κάθε μικρή σου υποταγή
μειώνει τη δική μου ελευθερία
εμένα ταπεινώνει
κάθε χαμένο σου δικαίωμα
πληγώνει τη δική μου αξιοπρέπεια
κάθε παραπανίσιο σου φορτίο
έχει σε μένα ρίζες προγονικές
κάθε σε βάρος σου αδικία
είναι μια στυγερή κλοπή
απ’ το παγκάρι της δικής μου εκκλησίας
κι όταν εσύ λιποψυχείς
εγώ είμαι ο αληθινός προδότης
στέκεσαι δίπλα μου
στο σπίτι, στη δουλειά ή στο οδόφραγμα
και με τα ίδια μάτια
ελεύθερα ατενίζουμε τον ήλιο
περήφανοι
ασυμβίβαστοι
ωραίοι μέσα στα τόσα ελαττώματά μας
εμείς που η φύση έταξε σε σάρκα μία
Τόλης Νικηφόρου
από τη συλλογή Το μαγικό χαλί, 1980
Αναρτήσεις
15 σχόλια:
Καλημέρα, Τόλη!
Πόση δύναμη μπορούν να έχουν τα λόγια που περιγράφουν τη σωρεία των καθημερινών ηθικών και ψυχικών εκμηδενισμών που υφίσταται η γυναίκα, ιδιαίτερα όταν είναι ειπωμένα από έναν άνδρα...Για άλλη μια φορά διαφαίνεται από τα γραπτά σου-και μάλιστα της πιο νεαρής περιόδου-η βαθύτατα στοχαστική και πηγαία ευαίσθητη προσωπικότητά σου. Να είσαι καλά.
υπέροχο ποίημα Τόλη...
ένας ύμνος στη γυναίκα
που είναι το αιώνιο θύμα της ίδιας της φύσης της...
γιατί η εξουσία της μητρότητας είναι
η αχίλλειος πτέρνα της
κι όσο πιο πολύ την ασκεί τόσο τρωτή γίνεται σ΄ αυτή...
Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας σήμερα
και το μήνυμα ας είναι όχιμόνο προς σ΄ όσους καταπιέζουν κακοποιούν, εκμεταλλεύονται γυναίκες, αλλά και σε όλες τις γυναίκες που ανατρέφουν κορίτσια -θύματα και αγόρια -θύτες εξαρτημένα από τη δική τους θηλυκή αυθεντία...εναντίον όλων των άλλων γυναικών του κόσμου τούτου...
Στην καρδιά του θέματος, με ευαισθησία και αγάπη - αλλά και ειλικρίνεια που πολλές φορές γίνεται και ωμή, ακριβώς ότι έχω μάθει να περιμένω από σένα, Τόλη.
Δεν νομίζω ότι έχω ακούσει ή διαβάσει άλλη φορά τέτοια λόγια από άντρα.
Και ναι, μωβ, μακάρι αυτό το μήνυμα να το άκουγαν και να το κατανοούσαν όλες.
Μακάρι όλοι οι άντρες να σκέφτονταν όπως εσύ. Ο κόσμος μας θα ήταν πολύ καλύτερος.
Θεωρώ αυτή τη στάση φυσική και αυτονόητη, Μαρία. Και όχι μόνο στην ποίηση και την πεζογραφία μου από τότε ως τώρα, αλλά και στην καθημερινή και την επαγγελματική μου ζωή. Αυτή δεν είναι η αλήθεια; Τι άλλο θα μπορούσα να κάνω, να προσκυνήσω το ψέμα, να βολευτώ στην ομερτά των άλλων αρσενικών;
Για το «υπέροχο αυτό ποίημα», Τζούλια, και για άλλα ανάλογα γραπτά μου, έχουν δυσφορήσει και αντιδράσει και αρσενικά και θηλυκά. Συμφωνώ ότι ο χειρότερος εχθρός βρίσκεται εντός των πυλών. Και το πιο δύσκολο απ' όλα είναι να πείσεις τον ίδιο τον δούλο να αποτινάξει τα δεσμά του.
Όσο πιο ωμή γίνεται η καταπίεση και η εκμετάλλευση, Λίνα μου, τόσο πιο ωμός θα γίνομαι κι εγώ στην καταδίκη της. Όπως σχετικά πρόσφατα στην «Εξαίσια ηδονή του βιασμού».
Τα εγκλήματα που έχει διαπράξει (και συνεχίζει να διαπράττει) το αρσενικό σε βάρος του θηλυκού είναι κυριολεκτικά αποτρόπαια. Όσοι δεν αναγνωρίζουν αυτό το γεγονός γίνονται ακούσιοι συνένοχοι. Και δεν μου καίγεται καρφί για τις φωνούλες διαμαρτυρίας τους για τη δική μου ωμότητα.
Είναι πολλοί οι άνδρες που σκέφτονται όπως εγώ, ΙΖΑ. Δεν τολμούν όμως να θίξουν τα κακώς κείμενα.
λόγια
λιτά, εύστοχα
που απευθύνονται
στο πιο σπουδαίο "δώρο" της ζωής μας
στο πιο "ιερό"
στη γυναίκα...
οι πραγματικοί άνδρες συμφωνούν και
πράττουν αναλόγως
Τόλη, εξαιρετικό!
συμφωνώ απολύτως
Από τα καλύτερα του Τόλη, του το έχω πει πριν χρόνια.
Εξαιρετικό το video.
Πόσοι και πόσοι ζωγράφοι, μουσουργοί και άλλοι καλλιτέχνες έχουν υμνήσει τη γυναίκα από παλιά.
Την κάθε χρόνο "Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας" την προσπερνώ αδιάφορα.
Γυναίκα, καθημερινό ελιξήριο και αποκούμπι για τον άνδρα!
Απλά εξαιρετικό!
Σε ευχαριστούμε για αυτό που διαβάσαμε!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στο "πετάλι" γιατί μου γνώρισε το χώρο σου.
Καλημέρα.
ΟΛΓΑ
Σε καλωσορίζω, Όλγα, και ευχαριστώ τον Νίκο με τη σειρά μου. Έχω μεγάλη αδυναμία στους χαρταετούς από τα παιδικά μου χρόνια και ελπίζω να σας βλέπουμε συχνά εδώ, εσένα και την ωραία παρέα σου.
Αυτή τη μέρα τη θεωρούσα πάντα περιττή, αφού δεν προσφέρει τίποτε το ουσιαστικό... πώς να αλλάξουν νοοτροπίες τόσων γενεών; Όμως έγινε η αφορμή να διαβάσω τη "δική σου" γυναίκα Τόλη και είμαι ευγνώμων!
"στέκεσαι δίπλα μου...με τα ίδια μάτια ατενίζουμε τον ήλιο..." είναι τόσο απλό, τόσο όμορφο όταν συμβαίνει και τόσο σπάνιο!
«Τόσο απλό,τόσο όμορφο όταν συμβαίνει και τόσο σπάνιο!». Ναι, είναι τόσο απλό και τόσο αυτονόητο, Margo, που με εξοργίζει το γεγονός ότι αναγκάζομαι να γράφω ποιήματα και να δέχομαι εγκώμια, λες και βρισκόμαστε ακόμη στην εποχή των σπηλαίων.
Με όλες τις ιδιότητές της η γυναίκα είναι πολύτιμη στη ζωή μας. Ανεκτίμητη. Μα, πάνω απ' όλα, είναι η σύντροφός μας, αυτή που μας κρατάει το χέρι ως το τέλος.
Με τα ίδια μάτια, λοιπόν, με τα ίδια όνειρα, μαζί για πάντα.
Τι όμορφη εικόνα ζωής POET!
'Αγια ανταπόκριση κι απάντηση στην κίβδηλη συντροφικότητα του κόσμου .
Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα οι μύχιες φωνές που αναλώνονται σε προσμονές , σε ικεσίες, σε κραυγές.
Ισλάμ , Σομαλία, Κούνεβα, Κούνεβα .
Στη βιτρίνα το γυναικείο εμπόρευμα .
Παντού και πίσω από όλα οι εξουσίες.
Κι όταν πάψουμε να θέλουμε να εξουσιάζουμε και να μας εξουσιάζουν ,τότε η ευλογία της κοινής ύπαρξης θα ανθίσει .
POET κάθε φράση σου έχει και ένα ανθρώπινο δικαίωμα , μια ομολογία , μια απολογία ,μια προτροπή .
Νάσαι καλά .
Δημοσίευση σχολίου