Δεν έχει ξαναγίνει εδώ.
του Ντίνου Παπασπύρου (2007)
Το κόκκινο βάλαμε στην όψη φόρεμα
και στων βλεφάρων μας τη θλίψη
δίοδο δώσαμε στις πασχαλιές.
Στα χείλη άνθισε
ασυννέφιαστη του Μάη γαλήνη,
χυμός του εμείς.
Με φλόγα της νύχτας
το κενό από τη μέρα μετρήσαμε
κι αγνάντια στ' άστρα στις χούφτες κλείσαμε
τη μαγεία του όνειρου.
Το καλοκαίρι της φθοράς μας έζωνε.
Ντίνος Παπασπύρου
δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα,
τεύχ. 234, Ιαν. 1973
6 σχόλια:
Aναφέρει ο Ντίνος : «Χούντα, απαγορεύσεις των πάντων, ακόμη και των τραγουδιών. Γλυκιά Μαγιάτικη νύχτα σε έρημη ακτή της Χαλκιδικής, ξεδώσαμε σχεδόν μέχρι το πρωί με τα απαγορευμένα του Θεοδωράκη. Την άλλη μέρα βγήκε από μόνο του αυτό το ποίημα».
Ενδιαφέρον να ξέρει κανείς αυτή τη μικρή ιστορία, συνηθισμένη άλλωστε την εποχή εκείνη (ακούτε εσείς μικρά που κλαψουρίζετε για παντεσπάνι;)
So good......
Mύρισε ο τόπος πασχαλιές..
Κι είχα τόσα χρόνια να μυρίσω αυτό το άρωμα..και να θυμηθώ το χρώμα..
Παιδί ακόμη..
Καλημέρα σε όλους
Μακάρι να κλαψούριζαν για παντεσπάνι..
Μα δυστυχως δεν έχουν ιδέα τι είναι..
ΟΤΑΝ ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΟΛΑ....ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ..
Υποθέτω ότι όλα τα κακά κορίτσια είναι στη φυλακή.
Όμως. Ακόμη κι ένας παλιός αμαρτωλός του τζόγου σαν κι εμένα, on line poker δεν παίζει. Ούτε με τις όμορφες, ούτε με την τράπουλα (και βεβαίως ούτε με τα ποιήματα). Είπαμε ρίσκο, είπαμε χαμένοι από χέρι αλλά όχι και χωρίς συγκίνηση !
Καλημέρα, ανώνυμη !
Μαρία μου, συμφωνώ μαζί σου. Όταν τα έχεις όλα, δεν έχεις τη συγκίνηση (εκεί εγώ). Έχει μωρανθεί το άλας της γης. Και τι να τα κάνεις χωρίς τη νοστιμάδα τους;
Δημοσίευση σχολίου