Η λύση της ανάμνησης

Ο διάβολος δεν έχει παρελθόν
Μονάχα μέλλον
Να το αλείβει στο ψωμί
Της βέβαιης προσδοκίας
Να γλυκαίνεται.
Δεν ξέρει τι θα πει φθορά
Φθορά του έρωτα και χαραγμένα μέλη
Απ΄τους λεπτούς τους δείχτες
Των ωρών.
Δεν ξέρει τι 'ναι η έλλειψη
Με πόσα στόματα βυζαίνει τον αέρα
Δεν ξέρει, ο πανταχού απών,
Τον εξευτελισμό τη λύση της ανάμνησης
Όταν του χρόνου ξεφυλλίζεις το κρεμμύδι
Να βρεις την τρυφερή καρδιά
Και τρέχει ο καταρράκτης δάκρυα των αισθήσεων
-Τυφλός τυφλός να ψάχνεις τα χαμένα-
Εσύ που πρώτα γέμιζες τον σάκο με τα ευρήματα
Τίποτα τώρα τίποτα :
Ο πάτος όλο τρύπες.

Αντώνης Φωστιέρης
από τη συλλογή Ο διάβολος τραγούδησε σωστά, 1981