από τα ωραιότερα ποιήματά με την τραγική αίσθηση από τον θάνατο του συντρόφου της. Σκληρή ειρωνεία να έχει συμβάλει αυτή η απώλεια στη μεγαλύτερη ποιητική της καταξίωση.
Είπαμε όμως, όλη η καλλιτεχνική δημιουργία περνάει μέσα σπό την κοιλάδα των δακρύων.

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Ερχομαι σήμερα στη δουλειά, ναι κυριακάτικα δουλειά, κουβαλώντας στις μασχάλες μια συλλογή με ποιήματα της Δημουλά...Να γράψω κάτι σκέφτομαι και μετά να μπω στους φίλους που τους έχω κάπως εγκαταλείψει,κάτι τα παιδιά, κάτι τι ένα, κάτι το άλλο..Γράφω και μετα μπαίνω σε σένα..Και τι να δω..Δημουλά!!Ε, αυτό πάει πολύ...Τι να πρωτοδιαλέξω που'ναι και η διάθεση ανάλογη.Αυτή η γυναίκα είναι συγκλονιστική.
Εχουμε και λέμε λοιπόν..

Εν πτωχεύσει

Είμαι σχεδόν χωρίς επάγγελμα τώρα
Νεότερη κατασκεύαζα κυρίως διαμαρτυρίες.Αλλά και μεταχειρισμένες καταστάσεις μάζευα που μεταποιούσα εύκολα σε πρωτοτυπίες και παραφορές.Στρωμένη δουλειά.Ευπορούσα.
Τώρα επιδίδομαι στο άσκοπο.Ισα-ισα βγάζω τα προς το ζην.Επιβαίνω του ανέργου χρόνου μου κι εκτελώ μικρά δρομολόγια για λίγη αναδρομή στα εύκρατα της νεότητας μου επαγγέλματα.
Κική Δημουλά
Υ.Γ.Δίκην σχολιασμού που το συγκεκριμένο ποίημα που ανάρτησες δεν αντέχει.Φιλιά Poet μου

Poet είπε...

Ε, ναι, μας είχες κάπως εγκαταλείψει, Όλγα μου. Μας αποζημιώνεις όμως τώρα με την παρουσία σου και με το ποίημα της Κικής Δημουλά.

Οι γυναίκες είναι περισσότερες από τους άντρες, έχουν μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής και, κατά συνέπεια, μεγαλύτερο μερίδιο στη μοναξιά. Μένουν μόνες, ανεπανόρθωτα και απαρηγόρητα μόνες. Και θυμούνται. Τι οδυνηρό,
τι θλιβερό προνόμιο!

Ίσως για όλα αυτά και μερικά ακόμη, να έχει η Κική Δημουλά, με τον μοναδικό της τρόπο έκφρασης, τόσο μεγάλη απήχηση.

Να είσαι καλά.

Μαρία Δριμή είπε...

Εγώ τώρα τι να πω; Από επιδημιολογικής πλευράς φαίνεται να στοιχειοθετείται επιδημία Δημουλά στο διαδίκτυο. Βλέπω την ανάρτηση της Όλγας με ποίημα της Δημουλά λίγο πριν ξεκινήσω να γράφω τη δική μου με λόγια της ποιήτριας από πρόσφατη ομιλία της. Τελειώνοντας την ανάρτησή μου, έρχομαι στο λιβάδι σου και βλέπω να έχει ανθίσει αυτό το συγκλονιστικό ποίημά της...

Ας είναι... Όσες αναρτήσεις και να γίνουν, το έργο της είναι ανεξάντλητο.
Καλή σου νύχτα, ποιητή μου.

Appelsinpigen είπε...

Η μνήμη...
Η μνήμη...
Η μνήμη...

τι να πει κανείς για τις στερημένες άστρων νύχτες από δω και πέρα...

Καλο βραδυ, Ποιητή...

Margo είπε...

Να επαναλάβω και εγώ συγκλονιστικό; Σήμερα μπορώ να πω ότι "χόρτασα" Δημουλά! Βέβαια και όλα τα blogs να τη φιλοξενούσαν δε θα ήταν πολύ.

Καλό ξημέρωμα πια!

Dinos-Art είπε...

Όπως διαβάζω, αντιλαμβάνομαι και φοβάμαι ότι θα αρχίσουν on-line αυτοκτονίες. Περιμένετε, θα ανθολογήσει και άλλους ο Poet!!!
Καλή μέρα και εβδομάδα.

"ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ" είπε...

Μια χαμογελαστή καλημέρα σε όλους!
Βαθιά ποιητική η Δημουλά,συγκλονίζει,ξεσηκώνει,
ανατρέπει και γνωρίζει πολύ καλά τις πολλές πλευρές της ζωής!
Έχει δηλώσει κατά καιρούς ότι πιστεύει στο πεπρωμένο,την ενοχλούν πολύ τα γηρατειά,ήθελε να είναι αθάνατη και είναι από φύση τεμπέλα...σκέφτομαι λοιπόν ότι, αφού με το πεπρωμένο δεν έχω ακόμα καταλήξει αν το πιστεύω,τα γηρατειά τα υποδέχομαι ως φυσική συνέχεια μιας όμορφης νιότης,άρα τα αποδέχομαι και τη τεμπελιά δεν την αναγνωρίζω και δεν την αντέχω στη ζωή μου,είναι απαραίτητο να βελτιωθώ...άρα...πως να μη διαβάζω Δημουλά!
Τόλη να είσαι καλά και να μας παρασύρεις σε εξομολογήσεις..!
ΟΛΓΑ

Poet είπε...

Οπότε δεν χρειαζόμαστε ιστολόγο αλλά ιστολογιολόγο, Μαρία. Νέα ιατρική ειδικότητα που κατέστη αναγκαία λόγω της «επιδημίας Δημουλά».

Εγώ πάντως νομίζω ότι μάλλον πρόκειται για προσκύνημα όπως το Δεκαπενταύγουστο στην Τήνο. Με προνομιούχο τη Margo που είναι και γειτόνισσα.

Υ.Γ. Άργησα να απαντήσω γιατί ακόμη βρίσκομαι στη φάση της ανάρρωσης. Καλό απόγευμα.

Poet είπε...

E, τώρα, να μην παραπονιέται κι ένα ξωτικό. Όλα τ' άστρα δικά σου δεν είναι; Κι όποιον θέλεις, τον μαγεύεις. Απλό.

Poet είπε...

Margo μου, υπάρχει και ο νόμος περί μονοπωλίων. Για να μην αναφέρω τους άλλους ποιητές.

Τα πιο ωραία ποιήματα είναι τα λουλουδάκια του νησιού σου τώρα την άνοιξη.

Poet είπε...

Εμείς οι άντρες, Ντίνο μου, μπορεί να μην είμαστε απρόσβλητοι από την επιδημία αλλά σίγουρα είμαστε πιο νηφάλιοι. Σπεύδω να κάνω νέα ανάρτηση για να γλυτώσω τα κορίτσια μας.

Poet είπε...

Μια χαμογελαστή καλή εβδομάδα σε σένα και σε όλους τους άλλους, Όλγα του Χαρταετού.

Να διαβάζεις Δημουλά και να μας τα λες όλα γιατί, ως ιερέας του αόρατου, ο ποιητής είναι ειδικός στις εξομολογήσεις.

Poet είπε...

Λοιπόν. Όπως θα έλεγε και η φίλη μου η Λίλιαν, η μόνη γιατρειά για τον έρωτα είναι ένας νέος έρωτας.

Σήμερα αρχίζει το αφιέρωμα σε μιαν άλλη ποιήτρια, τη Δήμητρα Χριστοδούλου, που βρίσκεται πιο μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Όχι όμως πιο μακριά και από την αληθινή ποίηση.