Τρεις ώρες τώρα προσπαθώ να κοιμηθώ.
Ζέστη Αυγούστου
Και ιδρώτας του μυαλού ολόγυρα
Σαν τα κουνούπια οι σκέψεις
Το λογχίζουν.
Τι έπαθα; Στο φως της μέρας
Σπάνια μ' επισκέπτονται. Και νιώθω βέβαια ευτυχής.
Ή, για να γίνω πιο ακριβής:
Απαγορεύω τέτοιες επισκέψεις. Αφού λαθραία
Έτσι και τύχει να τρυπώσει σκέψη, αργότερα
Η μια την άλλη προσκαλεί, ότι τάχαμου
Για λίγο μόνο, μια μικρή φιλοξενία -τα ξέρετε-
Οπότε ιδού, μπουκάρουν καραβάνια ολόκληρα
Με βλέψεις μόνιμης μετοικεσίας
Οι συνειρμοί. Να λείπει.
Κλείνω λοιπόν ερμητικά τα σύνορα - και τέρμα.
Γιατί δεν είμ' εγώ Αμερική. Ούτε τα εδάφη μου
Μπορούν να θρέψουν τόσους μετανάστες.
Αντώνης Φωστιέρης
από τη συλλογή Πολύτιμη λήθη, 2003
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Ποτέ μου δεν κατάφερα να κλείσω τα σύνορα.
Και ότι έχω απαγορεύσει στον εαυτό μου απλά και μόνο επειδή δεν το "έκλεισα" πάντα βρίσκει τα παραπόρτια και μπαίνει μέσα μου.
Κι έτσι καθώς τελειώνουνε τα σύνορα κι αυξήθηκαν παλιά και νέα των άλλων τείχη, πληθαίνουν επικίνδυνα οι συνειρμοί κι οι σκέψεις που δεν γίνονται οράματα .
Εντός των τειχών μετανάστες κι ένας πλανήτης νους πώς θα τις θρέψει;
Kαι ποιός μπορεί να κλείσει τα παράθυρα στους πεινασμένους στίχους ,αύριο ;
Ποιός, όταν η αγάπη κάνει τ΄αστέρια του ουρανού καμπάνες και σημαίνει συναγερμό .
Κι είμαστε όλοι μετανάστες ......
Καλησπέρα POET .Ο Φωστιέρης μας προσγειώνει αριστερά και στην άλλη άκρη της σελίδας ο Πατρίκιος μας σπρώχνει να σηκώσουμε μιαν άκρη της αλήθειας .Και νάτη πάλι η πλαστογραφία .Φως. Ανάψτε τις καρδιές .
Ευχαριστώ . Την αγάπη μου σ΄όλους.
Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνουν οι ανοιχτοί άνθρωποι, George. Kαι το προνόμιό τους όμως.
Καληνύχτα.
Kαλησπέρα, Υακίνθη. Άλλο Φωστιέρης και άλλο Πατρίκιος. Και άλλο Πατρίκιος πριν από 30 ή 40 χρόνια. Ο καθένας μας επιλέγει ανάλογα με την ψυχοσύνθεσή του.
Παρόλο που αμφιβάλλω σοβαρά αν οι ποιητικές προθέσεις του Φωστιέρη έχουν πλήρες αντίκρυσμα στην πραγματικότητα. Αν πράγματι κλείνει ερμητικά τα σύνορα.
Δημοσίευση σχολίου