Το συγκλονιστικό ποίημα που διανυκτερεύει απόψε ανήκει σε έναν από τους καλύτερους ποιητές της γενιάς του '80. Ας μείνει το Εωθινόν εκεί για να μας θυμίζει ότι τα πουλιά δεν βρίσκονται στο ουρανό για να ασκείται στη σκοποβολή ο κάθε ψυχοπαθής που ονομάζεται κυνηγός αλλά για να πετάνε ελεύθερα και να συμβολίζουν το ταξίδι, το όνειρο, την ουτοπία.
Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009
Σταύρος Ζαφειρίου
Το συγκλονιστικό ποίημα που διανυκτερεύει απόψε ανήκει σε έναν από τους καλύτερους ποιητές της γενιάς του '80. Ας μείνει το Εωθινόν εκεί για να μας θυμίζει ότι τα πουλιά δεν βρίσκονται στο ουρανό για να ασκείται στη σκοποβολή ο κάθε ψυχοπαθής που ονομάζεται κυνηγός αλλά για να πετάνε ελεύθερα και να συμβολίζουν το ταξίδι, το όνειρο, την ουτοπία.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
7 σχόλια:
Ο Σταύρος Ζαφειρίου είναι ένας αξιόλογος ποιητής που με λιτότητα αφίνει το λόγο του να σε κερδίσει.
Πριν χρόνια, πεσκέσι συγγενής κυνηγός μου'στειλε τυλιγμένο
ένα φασιανό - φάτον και θα δεις νοστιμιά - μου είπε με καμάρι στο τηλέφωνο.
Τρελάθηκα μόλις άνοιξα το πακέτο, τι χρώματα και το κεφαλάκι του να γέρνει τελειωμένο. Δάκρυα στα μάτια μου. Τον πήρα και τον έθαψα στο πάρκο του Γ'ΣΣ απέναντι απ'το σπίτι μας, νά'ναι τουλάχιστον παρέα με τ'άλλα ζωντανά πετούμενα.
Ένα από τα χρωματιστά φτερά του μόνο μου'πεσε στα χέρια και το κρατώ μέχρι σήμερα για να βρίζω όποτε ακούω για ψυχοπαθείς που ονομάζονται κυνηγοί.
«Η ποίηση υπενθυμίζει τη θνητότητα μας»…είχε απαντήσει σε ερώτηση δημοσιογράφου για την ημέρα της ποίησης!
Τι ένταση σκορπάει το φτερό!
Νομίζω ότι αυτή η ποιητική επιλογή και διανυκτερεύει και εφημερεύει...!
Χαιρόμαστε που νιώθεις έτσι για τους χαρταετούς.
Καλό μεσημέρι
Όλγα της παρέας του χΑΡΤαετού.
«Ένας χαρταετός να υψώνεται πάνω απ'τα κάστρα».
Όχι μόνο νιώθω έτσι, Όλγα, αλλά μεγάλωσα πετώντας χαρταετούς στην Πλατεία Δικαστηρίων της Θεσσαλονίκης ως πάνω απ' τα κάστρα. Στο πίσω μπαλκόνι του σπιτιού μου είχα φτιάξει, με αλευρόκολλα, καλάμια, πολύχρωμα χαρτιά και ζύγια, αναρίθμητους χαρταετούς. Και έχω γράψει δύο τουλάχιστον ποιήματα για χαρταετούς που θα αναρτηθούν όταν έρθει η ώρα τους.
Να χαίρεστε λοιπόν τον χΑΡΤαετό σας.
Kάπως έτσι μεγαλώσαμε και εμείς, με χαρταετούς,κρυφτό,κυνηγητό,καραγκιόζη και τόσα άλλα όμορφα πράγματα.Τα κλειδιά των σπιτιών πάνω στην πόρτα για να μπαινοβγαίνουμε γρήγορα!Μας "μεγάλωσε" με ζωηρά συναισθήματα η Ηλιούπολη, γι αυτό την αγαπάμε!Τώρα βέβαια κάποιοι την "μεγαλώνουν" άγρια και βίαια!
Με χαρά περιμένουμε την παρουσίαση των ποιημάτων σου για τους χαρταετούς.
Το λιβάδι σου απλώθηκε μέχρι την Ηλιούπολη στο χώρο του χΑΡΤαετού!
Ευχαριστούμε για τις ευχές σου.
να μπω κι εγώ στην όμορφη κουβέντα;
όλα αυτά είναι και δικά μου βιώματα.
μου θύμισες, Τόλη, τους χαρταετούς που φτιάχναμε με τα σύνεργα που περιγράφεις
και πώς καμαρώναμε όταν πέταγαν στα ψηλά!
μόνο πρόβλημα...όταν τελειώναμε την κατασκευή...τα ρούχα μας μες στο αλεύρι...
κρυφτό, κυνηγητό, αμπάριζα, μπάλα κι ο καραγκιόζης - ΧΑΡΤΑΕΤΕ - κάθε καλοκαίρι ερχόταν στην πόλη που μεγάλωσα (Μεσολόγγι) και περίμενα να σουρουπώσει να πάω να δω "ο Μεγαλέξανδρος και ο καταραμένος Όφις"
μια μαγεία ήταν η κάθε παράσταση!
Και σε ποια γειτονιά δεν έπαιζαν τότε τον Καραγκιόζη; Σε ποια γειτονιά δεν πετούσαν χαρταετούς και δεν έπαιζαν χίλια δυο αυτοσχέδια παιχνίδια; Ποια γειτονιά δεν ήταν μια μεγάλη ζεστή αγκαλιά;
Χάσαμε τη γειτονιά, χάσαμε την ψυχή μας. Τα ποιήματα όμως για τον χαρταετό θα είναι αφιερωμένα στην Όλγα και τον Νίκο και σε όλους όσους νοσταλγούν τα χρόνια εκείνα.
Δημοσίευση σχολίου