Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
17 σχόλια:
"ζυγιάζοντας τα βάρη των ψυχών"
όταν
μοιραζόμαστε "τα βάρη των ψυχών"
τότε ναι,
πετύχαμε το τέλειο!
(στην Ιουλιανή)
Δεν είναι όλες οι ψυχές ίδιες. Οι περισσότερες βγαίνουν λειψές στο ζύγι. Βολεύονται στο συμβατικό, φοβούνται και λακίζουν, προδίδουν εκείνο το ίδιο που ονειρεύονται.
«Δεν την αντέχουν την ομορφιά του».
Το ιδανικό του έρωτα είναι αυτή του η αδυναμία φίλοι μου. Να είναι άδικος στο ζύγι, γενναιόδωρος στον πόνο και γρήγορος στα πόδια. Άμα τον πιάσεις, τον έχασες κιόλας.
Καλημέρα σε όλους!
E, ναι, δεν την αντέχει τη νομοθεσία, ο αναρχοαυτόνομος. Πολύ λιγότερο την αιχμαλωσία, ο αιώνιος δραπέτης.
Πάντως, εγώ περιμένω εναγωνίως να αποφανθεί η Λίνα που έχει εκπονήσει ειδική μελέτη επί του φλέγοντος (!!!) θέματος.
Δυνατός ως η θάλασσα, ως ο άνεμος.
Ισχυρός ως στήλη πυρός, ως όρος.
και
Αναίσθητος ως λίθος, ως ξίφος γυμνό.
Άτεγκτος ως ζυγός, ζυγιάζοντας τα βάρη των ψυχών.
...ναι, όλα αυτά και άλλα πολλά.
Η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή (and enjoyed every minute of it, thank you!)
[τέλεια η μουσική της Amelie]
άτεγκτος ως ζυγός
με το ειδικό βάρος των ονείρων
που σαν υγροποιούνται βρέχει στιγμές και χιονίζει χίμαιρες
αλλιώς ωραίος... ως έρωτας
υπέροχο, ερωτικό, διαβρωτικό
...ως ποίημα
Ο έρωτας είναι η ζωή.
Κι ο έρωτας μόνο με έρωτα μοιάζει.
Μερικές από τις πολλές δυνατές απαντήσεις στην αμαρτωλή Λίνα :
1. Αμαρτία εξομολογημένη δεν είναι αμαρτία.
2. Ο έρωτας δεν είναι αμαρτία. Η αμαρτία είναι θρησκευτική επινόηση για να μη φεύγουν τα (κυρίως θηλυκά) πρόβατα από το (κυρίως αρσενικό) μαντρί. Παταγωδώς αποτυχημένη βεβαίως.
3. ... every minute of it? Χωρίς διάλειμμα, ξεκούραση, τύψεις; Εύγε, πρωταθλήτρια.
Μα Τόλη το έχει τραγουδήσει και η λαϊκή μούσα: "Αν είναι η αγάπη αμαρτία, θα βγω να το φωνάξω με λατρεία" (ανάμνηση από ένα βράδυ πριν σαράντα και χρόνια στα παλιά "Δειλινά" κάπου στη δυτική Θεσσαλονίκη να το τραγουδά η Τζένη Βάνου και ο Νίκος Καμπάνης -Αρειανάρα ολέ- να τη ραίνει με γαρδένιες και όχι οπως σήμερα με γαρύφαλα μαζεμένα από τα νεκροταφεία).
@ Poet: Χωρίς διακοπές για διαφημίσεις, όπως η NOVA. :-)
Τζούλια μου, ποιητική όπως πάντα.
Ανδρέα, είσαι σωστός.
Ώστε και στα νεκροταφεία επιβιώνει ο έρωτας. Το περίμενα, Ντίνο μου.
Η Νοva έχει πάνω από 100 κανάλια, Λίνα μου. Εννοείς τη Νοva3 κατά τη μία μετά τα μεσάνυχτα;
τι να πω κι εγώ...δηλώνω πλήρη άγνοια...
απλώς αφιερώνω το βαλς της Amelie στη Λίνα των παθών...
@ Poet: Δεν σχολιάζω! (on the gounds that I might commit myself...)
@ Μωβ: Ευχαριστώ πολύ. Το ακούω τώρα και είναι υπέροχο!
Πραγματικά πολύ ωραίο το βαλς της Amelie. Νομίζω ότι κλείνει με τον καλύτερο τρόπο τον σχολιασμό.
Δημοσίευση σχολίου