Τέσσερα ακόμη κομψοτεχνήματα, δύο της Μυρτώς
και δύο της Χλόης. Κυρίως ερωτικά, όπως είναι
φυσικό. Όταν διάβασα για πρώτη φορά το «είμαι
κι εγώ μια νύχτα», δάκρυσα. Από τότε θυμάμαι
πάντοτε τη Χλόη με συγκίνηση και αγάπη.
Όταν μ' αγγίζεις ...
Όταν μ' αγγίζεις δεν είμαι ρόδο
Αλλά ρόδι
Σπασμένο στο πλακόστρωτο
Έτοιμη χειροβομβίδα.
Μυρτώ Αναγνωστοπούλου
από τη συλλογή Κυκλικά, 1982
Ποίηση
Κι αυτό οδύνη λέγεται
απρόσμενη φωνή
Να σκάβεις
να φανερωθεί
η ακέραια
μέσα όψη
Μυρτώ Αναγνωστοπούλου
από τη συλλογή Το χρονικό
των υποδόριων γεγονότων, 1995
Για πάντα
Δυο λέξεις φίδια
μεταξωτά
τυλίγονται
γύρω απ΄τον λαιμό μου.
Για πάντα θα μου λείπεις.
Χλόη Κουτσουμπέλη
δημοσιευμένο στο περιοδικό Πάροδος,
τεύχ. 9, Ιούνιος 2006
Φάσεις φεγγαριού IV
Είμαι κι εγώ μια νύχτα.
Χωρίς χρώμα, χωρίς όνομα
χωρίς απελπισία, χωρίς έκσταση,
χωρίς μυρωδιά, χωρίς ταυτότητα,
χύνομαι και χάνομαι,
κανείς δεν με αιχμαλωτίζει,
και δεν ανήκω κανενός
μα ούτε και στον εαυτό μου.
Μόνο πού και πού,
όταν στα δύο με ξεσκίζει η αυγή,
κλαίω μεθυσμένη
σε μια γωνιά του δρόμου.
Χλόη Κουτσουμπέλη
από τη συλλογή Η νύχτα είναι μια φάλαινα, 1990
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Mου άρεσε πολύ το "για πάντα"..
Κι εγώ το ίδιο θάλεγα.
«Για πάντα θα μου λείπεις», λέει η Χλόη, λες και διαβάζει τις σκέψεις μου (για πολλοστή φορά). Η φράση αυτή λες κι έχει σημαδέψει τη ζωή μου.
Για πάντα η Χλόη, για πάντα η Μαρία, για πάντα η Βίκυ. Για να μην αναφέρω και μερικούς ακόμη από μας. Μεγάλος συνωστισμός στις πύλες της αιωνιότητας.
Αν και ουτοπιστής λοιπόν, ας δηλώσω εγώ προτίμηση για τη χειροβομβίδα της Μυρτώς. Μπορεί να μην είναι για πάντα αλλά σίγουρα θα παραμένει αξέχαστη.
Ότι ετοιμαζόμουν να το πω. Αλλά προτιμώ να δώσω έμφαση στο ρόδι της Μυρτώς. Μου πάει καλύτερα. :-)
Δημοσίευση σχολίου