Κυριακή 29 Μαρτίου 2009

Το ταξίδι


Τότε ήταν που είδα
τις μελλοντικές σου σκέψεις
να φεύγουν δαχτυλίδια καπνού
Ένα καράβι έμπαινε
στο λιμάνι δίπλα μας
κι αν απλώναμε το χέρι
θα το αγγίζαμε
Όπως αγγίζει κανείς στο χάρτη
ένα ταξίδι
που ματαιώθηκε

Μαρία Καρδάτου
από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση, 2008

5 σχόλια:

Αγγελικούλα είπε...

Όπως αγγίζει κανείς στο χάρτη
ένα ταξίδι
που ματαιώθηκε

πολλή θλίψη δείχνει αυτό το ποίημα...

Τζούλια Φορτούνη είπε...

όμορφα λυπημένο ποίημα...
έχει αυτή τη θλίψη του
αμετάκλητου, του οριστικού...
του τέλους...

Poet είπε...

Ναι. Και μου θυμίζει τα ταξίδια που έκανα με ένα κόκκινο μολύβι στον χάρτη ως την άκρη του κόσμου.

Φύγαμε;

Αγγελικούλα είπε...

Στάσου να πάρω τα μολύβια μου και φύγαμε! (Κράτα εσύ το κόκκινο να πάρω εγώ το μπλε)

Poet είπε...

Βάλε και «το κρασί που μας μεθούσε» στο ποίημα του Γρηγοριάδη και φύγαμε. Κι εκείνο κόκκινο ήταν, κατακόκκινο.