Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

Τα καφενεία


Και οι μεταφυσικές χαμένες στις γωνιές των καφενείων, ανά τον κόσμο.
ΑΛΒΑΡΟ ΝΤΕ ΚΑΜΠΟΣ

Σ’ ένα καφενείο έκατσε
κι έγραψε
την τελευταία του επιστολή ο Κώστας Καρυωτάκης.

Από ένα καφενείο
βγαίνει μεθυσμένος σ’ ένα ποίημά του
ο Wang Tou-Ts’ing.

Στα λουστραρισμένα τραπεζάκια ενός καφενείου
καθόταν απελπισμένος κι έγραφε
ο Φερνάντο Πεσσόα

ενώ στ’ άσπρα τραπεζάκια του café Tergeste
όπου σύχναζαν οι κακοποιοί και οι πουτάνες
έγραψε ο Ουμπέρτο Σάμπα
τα πιο πρόσχαρα στιχάκια του.

Στη γωνιά ενός καφενείου κάθομαι κι εγώ
χωρίς κανένας να με προσέχει.

Πίνω αργά το καφεδάκι μου
κοιτώντας την έρημη πλατεία
τους φανοστάτες, τα παγκάκια
τα μικρά καλάθια των απορριμμάτων
το αστικό λεωφορείο που περνά βαρύθυμο
στο βάθος –
κλείνω τα μάτια μου στο χειμωνιάτικο φως
που με θερμαίνει ηδονικά
σαν να ‘ναι αυτό η μόνη αλήθεια.

Σπύρος Θεριανός
από τη συλλογή Ντυμένος επίσημα, 2008

15 σχόλια:

Poet είπε...

Ο Σπύρος Θεριανός δεν γνωρίζει βέβαια τον θρυλικό «Γαλέριο» στην πάροδο της Πλατείας Ναυαρίνου. Εκεί τα πράγματα δεν ήταν τόσο μοναχικά και τόσο ρομαντικά τις δεκαετίες του "70 και του "80. Κάτω από σύννεφα καπνού, γίνονταν ομηρικές μάχες από επαγγελματίες καφενόβιους στο τάβλι (δεν πρόφταινες να δεις τα ζάρια) και το φιρφιρίκι. Με πλήθος θεατών τριγύρω να παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα (έμπαιναν και τα κορίτσια από το καμπαρέ απέναντι).

Ούτε το λογοτεχνικό αποτέλεσμα ήταν τόσο άμεσο. Περίπου είκοσι χρόνια αργότερα, η εμπειρία μου αυτή έγινε ένα κεφάλαιο στο μυθιστόρημα Η γοητεία των δευτερολέπτων, 2001.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

πραγματικά μεταφυσικό τοπίο..το καφενείο..
άλλωστε και τα ιστολόγια τι άλλο είναι από διαδικτυακά καφενεία;

ποίημα που αποπνέει νοσταλγία...
και άρωμα καφέ στη χόβολη..

το πετάλι είπε...

και τάβλι
και δηλωτή
και συζητήσεις καφενείου

ενίοτε
μέσα στη ζάλη του καφενείου
γράφονταν και ποιήματα
εμπνεύσεις
με άρωμα καφέ
και ούζου

Dinos-Art είπε...

Ναι Μωβ μου, μεταφυσικό.
Ούζο σε χαμηλό κολονάτο, μία ελιά, ένα κυβικό εκατοστό τυρί και άλλα δύο ψωμί. Πού; Μα στο ιστορικό καφενείο του Γιαννακού, γωνία Αγίας Τριάδας και Κωνσταντινουπόλεως, μόνιμο στέκι των Αρειανών. Εκει κι εγώ μυήθηκα στο κίτρινο. "Μα τι βλέπεις σήμερα τον Άρη, όλοι ξένοι είναι", μου λέει η Ελένη. "Νομίζεις ότι βλέπω τον Κόκε, τον Χαβίτο και τον Κάλβο; Εγώ μέσα στις κίτρινες φανέλες βλέπω τον Βικελίδη, τον Απραχαμιάν, τον Βελιάδη, τον Χαλυβόπουλο, τον Καζαντζή..."
Αυτά για να θυμούνται οι παλιοί και να μένουν στους νέους.
Καληνύχτα σε όλους.

Poet είπε...

Λοιπόν, ακούστε σ' αυτόν τον διαδικτυακό καφενέ τη σύμπτωση. Ένα τέτοιο μεταφυσικό παλιό καφενείο είχε ο θείος της Ελένης, της γυναίκας του Ντίνου, στην Πλατεία Ελευθερίας. Μου το περιέγραψε η Ελένη και το αναφέρω με κάθε λεπτομέρεια στο νέο μυθιστόρημά μου.

Έχει δίκιο ο Ντίνος. Όποιος φοράει την κίτρινη φανέλα εξαγνίζεται, εκθεσσαλονικίζεται και εξαρειανίζεται.

Κόμμα αλλάζει κανείς, ενίοτε και καφενείο, ομάδα ποτέ, έτσι Νίκο;

Τζούλια Φορτούνη είπε...

εμ..καφενές χωρίς ποδόσφαιρο γίνεται; όχι που θα γλιτώναμε...

την καλημέρα μου σε όλους τους...καφενόβιους της παρέας

το πετάλι είπε...

συμφωνώ Τόλη,
ομάδα ποτέ!

άμα ανέβω θα πιούμε καφεδάκι παραδοσιακό, "μεταφυσικό"
κίτρινοι και πράσινοι μαζί,
ταιριάζουν χρωματικά
οι ομάδες μας

θα συζητάμε για ποίηση
παιδική λογοτεχνία και
ότι ήθελε προκύψει...

Poet είπε...

Προσοχή, Τζούλια, γιατί απόψε παίζει ο Παναθηναϊκός με τη Βιγιαρεάλ και οι ιαχές θα ακούγονται από το διπλανό δωμάτιο του σπιτιού σου. Εσύ πρόσεχε τους βραδινούς καφέδες, έτσι;

Περιττό να πω, Νίκο, ότι απόψε θα φοράω πράσινα ως γνήσιος φίλαθλος.

Αγγελικούλα είπε...

Πού ξανακούστηκε... Αρειανοί να φοράν πράσινα... Να το δούμε κι αυτό...

Και ο καφές, σκέτος και βαρύς να είναι, παρακαλώ!

Τζούλια Φορτούνη είπε...

εμένα θα μου επιτρέψετε να απουσιάζω από τη "μεταφυσική" βραδινή σας σύναξη και να πάω να δω τον καταπληκτικό θεατρικό μονόλογο του Αντωνόπουλου "Ο Μαρξ στο Σόχο";
είναι τέλεια η Αθήνα όταν έχει μπάλα...

Dinos-Art είπε...

Λίνα μη ξεχνάς ότι έχουμε αποκριές και καθένας μπορεί να φορέσει ό,τι θέλει.

Αγγελικούλα είπε...

Σωστό κι αυτό...

Poet είπε...

1. Ωραιότατη η εικόνα της Τζούλιας.
2. Ξανακούστηκε, καλέ ομώνυμη του ιστολογίου. Συμπαράσταση στις άλλες ελληνικές ομάδες όταν παίζουν με ξένες.
3. Είδες πλεονεκτήματα η μπάλα, Τζούλια; Λύνει το κυκλοφοριακό.
4. Εδώ οι άλλοι είναι μεταμφιεσμένοι σε κυβέρνηση, Ντίνο μου, στα πράσινα θα κολλήσουμε τώρα;

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Και ίσως όντως να είναι αυτό η μόνη αλήθεια.Τα καφενεία και ο μετέωρος χρόνος τους.Από την θέση του παρατηρητή..κοιτάς και καταλαβαίνεις..το έργο που σκηνοθετείς.Τη ζωή σου.Πέρασα πολλές ώρες σε ένα καφενεδάκι πέρσι γράφοντας παραμύθια.Ημουν πιο ζωντανή από ποτέ.Καληνύχτα Poet

Poet είπε...

Kαλημέρα, Όλγα. Παρατηρώ μια νότα μελαγχολίας. Ή μήπως κάνω λάθος;
Πάντως, δεν μπορώ να βλέπω βουβό το ιστολόγιό σου. Αν φταίμε εμείς, να αυτομαστιγωθούμε πάραυτα.