Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009
Σοφία Κολοτούρου
Γνώρισα τη Σοφία πριν ένα χρόνο περίπου σε ένα φόρουμ, όπου είχαμε μια μεγάλη συζήτηση και διαφωνία για την ομοιοκαταληξία. Μου έκανε εντύπωση τότε η δύναμη και η ευγένειά της, ευγένεια πηγαία και αληθινή. Μπήκα στα ιστολόγιά της και διάβασα τα ποιήματά της και όλα τα άλλα θέματα, τα οποία την απασχολούν και την ταλανίζουν. Σας συνιστώ θερμά το ίδιο να κάνετε κι εσείς (http://kofosi.blogspot.com/ και http://members.tripod.com/~sofia_4/). Η Σοφία είναι γιατρός και ένα πραγματικά σπάνιο κορίτσι. Αυτή και ο Νίκος της ένα σπάνιο ζευγάρι. Διατηρούμε μια περιοδική αλληλογραφία και ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία να τους γνωρίσω από κοντά όταν έρθουν στη Θεσσαλονίκη για την παρουσίαση της τελευταίας συλλογής της.
Η Σοφία γράφει κυρίως με ομοιοκαταληξία. Γεγονός που δεν την εμποδίζει να γράφει ποιήματα συγκλονιστικά. Το πιο συγκλονιστικό απ' όλα είναι, κατά τη γνώμη μου, το ποίημα που έχω αναρτήσει και θα διανυκτερεύσει τις παγωμένες αυτές νύχτες του χειμώνα. Ποιήματα σαν κι αυτό πρέπει πάντοτε να διανυκτερεύουν. Άνθρωποι σαν τη Σοφία πρέπει πάντοτε να διανυκτερεύουν. Τους έχουμε ανάγκη.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
16 σχόλια:
Πολύ ιδιαίτερη γραφή από τη συνάδελφό μου. Εξαιρετική επιλογή, Τόλη. Ιδιαίτερα η πρώτη στροφή (αν μπορώ να τη χαρακτηρίσω έτσι) είναι συγκλονιστική.
Μπες στο ιστολόγιό της, Μαρία, να δεις τι αντιμετωπίζει η Σοφία στην καθημερινή της ζωή. Στη φωτιά δένει τ'ατσάλι.
Μου άρεσε και η εμπνευσμένη και ονειρική εικόνα της Τζούλιας.
Με την ευκαιρία να αναφέρω και δυο άλλους πολύ γνωστούς ποιητές που ήταν γιατροί. Τον Μανόλη Αναγνωστάκη και τον Τάκη Σινόπουλο.
...αυτή τη μυστική στιχομυθία πόσο θέλω να την αφουγκραστώ!!! (μια λέξη που πολύ αγαπώ..)και να μυηθώ στους κώδικες και τα μυστικά μιας πανανθρώπινης γλώσσας...
γίνεται;;;
τη Σοφία Κολοτούρου τη διαβάζω καιρό στα ιστολόγιά της και μου αρέσει πολύ η γραφή της...
αληθινή...σαν ποίηση...
Χαίρομαι για την τόσο θερμή ανταπόκρισή σου, Τζούλια, στην ποίηση της Σοφίας.
Να 'μαι κι εγώ. Πολύ με συγκίνησε ο Τόλης με όσα έγραψε, αλλά κι εσείς που σχολιάσατε. Και η εικόνα πανέμορφη. Ο Νίκος επίσης διάβασε τα όσα γράφτηκαν εδώ και σας χαιρετά κι εκείνος. Θα έρθουμε σίγουρα στη Θεσσαλονίκη, ελπίζουμε αρχές του Απρίλη, και θέλουμε πολύ να γνωρίσουμε από κοντά όποιον θέλει να μας γνωρίσει. Να είστε όλοι καλά!
Πολύ ιδιαίτερο! Χωρίς να ξέρω τη Σοφία περίμενα έναν νέο άνθρωπο. Θα συμφωνήσω και για την εικόνα, εκφράζει απόλυτα τη γραφή της!
τρυφερό, ευαίσθητο, ξεχωριστό,
το ποίημα της Σοφίας που διανυκτερεύει.
Ακόμη μια επιβεβαίωση του "νους ορά και νους ακούει".
Με συγκίνησες Σοφία με τη γραφή σου.
Απ' ό,τι ξέρω, Margo, η Σοφία είναι η νεώτερη αυτής της παρέας. Στα τριάντα κάτι ακόμη.
Ευκαιρία να εκδράμετε όλοι στη Θεσσαλονίκη, Νίκο, για την εκδήλωσή της. Θα φροντίσω να αναρτηθεί η σχετική πρόσκληση.
Φυσικά θα ειδοποιηθεί και ο ποιητικός κύκλος της πόλης.
Εσύ, Ντίνο, θα φέρεις τους εικαστικούς για να έχουμε απαρτία. Και για να εμπνευστούν από τα ποιήματα, όπως οι ποιητές εμπνέονται από τους ζωγράφους.
Λίγα λόγια για μια αρχική γνωριμία, Σοφία.
Η Μαρία (όπως κατάλαβες) είναι νοσοκομειακός γιατρός. Διατηρεί το δημοφιλέστατο ιστολόγιο Liquid times και τα κείμενά της είναι πάντοτε καλογραμμένα και ενδιαφέροντα.
Η Τζούλια (μωβ) είναι η δασκάλα της περίφημης έκτης αταξίας στο 7ο Δημοτικό Σχολείο Χαϊδαρίου. Αμετανόητη οικολόγος, ποιήτρια και αετός των υπολογιστών. Ψάξε τα ιστολόγιά της Μωβ στιγμές και Ονειροδρόμιο.
Η Μargo είναι ταλαντούχος μουσικός. Με το ωραίο ιστολόγιό της, μας φέρνει την ομορφιά και το δροσερό αεράκι της Μυκόνου.
Το πετάλι είναι ο Νίκος (ναι, το όνομα κάνει θραύση), ο άντρας της Τζούλιας και διευθυντής του 5ου Δημοτικού Σχολείου Χαϊδαρίου. Πατέρας πρωταθλητή του τένις.
Ο Ντίνος είναι Θεσσαλονικιός. Παλιός συμμαθητής, φίλος μου και ο ζωγράφος της παρέας. Έχει ζωγραφίσει όλα τα αξιοθέατα της πόλης.
Η Λίνα είναι μεταφράστρια και ειδική επί οικονομικών θεμάτων. Λείπει γιατί έχει πρόβλημα η σύνδεσή της με το διαδίκτυο.
Ε, δεν θα τα πω και όλα. Τα υπόλοιπα θα πρέπει να τα ανακαλύψεις. Μην αμελήσεις να δεις, πάντως, τα ιστολόγια των δύο σχολείων. Τα παιδιά κάνουν θαύματα.
Να 'μαι πάλι. Προτού πάω να δω τα ιστολόγια των δύο δημοτικών, ήθελα να ρωτήσω (από το Ποιείν το ήθελα αλλά το αμέλησα - ζητώ συγγνώμη αλλά βρισκόμαστε σε περίοδο πένθους και αμελώ να σχολιάσω όλα όσα θέλω) αν γνωρίζουν την δασκάλα Παστέλα Σοφία που είναι στο δημοτικό σχολείο του Χαϊδαρίου, αλλά δεν είμαι σίγουρη σε ποιό απ' όλα, επειδή είναι η μία και μοναδική πρώτη ξαδέρφη που έχω.
Οπωσδήποτε τη δουλειά των παιδιών με τα χάι-κου την είδα και με συγκίνησε πολύ η δημιουργικότητά τους.
Σας χαιρετώ και πάλι όλους και ελπίζω και σε βαθύτερη γνωριμία εν καιρώ. Ευχαριστώ και πάλι τον Τόλη που μας "συστήνει" έστω και διαδικτυακά.
Επανέρχομαι για να συμπληρώσω : ρώτησα την ξαδερφούλα μου, και αν και μένει Χαιδάρι είναι στο 9 δημοτικό Αιγάλεω, οπότε μάλλον δεν τη γνωρίζετε. Ελπίζω πάντως κάποτε να γνωριστούμε όλοι.
Η παρουσία σου εδώ είναι πάντοτε ευπρόσδεκτη, Σοφία. Είμαι σίγουρος ότι και όλοι οι άλλοι θα επισκέπτονται τακτικά τα ιστολόγιά σου. Και σύντομα θα μας δοθεί η ευκαιρία να τα πούμε από κοντά.
Σοφία καλημέρα,
την ξαδέρφη σου δεν την γνωρίζουμε.
Καλά να περνάς κι ελπίζω κάποια στιγμή να τα πούμε όλοι μαζί μια όμορφη παρέα...
Νίκος
Να 'μαι κι εγώ, τελευταία και καταϊδρωμένη, λόγω βλάβης στη σύνδεσή μου με το ίντερνετ, για να σε καλωσορίσω με τη σειρά μου, Σοφία, και να σου πω ότι αυτό το ποίημά σου με έχει συγκλονίσει.
Την καλησπέρα μου σε όλους.
Δημοσίευση σχολίου