Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008

Τα βήματά σου (απόσπασμα)

Οι ήχοι, λέω, όταν πλαγιάσουν πολύ από τον άνεμο,
παύουν να είναι ήχοι.
Γίνονται μικρά κορδόνια να μπορούν τα παιδιά

να κρατούν τα κόκκινα μπαλόνια
στο Λούνα Παρκ.
Να κρατούν το πλαστικό φορτηγάκι τους
καθώς τρέχουν στον δρόμο ..
Να συγκρατούν ένα παπούτσι επάνω στο πόδι
καθώς εκείνο βρίσκεται σε γρήγορο βηματισμό.
Κι εγώ πλάγιασα.


Iωάννης Τσιουράκης
από τη συλλογή Ήχος πλάγιος. Μόνος ..., 2008

4 σχόλια:

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Όπως κι εχθές ανέφερα, είναι πολύ σημαντικό για εμένα ένας άνθρωπος όπως εσείς, αγαπημένος εξ αρχής ποιητής να μπαίνει στην διαδικασία να μιλήσει τόσο για εμένα όσο και για το βιβλίο.
Τώρα πια έχοντας φυλαγμένους όχι μόνο στίχους δικούς σας μα και συστάσεις οδηγούς για την συνέχεια όχι μονάχα του ποιητικού δρόμου μα και της ζωής θα συνεχίσω τον δρόμο μου.

Το να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ είναι τόσο λίγο για να καταφέρει να εκφράσει τα συναισθήματα της χθεσινής ημέρας.

Να είσθε πάντοτε καλά, δημιουργικός κι ο Θεός να φέρνει στο πλάι σας ανθρώπους αληθινούς.
Από καρδιάς σας ευχαριστώ.

Poet είπε...

Μα δεν έκανα και τίποτα το ιδιαίτερο. Είπα απλώς τη γνώμη μου, όπως το κάνω χρόνια τώρα.

Μια γνώμη που είδα με χαρά να επιβεβαιώνεται αμέσως από τη δική σου σύντομη και σεμνή ομιλία. Γενικά, νομίζω ότι η εκδήλωση ήταν λιτή και εύστοχη χωρίς καμία σπουδαιοφάνεια και καμία πόζα.
Απορώ πώς τόσοι και τόσοι άλλοι, ποιητές και διανοούμενοι με βιβλία, τίτλους και περγαμηνές, αδυνατούν να αντιληφθούν το σεφερικό «ας μου δοθεί η χάρη να μιλήσω απλά» και μας εξοντώνουν με τη λεξιλαγνεία και τις βαθυστόχαστες αρλούμπες τους.

Επιμένω ότι ότι αυτά που είπα δεν ήταν συστάσεις αλλά τα μαθήματα που μου έδωσε η ζωή και η τέχνη. Αν εσύ μπορείς να επωφεληθείς από τη δική μου πικρή πείρα, όπως το ελπίζω, θα είσαι μια σπάνια εξαίρεση στον κανόνα.

Να είσαι καλά, φίλε μου.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Παρευρέθηκα στην παρουσίαση του βιβλίου του φίλου μου του Γιάννη όχι μόνο γιατί τον εκτιμώ και σαν άνθρωπο και σαν ποιητή αλλά και γιατί παρακολουθώ τη ποίηση εδώ και χρόνια . Θέλω να ευχηθώ στο βιβλίο του Γιάννη να είναι καλοτάξιδο και να έχουμε τη χαρά σύντομα να δούμε το επόμενο.
Θέλω όμως να σταθώ και στην ομιλία σας κ. Νικηφόρου. Και δεν θα σταθώ μόνο στα εύστοχα, ζεστά και αληθινά λογια που είπατε για τον Γιάννη. θέλω να σταθώ στην αναφορά σας για τη ποίηση στο διαδύκτιο και επειδή είμαι ένας απ' αυτούς που "σεφάρει" σε στίχους, θα ήθελα πραγματικά να σας συγχαρώ για όλα όσα είπατε και θα ήταν τιμή μου αν είχα την ομιλία σας και μου δίνατε την άδεια να την αναρτήσω στο blog μου. Η Ποίηση θα είναι πάντα ζωντανή όταν καταξιωμένοι ποιητές μιλούν έτσι για τους νέους ποιητές και για τη ποίηση στο διαδύκτιο.
Σας ευχαριστώ

Poet είπε...

Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, φίλε μου. Με τιμά το γεγονός ότι θέλεις να αναρτήσεις την ομιλία μου στο ιστολόγιό σου και, φυσικά, δεν έχω καμία αντίρρηση.

Η ποίηση θα είναι πάντα ζωντανή, όχι βέβαια από τη δική μου ελάχιστη συνεισφορά, αλλά γιατί είναι μια βαθύτατη ανάγκη του ανθρώπου. Γιατί, μέσα σ'αυτόν τον κόσμο της ατιμίας και του φόνου, θα επιζητούμε πάντοτε την αγάπη, θα επιζητούμε την ομορφιά και την αλήθεια.