Παυσίπονες σκηνές
σε περιβάλλον ουτοπίας
με την ομίχλη ως το γόνατο
και τον θίασο ακόμα να πενθεί
δεν θα γυρίσουμε απόψε.
Αυτοσχέδιους ρόλους
δεν θα υποκριθούμε
κι ούτε βέβαια
θα προσλάβουμε κασκαντέρ
για το ρίσκο της συνέχειας.
Όσο για μένα
-αν ρωτάτε-
δεν καταδέχομαι να παίξω πλάτη.
Όταν θα ξαναβρώ το πρόσωπό μου
θα σας χαρίσω ένα χαμόγελο
σε γκρο πλαν.
Προς το παρόν,
κλακέτα και cut!
σε περιβάλλον ουτοπίας
με την ομίχλη ως το γόνατο
και τον θίασο ακόμα να πενθεί
δεν θα γυρίσουμε απόψε.
Αυτοσχέδιους ρόλους
δεν θα υποκριθούμε
κι ούτε βέβαια
θα προσλάβουμε κασκαντέρ
για το ρίσκο της συνέχειας.
Όσο για μένα
-αν ρωτάτε-
δεν καταδέχομαι να παίξω πλάτη.
Όταν θα ξαναβρώ το πρόσωπό μου
θα σας χαρίσω ένα χαμόγελο
σε γκρο πλαν.
Προς το παρόν,
κλακέτα και cut!
Λίλιαν Μπουράνη
Δημοσιευμένο στο ιστολόγιο της ποιήτριας
pandora's bookmarks
Αναρτήσεις
8 σχόλια:
Με το επίκαιρο αυτό ποίημα, ολοκληρώνεται η αρχική παρουσίαση της Λίλιαν Μπουράνη. Καθώς η ποιήτρια, παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, βρίσκεται σε πλήρη άνθιση και καρποφορία, πιστεύω ότι θα μου δοθεί η ευκαιρία, κάποια στιγμή στο μέλλον, να αναρτήσω και άλλα ποιήματά της. Για την ώρα «κλακέτα και cut!»
Από τη σημαντική ανταπόκριση στην ποίηση της Λίλιαν, συμπεραίνω ότι η παρουσίαση της υπήρξε επιτυχημένη. Συνιστώ λοιπόν στους φίλους μας να συνεχίσουν την ανάγνωση των ποιημάτων της στο προσωπικό της ιστολόγιο. Και ελπίζω «να μας χαρίσει εκείνη ένα χαμόγελο σε γκρο πλαν».
Πολύ επιτυχημένη, Τόλη. Τα ποιήματα της Λίλιαν άγγιξαν χορδές στην ψυχή μου.
Για μένα που λίγα ξέρω από ποίηση, θα είναι από τις αγαπημένες μου ποιήτριες και σίγουρα θα παρακολουθώ τις αναρτήσεις στο προσωπικό της ιστολόγιο.
H προτίμησή σου επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι αφιέρωσες στο ποίημά της την πρώτη ενυπόγραφή εικόνα σου. Λιναπ, φιλότεχνοι σημειώστε αυτή την υπογραφή.
Καθώς πέφτουν οι τίτλοι του τέλους σ΄αυτό το μεγάλο αφιέρωμα για το μικρό ποιητικό μου μέγεθος, θα ήθελα και δημόσια να ευχαριστήσω:
Τον Ποιητή για την γενναιδωρία του να με φιλοξενήσει και να με εντάξει στον κύκλο των ποιητών.
Για το μεγάλο μάθημα που μου έδωσε δείχνοντας πως οι δημιουργοί που νιώθουν πλήρεις και σίγουροι για τον εαυτό τους δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να ενθαρρύνουν και να βοηθήσουν νέους ανθρώπους στον χώρο.
Την Τζούλια και την Λίνα γιατί ζωντάνεψαν τους στίχους μου με τις εξαιρετικές εικόνες τους.
Την Λίνα για τις μουσικές της επιλογές που πολλές φορές με έκαναν να αναρωτηθώ αν με κάποιο τρόπο μυστικό είχαμε συνεννοηθεί.
Τέλος, όλους εσάς που συνορέψατε με την καρδιά μου τόσο τρυφερά και όμορφα.
Να είστε όλοι καλά!
Σκέφτομαι καμιά φορά τους ποιητές να ανθίζουν σαν αγριολούλουδα στην πλαγιά ενός βουνού. Το καθένα με τα δικά του χρώματα, με το δικό του άρωμα. Με τη δική του ξεχωριστή φωνή.
Ποιο είναι το πιο όμορφο; To κόκκινο, το μπλε, το κίτρινο, το μεγάλο και εντυπωσιακό ή το πιο ταπεινό; Πιστεύω ότι αυτό είναι ένα ανώφελο ερώτημα. Το κάθε αγριολούλουδο είναι σπουδαίο γιατί είναι αγριολούλουδο. Αυτή είναι η φύση και η δόξα του.
Τόλη,
ένα μεγάλο ευχαριστώ ξανά για τα ερεθίσματα που δίνεις μέσα από αυτό τι ιστολόγιο. Κυριολεκτικά μας ανοίγεις τα μάτια σε νέους δημιουργούς. Η γραφή της Λίλιαν από την αρχή "λέει" πολλά, είτε σου τη συστήσουν ως την ποιήτρια Λίλιαν Μπουράνη, είτε τη συναντήσεις σχεδόν τυχαία ως pandora στο δικό της ιστολόγιο.
Λίλιαν,
καλή επιτυχία και σε επόμενα βήματα. Θα είμαι πάντα εδώ και εκεί (στα δικά σου ιστολόγια) να σε διαβάζω.
λόγος ξεκάθαρος
χωρίς φτιασίδια και άλλα περιττά
διαπεραστικός,
ένα μειδίαμα,
ενίοτε παραπονιάρικο
και έρωτας πολύς έρωτας,
που οδηγεί... στη μοναξιά
μερικές φορές
εξαιρετική η Λίλιαν!!!
και για σένα Τόλη,
ότι και να πούμε είναι λίγο!
τα "αγριολούλουδα" που αναφέρεις,
στη χώρα τούτη τα ξεριζώνουν,
εσύ τα ποτίζεις και τα εκθέτεις στον ήλιο...
Καλό απόγευμα, αυτή τη σκοτεινή και βροχερή μέρα εδώ αλλά ηλιόλουστη στην Αθήνα όπως μαθαίνω.
Το ήξερα ότι, με τη γνωστή σου γενναιοδωρία, κάπως έτσι θα το έβλεπες το θέμα, Maria Jose. Σε ευχαριστώ από την καρδιά.
Έχουμε πολλούς ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα να ανακαλύψουμε στο μέλλον και να ευφρανθούμε. Αυτή η προσπάθεια δεν έχει τέλος. Όπως δεν έχουν τέλος τα χίλια μύρια αρώματα και χρώματα της ψυχής.
Το ίδιο ισχύει και για σένα, Νίκο μου. Όπως διαπίστωσα και από το ιστολόγιό σας, είναι τυχερά τα παιδιά που σε έχουν δάσκαλό τους.
Για τα αγριολούλουδα φροντίζει ο ουρανός. Δικά του πλάσματα είναι και από τα πιο αγαπημένα. Τους έχω όμως κι εγώ κάποια αδυναμία. Όπως σε όλα τα άγρια και ατίθασα.
Μάλιστα, μία από τις τρέλες μου, όταν ήρθαμε να ζήσουμε στην Άνω Τούμπα, ήταν να ποτίζω με το λάστιχο απ' το μπαλκόνι του πρώτου ορόφου ακόμη και τα αγριόχορτα.
Δημοσίευση σχολίου