Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009
Αναστάσιμο
Πεθάνανε νωρίς.
Τους έμαθα νύχτες παλιές
ξυπνούσαν ένας ένας
στου πατέρα τα θαύματα.
κάποτε τους μυρίζω στον αέρα
-βαρύ άλιωτο κόκκινο.
Εδώ κανείς δεν άλλαξε τους φράχτες
μια χλόη τους κυκλώνει
αλλού πυκνή αλλού ατάιστη.
Σημαδιακές παλάμες όλ' αυτά
με τον καιρό μπορείς
και τις διαβάζεις.
Φωτογραφίζεις από μνήμης
τους απόντες.
Χρήστος Μπράβος
από τη συλλογή Ορεινό καταφύγιο, 1983
Τους έμαθα νύχτες παλιές
ξυπνούσαν ένας ένας
στου πατέρα τα θαύματα.
κάποτε τους μυρίζω στον αέρα
-βαρύ άλιωτο κόκκινο.
Εδώ κανείς δεν άλλαξε τους φράχτες
μια χλόη τους κυκλώνει
αλλού πυκνή αλλού ατάιστη.
Σημαδιακές παλάμες όλ' αυτά
με τον καιρό μπορείς
και τις διαβάζεις.
Φωτογραφίζεις από μνήμης
τους απόντες.
Χρήστος Μπράβος
από τη συλλογή Ορεινό καταφύγιο, 1983
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Ναι, φωτογραφίζουμε από μνήμης τους απόντες. Μερικές φορές τους μιλάμε κιόλας, σαν να ήταν εδώ μαζί μας. Και, τι περίεργο, εκείνοι μας απαντούν!
Πιο ζωντανοί από τους νεκρούς μας υπάρχουν; Πιο ζωντανοί, πιο δικοί μας, πιο μέσα στην ψυχή μας;
Δημοσίευση σχολίου