Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008

Νέο ιστολόγιο


Φίλοι μου,

Το ιστολόγιο Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται δεν θα περιλαμβάνει την πλήρη ανθολόγηση της ποιητικής εργασίας μου. Με την πολύτιμη συνεργασία και τις εμπνευσμένες εικόνες της φίλης μας Τζούλιας Φορτούνη ή Μωβ, βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη ένα νέο ιστολόγιο αφιερωμένο αποκλειστικά στον σκοπό αυτό. Ο πλοηγός του απείρου ήδη περιέχει επιλεγμένα ποιήματα των πρώτων τριών συλλογών μου από τις συνολικά δεκατρείς ως σήμερα.

Καλή χρονιά
Τόλης Νικηφόρου

6 σχόλια:

Αγγελικούλα είπε...

Καλή χρονιά, Τόλη!

Το παρακολουθώ καθώς παίρνει σάρκα και οστά, και διαβάζω ξανά ποιήματά σου απολαμβάνοντας τις δημιουργίες σου, Μωβ.

Καλοτάξιδο.

Poet είπε...

Eυχαριστώ θερμά, Λίνα μου. Το Λιβάδι και ο Πλοηγός έχουν τρεις γονείς και πολλούς πολλούς συγγενείς και φίλους.

Με βάση την άγραφη αναρχοαυτόνομη νομοθεσία τους, μπορεί να τα υιοθετήσει και όποιος άλλος θέλει.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Τόλη μόλις το ανακάλυψα, εχθές ήρθα αργά και δεν προλάβαμε να τα πούμε. Μπράβο, πολύ μου άρεσε η ιδέα. Μόνο οι πολυεθνικές θα γεμίζουν τον κόσμο με τα κερδοφόρα μαγαζάκια τους; Εμείς θα γεμίσουμε με άνθη τον κόσμο του διαδικτύου. Τρέχω μερικά κλικ δίπλα να το προσθέσω στο ιστολόγιο μου.

Τόλη έχω την άδεια σου να σηκώσω στο ιστολόγιο μου την ομιλία σου στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Ιωάννη Τσιουράκη;

Poet είπε...

Eυχαριστώ, Τάσο μου.

Φυσικά μπορείς να αναρτήσεις την ομιλία μου στο ιστολόγιό σου. Όπως και οτιδήποτε άλλο δικό μου, τώρα και στο μέλλον, κρίνεις ότι παρουσιάζει ενδιαφέρον.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Καλησπέρα λίγες ώρες πριν την πρωτοχρονιά.

Τόλη απουσίασα για λίγο αλλά τρέχω στα συνεργεία για το αυτοκίνητο μετά το ατύχημα στον Χορτιάτη.
Προχθές το βράδυ βρέθηκα για μια δουλειά στο κέντρο της πόλης στην Αγιά Σοφιά. Το κρύο τσουχτερό, χάριν του Βαρδάρη έφθανε μέχρι το κόκκαλο που λένε και οι στίχοι του Παπάζογλου. Κοίταξα γύρω γύρω. Οι δρόμοι, τα ψηλά φωτισμένα κτίρια, η διαυγής παγωμένη ατμόσφαιρα ξαφνικά μου έφεραν στο μυαλό τις περιγραφές σου του κέντρου της πόλης από το βιβλίο σου η γοητεία των δευτερολέπτων. Αυτό το βράδυ ένοιωσα διαφορετικά μέσα στο κέντρο της πόλης, μια αίσθηση οικειότητας αλλά και φόβου με πλημμύρισε. Ήμουν μικρός στον σεισμό αλλά θυμάμαι πολλές λεπτομέρειες φυσικά από το προάστιο που ζούσαμε τότε. Εκεί όμως, στο κέντρο αισθάνθηκα την μεγαλοπρέπεια αλλά και την ασημαντότητα των ανθρωπίνων έργων, την δύναμη της μητέρας φύσης που σε μια στιγμή μπορεί να τα συνθλίψει όλα. Αυτές οι σκέψεις περνούν από το μυαλό μου συχνά τον τελευταίο καιρό ειδικά λόγω και των κλιματικών αλλαγών αλλά το προχθεσινό βράδυ ήταν σαν να ζούσα για λίγα δευτερόλεπτα τον Ιούνη του 1978 στο κέντρο της πόλης.

Λίγο ανεπίκαιρο αλλά ήθελα να το αναφέρω.

Καλή πρωτοχρονιά σε όλους

Poet είπε...

Πολύ σωστά τα λες, Τάσο. Κι εγώ όταν περνάω έξω από την Αγία Σοφία, θυμάμαι τις δραματικές εκείνες μέρες. Το δέος μπροστά στη φύση και την αίσθηση της δικής μας μηδαμινότητας. Αυτό πρέπει να το σκεφτόμαστε πάντα, είναι πάντα επίκαιρο.

Καλή χρονιά με υγεία και αγάπη.